Έχοντας βραβευτεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία “Η δουλειά της” η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου μας μιλάει για την συνεργασία της με τον Νίκο Labot,την εμπειρία όταν είδε πρώτη φορά την ταινία στο Τορόντο και μας επισήμανε ότι μόνο με τη ρωγμή θα βρούμε τον εαυτό μας.

Μίλησε μας για τις εντυπώσεις που σου άφησε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης,αλλά και πώς αισθάνεσαι μετά τη βράβευση σου;
Με το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης μεγαλώνουμε μαζί ωριμάζουμε παρέα.
Κάθε χρόνο από παιδί περίμενα το φεστιβάλ μαζί με τους φίλους μου.
Ειδικά με τη Μαρία και τον Λευτέρη.
Είναι τόσο όμορφο να βραβεύεσαι στην πόλη σου μαζι με τους φίλους και την οικογένεια σου!

Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Νίκο;
Απαιτητική και δημιουργική .

Η πρεμιέρα της ταινίας στο Τορόντο πως εξελίχθηκε;
Εκεί είδα την ταινία για πρώτη φορά.
Ήταν ιδιαίτερη εμπειρία.
Είδα την υπέροχη δουλειά που κάνανε η Ντούνια Σίσοφ με το Νίκο στο μοντάζ και ένιωσα σαν ένας απλός θεατής.
Η ανταπόκριση από όλους ήταν πολύ θετική.

Είναι μια ταινία για την γυναικεία χειραφέτηση;
Ένας κριτικός έγραψε πως είναι μια ταινία για τη χειραφέτηση μέσα από την εκμετάλλευση.

Γιατί πιστεύεις ότι οι “αδύναμοι” άνθρωποι μοιάζουν αόρατοι στα μάτια μας;
Γιατί τους προσπερνάμε. Δε θέλουμε τη ρωγμή. Όμως μόνο εκεί μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας και τον άλλον δίπλα μέσα απ τις ρωγμές.

Είναι επηρεασμένος ο Νίκος απ’το επεισόδιο που συνέβη με την καθαρίστρια και την πλαστογράφηση του απολυτηρίου;
Το γεγονός αυτό συνέβη πολύ μετά την ολοκλήρωση της ταινίας.
Και επιβεβαιώνει πως υπάρχουν το 2019 ανάλογες ιστορίες ανθρώπων.

Διάβασα ότι για τις ανάγκες του ρόλου πήρες κάποια κιλά,σου αρέσει να τσαλακώνεσαι;
Μου αρέσει να μεταμορφώνομαι.

Πιστεύεις ότι λόγω της κρίσης που υπάρχει στη χώρα μας δημιουργούνται αφορμές για σενάρια ταινιών;
Πάντα η πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε είναι το ερέθισμα για τον όποιον τρόπο έκφρασης .

Γεννήθηκες στην Τασκένδη θα ήθελες να μου πεις τις πρώτες εντυπώσεις απ’τον ερχομό σου στην Ελλάδα;
Το φως θυμάμαι!

Επόμενα σχέδια;
Να θυμάμαι να χαμογελάω σε αυτούς που κορνάρουν στα φανάρια.

Του Γιάννη Βανταράκη