Κάποτε παραμονές εκλογών, τα κόμματα που διεκδικούσαν την ψήφο των πολιτών ανέλυαν κατά την προεκλογική εκστρατεία, τα προγράμματά τους για τους κύριους τομείς ενδιαφέροντος των πολιτών και της κοινωνίας. Υγεία, Παιδεία, Εθνικά θέματα, η Καθημερινότητα του πολίτη, βρίσκονταν μεταξύ των βασικότερων ζητημάτων αντιπαράθεσης, πέρα από την οικονομία και τους αριθμούς.
Τώρα η ατζέντα αυτή έχει εξαφανισθεί και συζητάμε μόνο για το Χρέος και την διαπραγμάτευση. Ούτε καν για την Ανάπτυξη δεν συζητάμε. Όχι ότι η διαχείριση του Χρέους δεν είναι το μείζον. Είναι όμως το μοναδικό; Ή μήπως είναι και βολικό λόγω ανυπαρξίας προγραμμάτων; Έχουμε αποδεχτεί και ως κόμματα και πολιτικοί αλλά και ως κοινωνία (;) ότι το μόνο πρόβλημα είναι το οικονομικό. Έχει επικρατήσει η λογική του «τι να συζητά κανείς σε μία χώρα υπό χρεοκοπία ή σε μία χώρα που ζει με δανεικά;». Ή του «εδώ δεν ξέρουμε αν θα είμαστε στο ευρώ, για ποια καθημερινότητα να πούμε;».
Δηλαδή αν είτε ο Αλέξης είτε ο Αντώνης την επόμενη ημέρα των εκλογών πετύχαιναν τους στόχους που προεκλογικά θέτουν, θα μπορούσε να αλλάξει αμέσως προς το καλύτερο για παράδειγμα η Υγεία; Θα σταματούσε η εξαθλίωση της δημόσιας περίθαλψης; Θα σταματούσε να πεθαίνει κόσμος στα ράντζα; Θα βελτιωνόταν η παροχή φαρμακευτικού υλικού από τα Ταμεία και θα τιθάσευαν το κέρδος τους σε πιο λογικά επίπεδα οι φαρμακοβιομηχανίες; Φταίει για αυτά και άλλα τόσο δεινά του τομέα της Υγείας μόνο η οικονομική κρίση; Γιατί από ό,τι θυμάμαι μια ζωή μπάχαλο ήταν για παράδειγμα η δημόσια υγεία. Μια ζωή υπερτιμολογούσαν με την ανοχή των ασφαλιστικών εταιρειών και εις βάρος των Ταμείων τα ιδιωτικά θεραπευτήρια. Και όταν δεν υπήρχε το Μνημόνιο ή ο φόβος του grexit. Αλλά η Υγεία γενικότερα είναι σα να μην υπάρχει ως ξεχωριστό πρόβλημα. Όλα καλύπτονται κάτω από το οικονομικό ζήτημα.
Δηλαδή αν λυθεί το ζήτημα του Χρέους, θα αλλάξει με μιας η ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης; Θα βελτιωθεί η ποιότητα των διδακτικών βιβλίων στη μέση εκπαίδευση, θα συμπληρωθούν τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό; Θα σταματήσουν τα φροντιστήρια; Θα λειτουργήσουν καλύτερα τα Πανεπιστήμια; Θα λυθούν για παράδειγμα τα προβλήματα που οδήγησαν σε σκηνές απείρου κάλους στα Πανεπιστήμια με εμκπλεκόμενους Πρυτάνεις και φοιτητικές οργανώσεις; Ανάθεμα και αν άκουσα μία κουβέντα για την Παιδεία, ούτε καν από ακαδημαϊκούς υποψήφιους… Δεν ρωτάτε και τους γονείς; Ή τα παιδιά που δεινοπαθούν με το απαράδεκτο σύστημα προετοιμασίας για τις εισαγωγικές εξετάσεις; Το Χρέος φταίει και γι΄ αυτό; Ή τα προβληματικά μυαλά;
Για τα εθνικά θέματα, να μην συζητάμε καλύτερα. Μόνο ο… Μέγας Αλέξανδρος αν βρεθεί στην Αμφίπολη θα εξυψώσει την εθνική μας περηφάνια. Κατά τα άλλα, εξακολουθούμε να κάνουμε σε όλα το… παγώνι. Ποιο Κυπριακό; Ποιο Μακεδονικό; Σιγά τώρα μην μας προβληματίσει μία τουρκική φρεγάτα που έκοβε βόλτες ανάμεσα στα νησιά μας. Έπιασε Πειραιά; Δεν έπιασε, οπότε ποιο είναι το πρόβλημα; Ή πρέπει σε σχέση με την Καθημερινότητα των Πολιτών να πιστέψουμε ότι η αθλιότητα των συγκοινωνιών ή το αίσχος των διοδίων οφείλεται στην οικονομική κρίση;
Δεν διαφωνώ ότι το νούμερο ένα ζήτημα των εκλογών είναι το οικονομικό. Αλλοίμονο και αν θα ήταν αλλιώς. Αλλά και σε σχέση με την οικονομία, δεν γίνεται καμία ουσιαστική κουβέντα για την Ανάπτυξη. Τίποτε για το πώς θα ξεφύγουμε από τη νοσηρή πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας, η οποία είναι πολύ πιθανό να διατηρηθεί ακόμη και αν κουτσοβολευτεί το προβλημα του Χρέους. Κάπου λοιπόν δημιουργείται η εντύπωση ότι η χώρα βαδίζει – ακόμη και αν γίνουν διαχειρίσιμα τα προβλήματά της- χωρίς όραμα, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς σχέδιο. Και αυτό είναι ευθύνη και των δύο κύριων μονομάχων να το εμπνεύσουν. Όσοι απέτυχαν κρίθηκαν. Από εδώ και πέρα όμως; Γιατί την επόμενη ημέρα, όλοι θα πρέπει να ζήσουμε στην ίδια χώρα και θα έχουμε τις ίδιες ανάγκες που είχαμε και πριν τις εκλογές. Και προς το παρόν, δεν φαίνεται να υπάρχει καμιά καλή ιδέα για την ατζέντα αυτή…
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Πηγή: capital.gr
