Συναντήσαμε την σκηνοθέτη του Γιου της Σοφίας και μιλήσαμε για την νέα της ταινία τα συναισθήματα από την βράβευση της αλλά για τα μελλοντικά της πλάνα..

1) Ο “γιος της Σοφίας”είναι ένα παραμύθι για μεγάλους..και συγχρόνως μια απότομη ενηλικίωση ενός παιδιού..

-Είναι μία βίαιη ιστορία ενηλικίωσης ενός παιδιού,μιας οικογένειας αλλά και συγχρόνως και μιας χώρας είναι λοιπόν θα λέγαμε ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους..

2)Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να συνεργαστείτε μ έναν μικρό πρωταγωνιστή (Βίκτορ Κομουτ)

-Ο Βίκτορας είναι ένα πανέξυπνο παιδί.Η συνεργασία μαζί του ήταν πολύ ευχάριστη και δημιουργική.Απ τη πρώτη στιγμή μπήκε στο πνεύμα και την πειθαρχία των γυρισμάτων σαν να ήταν επαγγελματίας χρόνια..

3)Αποτελεί μία δικαίωση για σας ότι η ταινία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ κινηματογράφου Tribeca..

-Ήταν μία πολύ ωραία και συγκινητική στιγμή.Σίγουρα πέρα από συγκίνηση,έφερε σε όλους μας ένα συναίσθημα ικανοποίησης για την δουλειά που κάναμε..

4)Τα σκηνικά είναι της Πηνελόπης Βαλτή και η φωτογραφία του Διονύση Ευθυμιόπουλου.. είστε από κάποιο σκηνοθέτη επηρεασμένη γι αυτήν την pοp αισθητική της ταινίας..

Συνεργαστήκαμε πολύ δημιουργικά με την Πηνελόπη και τον Διονύση,αλλά και την ενδυματολόγο Μαρλι Αλειφερη,προκειμένου να διαμορφώσουμε τον κόσμο της ταινίας..Σιγουρα τα πιο pop στοιχεία είναι εμπνευσμένα από ταινίες του Wes Anderson..

5)Γιατί επιλέξατε να στήσετε το σκηνικό της ταινίας το 2004 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες..

Μου φάνηκε ενδιαφέρον αυτό το κομβικό σημείο για την σύγχρονη ελληνική ιστορία ως background της ταινίας..

Μετά από εκείνο το καλοκαίρι τίποτα δεν θα ήταν πια ίδιο..Ήταν το καλοκαίρι της ψευδαίσθησης του τέλους της αθωότητας..

Επίσης οι Ολυμπιακοί Αγώνες χρησίμευσαν σαν σύζευξη των δύο πολιτισμών..Αυτό που μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον ήταν πως και στις δύο περιπτώσεις τα κράτη κατέρρευσαν λίγα χρόνια μετά..

6)Κάτω απ τους συναισθηματισμούς που βλέπουμε,συγχρόνως υποβόσκει και η βία του τώρα..

Ναι η βία (ψυχολογική-σωματική)υποβόσκει σ όλη τη διάρκεια της ταινίας όχι μόνο για τον Μίσα,αλλά για την παρέα των εφήβων που συναντά,για την μητέρα του αλλά και για τον ηλικιωμένο κύριο Νίκο ήταν απ τα βασικά μου ζητούμενα να υπάρχει αυτή η βία στην ταινία,βία που υπάρχει στην καθημερινή μας ζωή όλο και πιο έντονα..

7)Πως βλέπετε την κατάσταση στην Ελλάδα,υπάρχει βοήθεια απ την πολιτεία..Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία ουσιαστική βοήθεια απ την πολιτεία για τον κινηματογράφο..

δεν υπάρχει σχέδιο,αλλά μόνο τυχαίες αναλαμπές..

αν δεν αλλάξει αυτό θα συνεχίζουμε να πορευόμαστε μόνοι μας και οι προσωπικές επιτυχίες δεν θα οδηγήσουν στην επιτυχία του ελληνικού κινηματογράφου στο σύνολο..

8)Επόμενα σχέδια,ετοιμάζεις κάποια νέα ταινία..

-Ετοιμάζω το πρώτο μου ντοκιμαντέρ και γράφω το σενάριο της επόμενης μου ταινίας μυθοπλασίας..

9)Κλεισε με μια ευχή-μότο..

-Να παίρνουμε τα πράγματα στα χέρια μας..

Γιάννης Βανταράκης για το Κάθε Μέρα