Αδάμαστος: Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα
Συνέντευξη του σκηνοθέτη Θάνου Κερμίτση στο Κάθε Μέρα
Βρισκόμαστε στην εποχή του Σκότους. Ο κόσμος μας ονομάζεται Έλεμπρος και κυριαρχείται από την πανίσχυρη Αυτοκρατορία του Δρακοφοίνικα.
Ο ήρωάς μας ονομάζεται Ντράγκαρ και είναι ένας δυνατός πολεμιστής από το Βορρά που όμως έχει πιαστεί σκλάβος από στρατιώτες της Αυτοκρατορίας και υποχρεώνεται να συμμετέχει σε βίαιους και αιματηρούς αγώνες για την διασκέδαση των Ευγενών της Αυλής.
Όμως ο Ντράγκαρ δεν μπορεί να ξεχάσει την πατρίδα του και την γυναίκα που άφησε πίσω. Στην προσπάθειά του να διαφύγει, παίρνει ως όμηρο την Βαλέρια, κόρη του Στρατηγού της Αυτοκρατορίας.
Τότε θα ξεκινήσει ένα αδυσώπητο ανθρωποκυνηγητό. Στο δρόμο της επιστροφής στην πατρίδα, ο Ντράγκαρ θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος όχι μόνο με την οργή του Στρατηγού, τους στρατιώτες του και τις υπέρμετρες δυσκολίες και κινδύνους του δρόμου αλλά και με το ίδιο του το παρελθόν και το ζοφερό και δυσοίωνο μέλλον.
Μέσα από όλα αυτά ο Ντράγκαρ θα πρέπει να βγει νικητής και να παραμείνει Αδάμαστος.
Προσοχή, δεν διαβάσατε την περίληψη της επόμενης made in Hollywood επικής ταινίας ή σειράς φαντασίας του HBO.
Ξεχάστε (για λίγο) το Westeros του G.R.R. Martin, πείτε (προσωρινά) αντίο στη Μέση Γη του J.R.R. Tolkien και αφήστε τον Kratos να ξεκουραστεί.
Η ιστορία της ταινίας που εκτυλίσσεται στον εναλλακτικό κόσμο του Έλεμπρος, είναι η πρώτη και γι’ αυτό ιστορική ελληνική απάντηση στον φανταστικό επικό κινηματογράφο, του κατ’ αρχήν δημιουργού κόμικ Γιάννη Ρ. Ρουμπούλια , του σκηνοθέτη Θάνου Κερμίτση και του συν-σεναριογράφου (μαζί με τους προαναφερόμενους) Γιάννη Τζουβελέκη.
Βασισμένη στην ομώνυμη και πολύ-βραβευμένη σειρά κόμικ «The Dragonphoenix Chronicles : Indomitable» (Αδάμαστος: Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα) του Γιάννη (Rubus) Ρουμπούλια και μετά από παραπάνω από 2 χρόνια προετοιμασίας, η πρώτη ελληνική ταινία φαντασίας είναι πια πραγματικότητα και έκανε ήδη πρεμιέρα στο 19ο Διεθνές Φεστιβάλ της Αθήνας “Νύχτες Πρεμιέρας” σε μια sold out αίθουσα.
Λίγες ημέρες μετά την πρώτη επίσημη πρεμιέρα που έγινε την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου στον κινηματογράφο Ideal και μόλις λίγες ώρες μετά την -μετά από μεγάλη απαίτηση του κοινού- χθεσινή 2η επαναληπτική προβολή στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας όπου έγινε ξανά το αδιαχώρητο και χρειάστηκε να χρησιμοποιηθεί και δεύτερη αίθουσα για ταυτόχρονη προβολή η οποία επίσης γέμισε(!), o σκηνοθέτης συν-σεναριογράφος και συμπρωταγωνιστής της ταινίας Θάνος Κερμίτσης μιλάει στο Κάθε Μέρα στη Λίνα Μπάκου και στο Γιώργο Χατζηγεωργίου.
_Πώς έγινε η γνωριμία με το Γιάννη Ρουμπούλια -πρωταγωνιστή της ταινίας, συν-σεναριογράφο και δημιουργό του ομώνυμου κόμικ, που κυκλοφόρησε το 2005 και στο οποίο η ταινία βασίζεται- και ποιος είχε την ιδέα να εμπλακείτε σ’ αυτήν την ωραία περιπέτεια.
