15 Ιουνίου 1994:στις αίθουσες προβάλλεται η 32η ταινία μεγάλου μήκους της Disney “O Βασιλιάς των λιονταριών”. Μία ταινία που ξέφυγε από τα στενά όρια της απλής παιδικής ταινίας και από πολλούς θεωρήθηκε όχι μόνο η καλύτερη ταινία μέχρι τότε της Disney αλλά και ένας παιδικός Άμλετ όσο ακραίο και αν ακούγεται.

Και όμως αν το δει κανείς με μία προσεκτική ματιά θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία ανάμεσα στην πασίγνωστη τραγωδία του Σαίξπηρ και τις περιπέτειες του μικρού Σίμπα ώσπου να βρει και εκείνος τη θέση του στον κύκλο της ζωής.

Απ’την αρχή της ταινίας όπου ξεκινάει με τη μουσική του Χανς Ζίμερ και το τραγούδι “Ο κύκλος της ζωής”όπου παρακολουθούμε την πορεία των ζώων προς τον Περήφανο Βράχο ώστε να υποκλιθούν στο γιο του Μουφάσα και μέλλοντα διάδοχο του θρόνου η ταινία διακατέχεται από ένα επικό τελετουργικό-πορεία αλλά και από ένα σεβασμό προς τη ζωή που όλους πρέπει να μας διακατέχει.

Στη συνέχεια θα γνωρίσουμε τον ύπουλο και σατανικό Σκαρ που επιζητά την ευκαιρία να σκοτώσει βασιλιά και διάδοχο με συμμάχους τις ύαινες και να επιβάλλει το τυραννικό καθεστώς που έχει στο μυαλό του.

Η ταύτιση με τον Άμλετ και τον Σίμπα γίνεται στο σημείο όπου ο βασιλιάς Μουφάσα στην προσπάθεια του να σώσει το γιο του θα γνωρίσει το θάνατο από τον ίδιο του τον αδερφό Σκαρ σε μία από τις πιο δυνατές συναισθηματικές στιγμές που μας έχει χαρίσει ο κινηματογράφος με τον μικρό Σίμπα να παρακινεί τον πατέρα του να σηκωθεί αλλά εκείνος να μην κινείται.

Από τότε ο Σίμπα νομίζοντας ότι εκείνος ευθύνεται για το θάνατο του πατέρα του αυτοεξορίζεται αφήνοντας το βασίλειο στο θείο του.Ο μικρός βασιλιάς όπως και ο Άμλετ θα έρθει αντιμέτωπος με τεράστια διλήμματα που θα κρίνουν το μέλλον του. Θα ψάξει να βρει τον κρίκο στην αλυσίδα της ζωής και συγχρόνως να μην ξεχνάει ποιος είναι. Μέσα σ’ όλα αυτά θα ωριμάσει αλλά και θα μεγαλώσει ηλικιακά ώστε να μπορέσει να υλοποιήσει το σχέδιο εκδίκησης έχοντας ως συμμάχους τον Τιμών και Πούμπα που θα γνωρίσει σ’αυτό το ταξίδι.

Καταλυτικό ρόλο βέβαια παίζει και η παιδική του φίλη Ναλα αλλά και ο μανδρίλλος- σοφός Ραφίκι. Αυτός είναι που θα τον χειραγωγήσει και θα κατευθύνει το Σίμπα στην επιστροφή του. Θα του μάθει πως δεν πρέπει να μένουμε στο παρελθόν και στα παλιά όσο και αν αυτά μας βαραίνουν ή μας κάνουν να νιώθουμε ενοχές,αλλά να προχωράμε μπροστά πάντα μπροστά. Όπως και τα λόγια του φαντάσματος Μουφάσα που εμφανίζεται στα έκπληκτα μάτια του γιου του με αυστηρό ύφος λέγοντας του ότι τον ξέχασε και ότι είναι ένα τίποτα χωρίς να το αξίζει,τέλος του υπενθυμίζει να πάρει τη δική του θέση στο κύκλο της ζωής. Η ζωή θα προχωρήσει και εμείς πρέπει να βρισκόμαστε εντός της,να είμαστε δραστήριοι και απαντάμε πάντα “Να ζεις” στο δίλημμα που θέτει στον εαυτό ο Άμλετ. Να βρίσκουμε πόλους έτσι ώστε η ζωή να είναι ενδιαφέρουσα,εποικοδομητική όχι μόνο για εμάς αλλά και γι’αυτούς που μας περιστοιχίζουν. Εμείς θα φύγουμε θα έρθουν άλλες γενιές και αυτές πρέπει να βρουν ένα πρόσφορο έδαφος να χτίσουν τα δικά τους όνειρα ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι αλαζόνας αλλά δοτικός προς τους πάντες ετσι μόνο θα υπάρξει μία κοινωνία που θα γεννάει ελεύθερες ψυχές. Είμαστε όλοι κομμάτια σ’ένα μεγάλο Κύκλο ζωης…

Του Γιάννη Βανταράκη