Η Ελένη Μπούκλη πρωταγωνιστεί φέτος στον ρόλο της Ηλέκτρας του Σοφοκλή που σκηνοθετεί στο Θέατρο Τέχνης ο Άρης Μπινιάρης με την μουσική φυσικά να παίζει σημαντικό ρόλο στην παράσταση. Μίλησα με την Ελένη για τα συναισθήματα που της δημιούργησε η Ηλέκτρα,την σημαντικότητα που παίζει στην ζωή της η μουσική,αλλά και πως ο άνθρωπος θα καταφέρει να βγει νικητής από τη θλίψη και να επιστρέψει ζωντανός μη μένοντας στάσιμος.
Θα ήθελες να μου πεις λίγα λόγια γι’αυτήν την ιδιαίτερη προσέγγιση στο έργο του Σοφοκλή;
-Ο Άρης ο Μπινιάρης έχει ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο που εργάζεται. Ξεκινήσαμε έχοντας από την αρχή το κείμενο-διασκευή στα χέρια μας και υπήρχε ένα πλαίσιο που είχε να κάνει με το ρυθμό του κειμένου.Η διασκευή δηλαδή είναι γραμμένη σ’ένα ρυθμό που θέλοντας και μη δεν μπορείς να παίξεις αλλιώς. Το έργο στηρίζεται πάρα πολύ στη μουσική και τη ρυθμικότητα των λέξεων. Όλο αυτό που συμβαίνει σε πηγαίνει κάπου κυρίως συναισθηματικά. Η μουσική εκφράζει όλο το συναίσθημα της παράστασης υπάρχει μία αλληλένδετη σχέση με το κείμενο.
Πώς συνυπάρχουν στη σκηνή το ροκ στοιχείο με την τραγωδία;
-Πιστεύω ότι από μόνη της η τραγωδία δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο. Νομίζω ότι ο ρυθμός του κειμένου από τότε που έκαναν θέατρο μέχρι τώρα δεν έχει αλλάξει. Πάντα υπήρχε κάτι δυνατό από κάτω (ειδικά στην Επίδαυρο) υπήρχε πάντα κάτι έντονο. Και επειδή η συγκεκριμένη τραγωδία έχει να κάνει με την οργή και την εκδίκηση, πήγαμε σε κάτι τέτοιο.
Πες μου λίγα λόγια για την Ηλέκτρα;
-Δεν θα ήθελα να μιλήσω με χαρακτηριστικά. Θα σου πω ότι διαβάζοντας το κείμενο άφηνα τελείως ελεύθερο τον εαυτό μου να αισθανθεί πράγματα. Ήθελα να αισθανθώ τι υπάρχει κάτω απ’αυτά τα λόγια, τι έχει συμβεί σ’αυτό το πλάσμα. Λόγω της ισχυρότητας του έργου και επειδή έχει πολλές όμορφες λέξεις που πραγματικά ανυπομονώ να πω κάθε βράδυ αφέθηκα πάρα πολύ στην ομορφιά του κειμένου,στον σκηνοθέτη,την μουσική και στους συναδέλφους.
Επειδή είσαι και μουσικός προτιμάς οι παραστάσεις να έχουν ένα μουσικό στοιχείο;
-Μου αρέσει πολύ η μουσική και ειδικά στο θέατρο. Νομίζω ότι δεν έχω κάνει παράσταση η οποία να μην περιέχει τη μουσική και αν δεν έχει το μουσικό στοιχείο τότε είναι παράσταση της οποίας ο λόγος είναι αρκετά ρυθμικός επομένως από μόνο του αυτό είναι μουσική. Η μουσική πιστεύω ότι πάντα υπάρχει στο θέατρο. Είτε αυτό ειναι οι παύσεις, η αναπνοή, ο ήχος των λέξεων.
Είναι σε αρκετά σημεία η Ηλέκτρα μία δεύτερη μητέρα για τον Ορέστη;
-Σε κανένα σημείο των προβών δεν δώσαμε σημασία σ’αυτό το( τραγικό) στοιχείο γιατί απ’την αρχή καταπιαστήκαμε με το ότι η Ηλέκτρα είναι απλώς η αδερφή του Ορέστη και όχι κάτι λιγότερο ή περισσότερο. Ότι δηλαδή αναγνωρίζονται απλά, σαν δύο αδέρφια.
Ποιο είναι αυτό το νέο δραματουργίκο στοιχείο που έχει να προσφέρει η παράσταση;
-Δραματουργικά είναι αυτό που είπα και προηγουμένως,είναι το πώς η κόρη θα μπορέσει να γίνει γυναίκα.Μπορεί ν’ακούγεται απλό, αλλά δώσαμε (τρομερά αρκετή βάση στο πως η κοπέλα, ή κόρη θα μπορέσει να κάνει παιδιά,να γίνει εύφορο έδαφος,να προχωρήσει, η παράσταση κινείται πολύ γύρω από την γυναικεία γονιμότητα.
“Ίσως τότε νικήσουμε τη θλίψη πολεμώντας τη,ίσως νικήσουμε των ενόχων μας τις πολυκεφαλες κατάρες και επιστρέψουμε ζωντανοί,απ’τον ίδιο δρόμο που κάποτε φύγαμε πεθαμένοι”θα μπορούσες να φέρεις αυτή τη φράση στο σήμερα;
-Αυτή η φράση είναι στο σήμερα, νομίζω ότι ο άνθρωπος πάντα βρίσκεται σε άμεση σχέση με το πως θα προχωρήσει, πως κάτι που είναι στάσιμο θα έχει ροή. Εγώ όταν άκουσα πρώτη φορά αυτή τη φράση, μου ήρθε η εικόνα ενός παιδιού που γελάει με την καρδιά του.
Πώς είναι η Ελένη εκτός θεάτρου;
-Αγαπάω την φύση, να κάνω βόλτες στη θάλασσα, έχω πάρει το πτυχίο μου στη yoga, μου αρέσει να διαβάζω.
Του Γιάννη Βανταράκη