Η Χαρά Μάτα Γιαννάτου αυτό το καιρό υποδύεται την Λένα στο έργο του Μπύχνερ “Λεόντιος και Λένα”σε σκηνοθεσία Γιώργου Κάτση στο θέατρο Σφενδόνη.
Συνάντησα τη Χαρά και μας μίλησε για το έργο και το χαρακτήρα του ρόλου αλλά και πως ο Μπύχνερ σε τόση μικρή ηλικία κατορθώνει μέσα από τα έργα του να μιλάει για τόσο σημαντικά θέματα όπως η εξουσία,Η ζωή,ο θάνατος πράγματα που όσα χρόνια και αν έχουν περάσει δεν έχουν αλλάξει.

Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν ο Γιώργος σου ανακοίνωσε ότι θέλει να υποδυθείς τη Λένα;
-Με το Γιώργο μας ενώνει μία μακροχρόνια φιλία. Το Λεόντιος και Λένα το είχαμε συζητήσει και παλαιότερα για να το ανεβάσουμε γιατί και με τα υπόλοιπα παιδιά είμαστε πολλά χρόνια φίλοι και έχουμε ξαναδουλέψει,επομένως πιστεύω ότι ήταν πιο πολύ θέμα timing ώστε να κάνουμε αυτή τη δουλειά.



Μίλησε μου για το ρόλο της Λένας,τί ήταν αυτό που σε γοήτευσε;
-Η Λένα είναι μία πριγκίπισσα την οποία θέλουν να παντρέψουν μ’ένα πρίγκηπα που εκείνη δεν έχει δει ποτέ και δεν μπορεί να καταλάβει το λόγο που πρέπει να το κάνει μιας που ούτε τον ξέρει αλλά και ούτε αγαπάει. Έτσι με την παρότρυνση της κουβερναντας της το σκάει απ’το παλάτι. Η Λένα αν τη δει κάνεις με μία πρόχειρη ματιά θα αντιληφθεί ότι είναι μία απλή πριγκίπισσα,αν όμως συνεχίσει παραπέρα θα διαπιστώσει ότι είναι μία δυναμική μορφή που εφόσον δεν θέλει να κάνει κάτι δεν το κάνει. Συγχρόνως μέσα σ’αυτό το ταξίδι της η Λένα στον έξω κόσμο θα μαγευτεί απ’τα λουλούδια,το δάσος πράγματα που δεν είχε ξαναδεί.

Τί είναι αυτό που κάνει το έργο αλλά και τον Μπύχνερ να είναι επίκαιρος στις μέρες μας;
-Ο Μπυχνερ γενικά αλλά και στο συγκεκριμένο έργο αισθάνεσαι ότι μιλάει για τα πάντα. Δηλαδή όσο τον διαβάζεις τόσο αναρωτιέσαι πως γίνεται αυτός ο άνθρωπος να έγραψε αυτά τα πράγματα σ’αυτή την ηλικία. Σκέφτεσαι τι μπορεί να είχε ζήσει για να μπορεί να μιλάει για τα πάντα:για όρους εξουσίας,μιλάει για τον έρωτα,μιλάει για τον θάνατο,μιλάει για το τί είναι μοίρα και πόσο αυτή κινει τις ζωές των ανθρώπων. Είναι επίκαιρος γιατί μιλάει για την ίδια τη ζωή.



Θα ήθελα να μου μιλήσεις για το στοιχείο της εξαπάτησης που υπάρχει στο έργο και συγκεκριμένα στους δύο ήρωες;
-Οι δύο ήρωες στην αρχή κουβαλάνε αρκετά επαναστατικά στοιχεία καθώς πηγαίνουν κόντρα σ’αυτό που τους έχουν ορίσει οι γονείς τους. Στη συνέχεια όμως βλέπουμε ότι ο Λεόντιος και η Λένα μετατρέπονται σε δύο μαριονέτες που κάποιος παίζει μαζί τους μέχρι που καταλήγουν σ’αυτό που ήταν καθορισμένο απ’την αρχή. Μ’αυτό το τρόπο εξαπατώνται και οι δύο.

Είναι ο άνθρωπος και κυρίως οι νέοι παγιδευμένοι σ’ένα παιχνίδι εξουσίας,στην προκειμένη περίπτωση απ’τους γονείς τους;
-Υπάρχει πολύ εξουσία γύρω μας στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό ξεκινά απ’τους γονείς. Επίσης το πιο τρομακτικό απ’ όλα είναι ότι υπάρχουν πράγματα που έχουν εξουσία πάνω μας και δεν το ξέρουμε καν δεν μπορούμε να καταλάβουμε και αντισταθούμε σ’αυτό γιατί έχει φορεθεί τόσο πολύ επάνω μας που το κουβαλάμε και συγχρόνως μας ελέγχει κιόλας.



Πόσο εύκολο είναι να συνεργάζεσαι με οικεία άτομα;
-Είναι πολύ όμορφο γιατί έχουμε γνωριστεί και έχουμε γίνει φίλοι μέσα απ’τη δουλειά οπότε αυτό είναι το βασικό πράγμα που μας ενώνει. Έτσι είμαστε τελείως ελεύθεροι στο να εκφραστούμε,να συζητήσουμε έχουμε βρει τους δικούς μας κώδικες επικοινωνίας.

Πόσο εύκολο σου είναι να αποφορτιστείς απ’τον έναν θεατρικό συγγραφέα και να πας στο άλλο έργο
-Θέλει κάποιο χρονικό διάστημα αυτή η αλλαγή γιατί πάντα ο κάθε ρόλος σου αφήνει κάτι και αυτό βέβαια είναι και το ωραίο.

Αν δεν ήσουν ηθοποιός;
-Είναι κάτι που έχω αναρωτηθεί πολλές φορές και γω η ίδια. Αλλάζω ανα περιόδους,η αλήθεια είναι δεν μπορώ να φανταστώ να είμαι κάτι άλλο. Νιώθω τυχερή που αυτό που ήθελα από μικρή ηλικία να κάνω κατάφερα να το κάνω επάγγελμα.

Αγαπημένη ασχολία;
-Αυτό που θέλω να ξαναξεκινήσω γιατί δεν είχα πολύ ελεύθερο χρόνο,παίζω τρομπέτα και μου αρέσει πολύ γενικά η μουσική. Να βγάζω βόλτα το σκύλο μου και συναντήσεις με τους φίλους μου.

Του Γιάννη Βανταράκη