Από εκλογές σε εκλογές το πάμε σε αυτή τη χώρα τον τελευταίο (ημερολογιακό) χρόνο. Κάτι τέτοιες περιόδους βγαίνει στους δρόμους ο κάθε πικραμένος-αγανακτισμένος-έτσι-για-να –τα-πει πολίτης και λέει το πρόβλημά τους στους φερέλπιδες υποψήφιους. Κανείς θα περίμενε να ακούσεις αιτήματα για τα σοβαρότερα προβλήματα που ταλανίζουν αυτή τη χώρα. Αιτήματα για καταπολέμηση της ανεργίας, για καλύτερα σχολεία, καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα, αιτήματα για δράσεις που θα βγάλουν την χώρα από αυτό το τέλμα, αιτήματα για δημιουργία ελπίδας σε αυτόν τον ταλαιπωρημένο τόπο.
Αυτά περίμενα εγώ τουλάχιστον να δω σήμερα στην, έστω και σύντομη, επίσκεψη του κ. Τσίπρα στην Καβάλα (παρακαλώ μην μείνετε στο πρόσωπο. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κάποιος άλλος). Αυτά θα περίμενε να δει νομίζω και ο κάθε νοήμον άνθρωπος αυτού του τόπου και αυτής της πόλης. Αντ’ αυτού ξέρετε τι είδα; Είδα αρκετό κόσμο μαζεμένο έξω από το εκλογικό περίπτερο του κόμματος να περιμένει υπομονετικά να συναντήσει τον πρόεδρο του κόμματος αλλά παράλληλα είδα πολύ περισσότερο κόσμο μαζεμένο παραπλεύρως να φωνάζει με πανό υπέρ της ανέγερσης γηπέδου για την ΑΕΚ στην Ν. Φιλαδέλφεια.
Προεκλογικά έρχεται ο κάθε πρόεδρος κόμματος, του κάθε κόμματος, ας μην μείνουμε τώρα στο παρόν κόμμα και υπάρχει κόσμος εν μέσω αυτής της κατάστασης που βρήκε την ευκαιρία να κατεβεί με πανό για να φωνάξει για την ανέγερση γηπέδου για μια ομάδα που έχει έδρα στην άλλη άκρη της Ελλάδος, που την ρίξανε στην τρίτη κατηγορία λόγω χρέους για μη καταβολή φόρων (ενώ εμένα και εσένα θα μας έπαιρναν το σπίτι). Την στιγμή που από το καλοκαίρι στην πόλη έχουν γίνει συλλαλητήρια για πολύ σοβαρότερα θέματα που αφορούν άμεσα την περιοχή μας βλέπε εξέδρες LNG που απειλούν με καταστροφή μεγάλο τμήμα του νομού, βλέπε αγωγός φυσικού αερίου ΤΑΡ που θα περάσει από την περιοχή κλπ και αυτοί οι κύριοι αμφιβάλλω αν ξέρουν καν ύπαρξη αυτών των προβλημάτων.
Σαν να μην έφτανε αυτό και ψάχνοντας να βρω δικαιολογία για να δικαιολογήσω αυτή την στάση ανάγοντας την σε απύθμενη βλακεία και ωχαδερφισμό αυτών των ανθρώπων πιάνω κουβέντα με φιλικό μου πρόσωπο σχολιάζοντας αυτή την κατάσταση για να πάρω την απάντηση που με αποτελείωσε «Ο Τσίπρας είναι οργανωμένος οπαδός της ΑΕΚ. Καλά κάνουν και του το ζητάνε. Αν ήταν οργανωμένος οπαδός του ΠΑΟΚ θα το σκεφτόμουν και εγώ να τον ψηφίσω. Ο Μαρινάκης και ο Μελισσανίδης κυβερνούν αυτόν τον τόπο.»
Ξέχασα εδώ να πω ότι οι εν λόγω κύριοι είχαν τυπώσει και φέιγ βολάν με το σύνθημα «Κόμμα μπορεί να αλλάξουμε, θρησκεία ποτέ. ΑΕΚ Original».
Και θέλετε να μου πείτε ότι η ψήφος αυτών των ανθρώπων έχει την ίδια βαρύτητα με την ψήφο των πολιτών που ακόμα πιστεύουν ότι μέσα από την εκλογική διαδικασία μπορεί να έρθουν καλύτερες μέρες για αυτήν την χώρα, που αγωνίζονται για να αλλάξει κάτι, που πιστεύουν σε ιδέες και έχουν όραμα για αυτόν τον τόπο. Ε λοιπόν όχι! Μετά από κάτι τέτοιες συμπεριφορές εγώ διαφωνώ. Πρέπει να υπάρξει διαφορά στην βαρύτητα της ψήφου. Είσαι στον κόσμο σου και ωχαδερφιστής; Σου κόβω την ψήφο στο μισό. Μπας και αλλάξει τίποτα και δούμε άσπρη μέρα. Ακούγεται δικτατορικό; Θα με πείτε φασίστα; Κάθε άλλο παρά αυτό είμαι. Είμαι απλά απογοητευμένη από τους ανθρώπους αυτού του τόπου και ειδικά από τους νέους.
Φωνάζουν παντού ήρθε η ώρα της αλλαγής και της ανατροπής … εγώ νομίζω πως ήρθε η ώρα να φωνάξουμε ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟ-ΒΛΗ-ΜΑ-ΤΙ-ΣΜΟΥ.
Υ.Γ. Μέσα σε όλο αυτό το τραγελαφικό κλίμα αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στον πρόεδρο του αγροτικού συλλόγου Καβάλας κύριο Θέμη Καλπακίδη ο οποίος με λόγο εμπεριστατωμένο που θα τον ζήλευαν πολλοί ακαδημαϊκοί του τόπου μας έθιξε στον κύριο Τσίπρα το πρόβλημα του αγωγού ΤΑΡ που έχει μελετηθεί να περάσει από την περιοχή μας και συγκεκριμένα από τα Τενάγη των Φιλίππων παραθέτοντάς του όλες τις μελέτες που έχουν γίνει για το σχέδιο αυτό και πιθανές λύσεις του προβλήματος.
της Δέσποινας Παρασύρη