_Mε τον Γιάννη γνωριζόμαστε εδώ και μερικά χρόνια, είμαστε καλοί φίλοι, μας συνδέει το ίδιο πάθος για τα κόμικς και το σινεμά και έχουμε συνεργαστεί σε αρκετές από τις μικρού μήκους ταινίες που έχω κάνει στο παρελθόν. Η ιδέα υπήρχε ανέκαθεν, πάντα ήθελα να ασχοληθώ με ένα τέτοιο είδος κινηματογραφικά. Από την άλλη υπήρχε ένας πλούσια δομημένος κόσμος μέσα από το κόμικ του Γιάννη, αυτός του Έλεμπρος και νομίζω το επόμενο συστατικό που χρειαζόταν ήταν τόλμη.
_Επιλέξατε τη μέθοδο του Crowdfunding για να χρηματοδοτήσετε την ταινία. Ήταν αυτή εξ’ αρχής η πρώτη σας επιλογή ή αναζητήσατε πρώτα χρηματοδότηση μέσω του Κέντρου Κινηματογράφου;
_Ναι ήταν εξ’ αρχής η πρώτη μας και μοναδική μας επιλογή. Επειδή η ταινία ανήκει σε ένα ιδιαίτερο είδος, ειδικά για τα ελληνικά δεδομένα, ήταν μονόδρομος η επιλογή του να απευθυνθούμε απευθείας στο κοινό της, κάτι που εν τέλει πέτυχε πιστεύω. Χωρίς την βοήθεια του κοινού, τόσο από Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό, δεν θα ήταν δυνατή η ολοκλήρωση της.
_Ποιες ταινίες σε επηρέασαν μεγαλώνοντας και ποιες απ’ αυτές αποτέλεσαν έμπνευση για τον ‘Αδάμαστο’;
_Μεγαλώνοντας με επηρέασαν πολλές ταινίες … Από το “Starship Troopers” του Paul Verhoeven μέχρι το “Gettysburg” του Ron Maxwell και το “Oldboy” του Park Chan-Wook. Π ολλές και διαφορετικές μεταξύ τους ταινίες. Όπως είναι λογικό έμπνευση για τον Αδάμαστο, αποτέλεσαν ταινίες του είδους, όπως το “Conan the Barbarian” του John Milius, το “13th Warrior” του John McTiernan και άλλες πολλές. Μεγάλη έμπνευση βέβαια οφείλεται και στο υλικό που έχει δημιουργήσει ο Γιάννης Ρουμπούλιας από το κόμικ “Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα” και τον πολύπλοκα όμορφο Κόσμο που έχει πλάσει.
_Ξεκινώντας την ταινία με τόσο χαμηλό budget, πόσο εφευρετικός έπρεπε να είσαι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και μετά στο post production;
_Έπρεπε να είμαι πολύ εφευρετικός τόσο εγώ όσο και τα υπόλοιπα παιδιά που δουλεύαμε πίσω από τις κάμερες και ο καθένας έβαλε το δικό του λιθαράκι και μεράκι για να βγει το τελικό αποτέλεσμα. Πιστεύω πως εκεί που σταματάει το budget ξεκινά η δημιουργικότητα. Εφόσον λείπουν πράγματα από πλευράς budget και παραγωγής, πρέπει να προσπαθείς να βγάλεις ένα αποτέλεσμα αξιοπρεπές αλλά ταυτόχρονα να εξυπηρετεί και την ιστορία αλλά και την ατμόσφαιρα του έργου.
_Βλέποντας το trailer και το υλικό από την ταινία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μας έκανε εντύπωση η μουσική επένδυση. Μίλησέ μας για τη συνεργασία σου με τους συνθέτες της ταινίας
_Tη μουσική της ταινίας επιμελήθηκε ο Δημήτρης Παπαβασιλείου ενώ έγραψε και κάποια κομμάτια και ο Γιώργος Αβραμίδης. Και οι δυο τους έκαναν εξαιρετική δουλειά. _Πιστεύω ότι η μουσική είναι 100% μέσα στο κλίμα της ταινίας, έχει και τις τιμητικές αναφορές στον Βασίλη Πολυδούρη φυσικά, τον οποίο λατρεύουμε, αλλά ταυτόχρονα έχει τα δικά της επικά και συναισθηματικά θέματα. Πιστεύω πως έγινε μια εξαιρετική δουλειά που ντύνει υπέροχα την εικόνα και υποστηρίζει πολύ και το μοντάζ. Η συνεργασία μας με τον Δημήτρη αλλά και με τον Γιώργο ήταν εξαιρετική και σίγουρα θα συνεργαστούμε και στο μέλλον.
