Με τον Άρη ήθελα να κάνω πολύ καιρό μία συζήτηση μιας και τυγχάνει να είναι ένας απ’ τους αγαπημένους μου ηθοποιούς,έτσι μετά την λήξη της καραντίνας και αφού επιστρέψαμε στην λεγόμενη κανονικότητα αποφασίσαμε να βρεθούμε για ένα μεσημεριανό καφέ στα Εξάρχεια και να κάνουμε μία αναδρομή στις τελευταίες παραστάσεις που έχει παίξει.
Θα ήθελες να μου πεις λίγα λόγια για την “Δόξα Κοινή”και την συνεργασία σου με τον Δημήτρη Τάρλοου;
-Όταν ο Δημήτρης Τάρλοου μου είχε προτείνει τη “Δόξα Κοινή”και όλες αυτές τις σκέψεις με τα Ελληνικά ποιήματα,αμέσως το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και αναρωτήθηκα κατά πόσο ο ποιητικός λόγος μπορεί να μεταφερθεί στο θέατρο και να γίνει σκηνικός.Έτσι από την αρχή ήμουν θετικός σε όλο αυτό το εγχείρημα.Έγινε επαναδιαπραγμάτευση πραγμάτων που είχα διαβάσει,βρήκα νέο υλικό,όπως και στις πρόβες ο τρόπος που το διαχειριστήκαμε καταλαβαίναμε ότι το πεδίο δράσης ήταν ανοικτό στο να προτείνεις πράγματα αλλά και να αυτοσχεδιάσουμε εμείς οι ίδιοι έτσι μέχρι και την τελευταία στιγμή πολλά πράγματα που νομίζαμε ότι τα ξέραμε τα αναθεωρούσαμε.Εν τέλη πιστεύω ότι η παράσταση διακατέχεται από ένα ποιητικό περιβάλλον όπου μπορούν να συμβούν τα πάντα.
Λείπει στις μέρες μας υπό τις συνθήκες που ζούμε ο έρωτας στις σχέσεις των ανθρώπων;
-Νομίζω ότι δε λείπει.Η άποψη μου είναι ότι οι άνθρωποι εμφανίζουμε δυσκολίες στο να τον αναγνωρίσουμε,να τον παραδεχτούμε,να τον ακολουθήσουμε. Υπάρχει ένα περιβάλλον ζωής το οποίο είναι πολύ περιοριστικό και αυτό έχει να κάνει με τη διαμόρφωση και τη δομή της κοινωνίας μας.Εκεί εγώ διακρίνω δυσκολία στη διαχείριση του ερωτικού συναισθήματος.
Αγαπημένη σου ερωτική ταινία;
-“Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού” και “Ασανσέρ για δολοφόνους”
Αγαπημένο στίχος από την παράσταση;
– Του Καρυωτάκη ..είναι εδώ;είναι εκεί;Έφυγε;Θα έρθει;Πού είναι;Η τελευταία;..
Μίλησε μου για τον Άμλετ και τη συνεργασία σου με τον Έκτορα Λυγίζο;
– Με τον Έκτορα Λυγίζο ήταν η 5η μας συνεργασία με τον οποίο είχα συνεργαστεί και στην πρώτη μου δουλειά μετά το Εθνικό οπότε υπάρχει ένα πεδίο δουλειάς που καλύπτει όλα μου τα χρόνια που εργάζομαι ως ηθοποιός.Ήταν μεγάλη χαρά διότι μ’ ενδιαφέρει ο τρόπος δουλειάς του γιατί είναι επί της ουσίας πειραματικός με μία διαρκή δοκιμασία καθώς η δομή των παραστάσεων του χρειάζεται μία τρομακτική εγρήγορση απ’τον ηθοποιό.Όλο το διάστημα των προβών παράγεις υλικό για να τροφοδοτείσαι και συγχρόνως πρέπει να είσαι εξασκημένος ώστε να το διατηρείς ζωντανό καθημερινά.Στην συγκεκριμένη παράσταση υπήρχε αρκετή σωματική εμπλοκή των ηθοποιών με εξάντληση στα όρια της νέυρωσης που φέρουν οι ήρωες ως προς το θέμα:της εξουσίας,της τρέλας,των δεσμών αίματος που όλα αυτά οι ήρωες του Σαίξπηρ φαίνεται να τα τερματίζουν. Οπότε όλο αυτό ομαδικά συνδεδεμένο καθώς κάναμε και δύο ρόλους μαζί ήταν τρομερά ενδιαφέρον.
Θα ήθελες να μου πεις κάποιες λεπτομέρειες για το “Σώσε”;
-Στο Σώσε ήταν ένα χαοτικό τοπίο που συμβαίνουν δύο πράγματα ταυτόχρονα:το ένα είναι ότι ταυτίζονται όλα οπότε καταλαβαίνεις ότι και εσύ σαν ηθοποιός σε σχέση με τους ρόλους πόσο κοντά είσαι,την ίδια στιγμή όμως κάνει εξαιρετικά μεγάλες τις αποστάσεις ανάμεσα στους ηθοποιούς τόσο εντός αλλά και εκτός έργου.Μπορείς να δεις ξεκάθαρα ότι είναι άλλο πράγμα ο ηθοποιός και άλλο ο ρόλος, την ίδια στιγμή που είναι και ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Νεολιθική Νυχτωδία της Κροστάνδης-Καρούζος και σκηνοθετικό ντεμπούτο..
– Το συγκεκριμένο κείμενο το είχα διαβάσει το 2008 και το είχα αγαπήσει.Πάντα ένιωθα ότι το περιεχόμενο του ποιήματος μιλάει για ζωές που θέλουν να βρεθούν συλλογικά,να σκεφτούν για κάποιο άλλο τρόπο ύπαρξης,να αναθεωρήσουν εν τέλη το υπάρχον.Πιστεύω ότι το θέατρο είναι ένας τέτοιος δρόμος υλοποίησης γιατί και σ’αυτό μαζεύονται άνθρωποι για να οραματιστούν κάτι.Φυσικά πρόκειται για ένα αληθινό γεγονός και μελετήσαμε με τα παιδιά κείμενα που είχαν γραφτεί εκείνη την εποχή προσπαθώντας να βρούμε πώς εμπλεκόμαστε εμείς μ’αυτό το γεγονός.Βρήκαμε ομοιότητες και ένιωσα ότι μπορούσα εκείνο το χρονικό διάστημα ν’αναλάβω την ευθύνη του εγχειρήματος.Η σκηνοθετική δουλειά δεν με αφορά γενικά και αόριστα,μόνο υπό συγκεκριμένες συνθήκες.
Πώς αντιμετώπισες τις μέρες της καραντίνας;
-Όταν ξέσπασε η πανδημία και όλο αυτό που βλέπαμε στις ειδήσεις να συμβαίνει στις διπλανές χώρες σίγουρα προκάλεσε ένα τρόμο-φόβο καθώς δεν ήταν κάτι σύνηθες. Όταν ήρθε η καραντίνα εγώ ανακουφίστηκα γιατί συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν πράγματα που είχα αμελήσει και έγινε αναθεώρηση πολλών πραγμάτων.Δεν είναι λογικό να κάνουμε τόσες πολλές παραστάσεις δεν είναι καλλιτεχνικό για τον ηθοποιό. Τέλος ο κορωνοιός ανέδειξε το γεγονός ότι η πολιτεία αντιμετωπίζει το επάγγελμα του ηθοποιού ως χόμπι ή τρέλα ενώ κανονικά θα έπρεπε να δικαιούται ουσιαστική εργασία.
Του Γιάννη Βανταράκη
