Συνάντησα την Γιούλα μία εκ των πρωταγωνιστριών της νέας ταινίας του Σύλλα Τζουμέρκα και μας μίλησε για τις εντυπώσεις που της άφησε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης,την συνεργασία της με το σκηνοθέτη αλλά και το θαύμα που συμβαίνει στον κάθε ήρωα της ταινίας ξεχωριστά.
Τί είναι αυτό που κρατάς απ’το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης;
-Φέτος το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είχε βάλει πραγματικά τα «καλά» του με προβολές και εκθέσεις που γιόρταζαν την εορταστική επέτειό του.
Για μένα η γιορτή αυτή ήταν ακόμα πιο προσωπική μιας και μετά από σχεδόν ένα χρόνο από την πρεμιέρα της ταινίας μας Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών στο Πανόραμα του Βερολίνου, ταξιδιών σε διεθνή φεστιβάλ και την διανομή του στην
Γερμανία και την Σουηδία, επιτέλους είχαμε την χαρά να την παρουσιάσαμε και στο ελληνικό κοινό. Ήταν μια πρεμιέρα που περίμενα με ανυπομονησία και πραγματικά
εξελίχθηκε σε μια πολύ συγκινητική και γιορτινή βραδιά. Την πρεμιέρα της ταινίας μας στην Ελλάδα.
Μίλησε μας για την Ρίτα την ηρωίδα που υποδύεσαι;
– Η Ρίτα είναι εργάτρια σε ένα εργοστάσιο χελιών και ταυτόχρονα για να τα βγάλει πέρα οικονομικά καθαρίζει τα απογεύματα μια εκκλησία. Ζει πολύ μοναχικά σε ένα σπίτι στο Μεσολόγγι όπου ζει στην σκιά του αδερφού της Μανόλη που είναι
τραγουδιστής στο τοπικό νυχτερινό κέντρο.Είναι από αυτούς τους ανθρώπους που γνωρίζεις σπάνια στην ζωή σου από κοντά ενώ τους βλέπεις να κυκλοφορούν γύρω σου. Ζει πολύ φτωχικά, μιλά ελάχιστα και είναι ένα πλάσμα που βρίσκεται τόσο χαμηλά στην κοινωνική αλυσίδα που
αναρωτιέσαι αν δεν μιλάει γιατί δεν θέλει ή δεν μπορεί ή γιατί κανείς δεν την ακούει.Αλλά έχει μια έντονη εσωτερική ζωή γεμάτη εικόνες και όνειρα που μοιράζεται μέσα
στον χώρο της εκκλησίας όπου νιώθει ότι τουλάχιστον κάποιος την ακούει. Τον εσωτερικό της κόσμο τον γνωρίζουμε μέσα απ’τα οράματά της στην ταινία και έτσι μπορούμε να δούμε το μέσα της. Η Ρίτα όταν την συναντάμε στην ταινία είναι σε μια στιγμή που ονειρεύεται μια αλλαγή. Το πώς εξελίσσεται το όνειρό της αυτό και πώς το υποδέχονται οι άνθρωποι που την περιβάλλουν είναι ο άξονας του χαρακτήρα αυτού.
Ποιο είναι αυτό το θαύμα που συμβαίνει στην ταινία κυριολεκτικά και μεταφορικά;
-Η πρώτη αναφορά μας όταν αποφασίσαμε να ονομάσουμε έτσι την ταινία είναι αυτό το θαυμαστό ταξίδι που κάνουν όλα τα χέλια της Αμερικής και της Ευρώπης όταν έρθει η εποχή της αναπαραγωγής τους. Μέσα από ένα εσωτερικό κάλεσμα φεύγουν απ’τα νερά των λιμνοθαλασσών που μένουν, μεταμορφώνουν το σώμα τους για να επιβιώσουν στο αλμυρό νερό της ανοιχτής θάλασσας και διασχίζουν τον
Ατλαντικό Ωκεανό για να φτάσουν έξω απ’τη Κούβα στην Θάλασσα των Σαργασσών όπου εκεί θα αναπαραχθούν και θα πεθάνουν. Αυτό το πραγματικό θαύμα της φύσης ήταν για εμάς η αφετηρία για την ιστορία μας, αυτό το κάλεσμα για αλλαγή, για μεταμόρφωση, ακόμα και αν είναι επώδυνη ή μπορεί να του στοιχίσει τη ζωή του.Αυτό είναι και το κάλεσμα που από πολύ διαφορετικούς δρόμους και με πολύ
διαφορετικές ζωές ακούνε και οι δύο βασικές ηρωίδες της ταινίας μας, η Ρίτα και η Ελισάβετ και με το οποίο πρέπει να αναμετρηθούν. Και δεν είναι εύκολο.