_Ποιο είναι στο μυαλό σου το καλύτερο δυνατό σενάριο για το μέλλον της ταινίας μετά τις προβολές του Φεστιβάλ (π.χ. διανομή στους κινηματογράφους, κυκλοφορία BD-DVD, αναζήτηση διανομέα στο εξωτερικό)
_Όλα τα προαναφερθέντα! Στόχος μας είναι να μπορέσουμε να μοιραστούμε με τον κόσμο την ταινία, να την φέρουμε σε επαφή με τον θεατή μέσω της κινηματογραφικής αίθουσας. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία του να κάνεις κινηματογράφο.
_Αυτό που τελικά καταφέρατε εσύ και οι συνεργάτες σου και βρίσκουμε αξιοθαύμαστο είναι μέσα σε αυτή την χρονική συγκυρία να ολοκληρώσετε μια ταινία μεγάλου μήκους και … επικών διαστάσεων χωρίς κρατική υποστήριξη. Καταλαβαίνεις τι μήνυμα είναι αυτό για το κάθε νέο κινηματογραφιστή που προσπαθεί να ολοκληρώσει μια μικρού μήκους ταινία ;
_Νιώθω πραγματικά περήφανος για όλους μας που τα καταφέραμε τελικά παρ’ όλες τις δυσκολίες. Δεν είχα αμφιβολίες βέβαια γιατί όλοι μας δουλέψαμε πολύ σκληρά και ήξερα ότι θα ολοκληρωνόταν αργά ή γρήγορα. Κρίνοντας και από την μεγάλη ζήτηση του κοινού, την μεγάλη προσέλευση του στην πρεμιέρα μας, που έγινε μάλιστα sold out (και γι αυτό ακριβώς το Φεστιβάλ μας έκανε την τιμή να επαναπροβάλει την ταινία εχθές την Πέμπτη 26/9), πιστεύω πως έχουμε περάσει ένα πάρα πολύ αισιόδοξο μήνυμα για κάθε νέο κινηματογραφιστή που θέλει να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Τίποτα δεν είναι αδύνατο
_Έχοντας δει την ταινία πώς θα την χαρακτήριζες και πόσο πολύ απέχει το τελικό αποτέλεσμα από αυτό που είχατε αρχικά οραματιστεί; Τι πρέπει να περιμένει το κοινό που θα την παρακολουθήσει;
_Δεν μπορώ να είμαι απόλυτα αντικειμενικός, όπως είναι λογικό, μέχρι πριν λίγες μέρες ήμουν ακόμα πάνω από το μοντάζ άλλωστε. Δεν απέχει πολύ πάντως από το πως αρχικά την είχαμε οραματιστεί, ειδικά από πλευρά αφήγησης και θεματικής. Το κοινό να περιμένει να δει μια ιστορία χαρακτήρων, που σέβεται το είδος που εκπροσωπεί, έχει δράση έχει το χιούμορ της και που εν τέλει περνάει το μήνυμα πως όλοι πρέπει να είμαστε Αδάμαστοι, να μην γονατίζουμε σε κανέναν και να κυνηγάμε τα όνειρα μας.
_Θάνο σε ευχαριστούμε που μας παραχώρησες αυτήν τη συνέντευξη και ανυπομονούμε να δούμε το «The Dragonphoenix Chronicles : Indomitable» σύντομα στους κινηματογράφους.
Παρά τις όποιες αδυναμίες που μπορεί να έχει μια μεγάλου μήκους ταινία φαντασίας με 10.000 ευρώ budget (!) και χωρίς καμιά κρατική στήριξη (άλλωστε δεν αναζητήθηκε ποτέ), η πραγμάτωσή της και μόνο αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα πρωτοφανές κινηματογραφικό επίτευγμα.
Σε μια χώρα που έπαψε να ζει και μόνο επιβιώνει, παραδείγματα σαν αυτά των δημιουργών του Indomitable είναι φάροι αισιοδοξίας -με πανίσχυρους προβολείς- στον σκοτεινό κόσμο μας.
Και ευτυχώς που υπάρχουν ανάμεσά μας κάποιοι τρελοί και ανυποχώρητοι κινηματογραφιστές που έχουν στόχο και να γεμίζουν τις σκοτεινές αίθουσες, θυμίζοντας στους σημερινούς 30άρηδες και 40άρηδες τότε που ήταν μικροί, έβλεπαν Conan και Star Trek και ήθελαν όταν μεγαλώσουν να γίνουν Ιππότες Jedi, να συνεχίσουν να ονειρεύονται και να είναι Αδάμαστοι.
Από την Λίνα Μπάκου για το Κάθε Μέρα