Ποια είναι η σχέση της Ρίτας με την Ελισάβετ;
– Η σχέση της Ρίτας με την Ελισάβετ είναι σχεδόν ανύπαρκτη στην αρχή. Είναι δύο γυναίκες πολύ διαφορετικές που οι ζωές τους έρχονται να συνατηθούν στην πιο ακραία κρίση και των δυο τους.Δεν μοιάζουν καθόλου μεταξύ τους, η μία η Ρίτα είναι
εσωστρεφής και απόμακρη, η άλλη η Ελισάβετ εξωστρεφής και δυναμική, αλλά μοιράζονται μία στιγμή ανάγκης, και η ανάγκη αυτή είναι να αποφασίσουν να παλέψουν για να βγούν από μια ζωή και ένα περιβάλλον που αργά και σταθερά τις ξεζουμίζει και συνθλίβει κάθε ελπίδα τους.
Πώς θα χαρακτήριζες την ταινία;
-Θα έλεγα αστυνομικό θρίλερ με πολλά «ονειρικά» στοιχεία που μοιράζεται ο
θεατής με τις δύο ηρωίδες.Και φυσικά πολλά κωμικά ειδικά στον χαρακτήρα της Ελισάβετ.
Πες μας λίγα λόγια για την συνεργασία με τον Σύλλα;
-Με τον Σύλλα είναι η τρίτη ταινία που κάνουμε μαζί γράφουμε το σενάριο,είναι μία μακροχρόνια συνεργασία που έχει εξελιχθεί με τα χρόνια. Ο Σύλλας και εγώ έχουμε
μια μακροχρόνια σχέση με το τοπίο της λιμνοθάλασσας και του Μεσολογγίου καθώς είναι ο τόπος καταγωγή της μητέρας μου όπου έχω περάσει όλα τα παιδικά μου χρόνια, και απ’το πανεπιστήμιο και μετά όπου ξεκίνησε η συνεργασία μας πηγαίναμε
πολύ τακτικά. Ήταν σαν να μας κάλεσε αυτό το τοπίο, η ομορφιά του, μια απόκοσμη αίσθηση που έχουν πολλές περιοχές του και η συνύπαρξη κρυστάλλινων αντανακλάσεων και βουρκόνερων για να φτιάξουμε ένα αστυνομικό θρίλερ με ανθρώπους που έχουν απολύτως παραδοθεί και στην ομορφιά και στην αγριάδα του.
Υπάρχουν στοιχεία του χαρακτήρα της Ρίτας σ’ εσένα;
– Το πιο δύσκολο ήταν να βρω την σωματικότητα της Ρίτας και πάνω σε αυτό δουλέψαμε πολύ με τον Σύλλα κατά την διάρκεια των προβών. Για μένα ήταν αρκετά δύσκολο στην αρχή να την προσεγγίσω. Είναι ένας άνθρωπος που αντλεί μεγαλύτερη ευχαρίστηση από την σκληρή δουλειά με το σώμα της, έχει τεράστια
δύναμη και αντοχή παρά από την κοινωνική συναναστροφή όπως συνηθίζουμε να λέμε. Έχει μια εσωτερική μοναχική ζωή που είναι τόσο ζωντανή ώστε εκεί
καταφεύγει όταν προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να δώσει κάποιο νόημα στην ζωή της.Δεν το αναζητά αυτό το νόημα από τους γύρω της ή από τα λόγια αλλά μόνο από τον εσωτερικό της κόσμο και τις εικόνες που αυτός δημιουργεί μέσα της. Η Ρίτα
κοινωνικά είναι η τελευταία των τελευταίων αλλά η ίδια έχει περηφάνια, ζει μεγάλα διαστήματα μέσα στην σιωπή με μια βαθιά δική της πίστη που την κάνει να δείχνει
παράξενη και περιθωριακή αλλά αντέχει και προσπαθεί με όλο της το είναι να επιβιώσει και να απελευθερωθεί.
Μία άποψη για το μέλλον του Ελληνικού κινηματογράφου;
– Οι ταινίες που γίνονται στην Ελλάδα, γίνονται με πάρα πολύ αγώνα και κόπο γιατί οι καθυστερήσεις στις χρηματοδοτήσεις είναι βασανιστικά μεγάλες. Οι άνθρωποι του
σινεμά αγωνίζονται πάρα πολύ για να είναι παρόντες και παρούσες και να
προχωρούν τα project τους παρά ένα κλίμα που είναι τελείως αποκαρδιωτικό.Ο μόνος τρόπος να αναγνωριστεί έμπρακτα η αξία των ελληνικού κινηματογράφου
είναι να αλλάξουν άμεσα και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες επιλογής και χρηματοδότησης των ταινιών γιατί τα λίγα καλά λόγια όταν έρχονται κάποιες επιτυχίες δεν είναι σε καμία περίπτωση αρκετά.
Επόμενα σχέδια;
-Θα είμαι στο ΒΙΟS 14 Ιανουαρίου με την ομάδα Elephas tiliensis και θα
ανεβάσουμε το “Σημασία έχει ν’αγαπάς”του Ζουλάφσκι με τον Δημήτρη Αγαρτσίδη,την Δέσποινα Αναστασόγλου,την Μαρία την Παρασύρη,την Δήμητρα Βλαγκοπούλου και τον Βασίλη Σαφο.
Του Γιάννη Βανταράκη