Φωτογραφία: Άγγελος Καλοδούκας

Ακριβώς αυτό είμαστε όλοι,και αν η λέξη πρόσφυγας σε προσβάλλει μικρέ ανθρωπάκο τότε θα σε ονομάσω εσωτερικό πρόσφυγα έτσι για να έχεις και τίτλο.
Το παρακάτω κείμενο σαφώς και δεν παίρνει το μέρος κάποιας παράταξης το λέω αυτό για να μην μπερδευτεί κάποιος-α διαβάζοντας το. Αυτό το κείμενο και οι αντιλήψεις για την κοινωνία σε κάποιον που δηλώνει πολιτικά “ελεύθερος”άνθρωπος. Ούτε δεξιά,ούτε αριστερά,ούτε τίποτα. Και όμως αυτό που δηλώνει όσο αυτονόητο θα έπρεπε να είναι τόσο δυστυχώς δεν είναι.
Τον τελευταίο καιρό και ειδικά απ’την εκλογή του Μητσοτάκη παρακολουθούμε καθημερινά μία λυσσαλέα σε σημείο εκδικητικό μάχη κατά των προσφύγων που έχουν καταλάβει κάποια κτίρια στην περιβόητη περιοχή των Εξαρχείων. Όλα αυτά με πρόσχημα τους εμπόρους ναρκωτικών,τους αναρχικούς και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί το μυαλό ότι κρύβεται σ’αυτό το επονομαζόμενο άντρο του κακού. Μία υποσημείωση (πολλά απ’ αυτά που ψάχνουν κρύβονται λίγο πιο πάνω απ’τα Εξάρχεια αλλά εκεί συχνάζουν οι κύριοι με τα σακάκια επομένως η αστυνομία κάνει το κορόιδο ή κρατάει φανάρι).Επίσης μέσα σ’ αυτούς που υπόσχονται ότι θα επαναφέρουν την κανονικότητα να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και αρκετά άτομα με πλούσιο ακροδεξιό παρελθόν.
Σύμφωνα λοιπόν με τη λογική τους το μικρό παιδάκι απ’το Πακιστάν ή απ’την Συρία ήταν ένας εκκολαπτόμενος κίνδυνος που πρέπει να εξαφανιστεί γιατί ασχημαίνει την όμορφη εικόνα της γειτονιάς. Η έγκυος γυναίκα ήταν και αυτή επικίνδυνη γιατί θα έφερνε στο κόσμο ένα ακόμα παιδάκι. Φυσικά τα παραδείγματα δεν νομίζω ότι έχουν τελειωμό και πραγματικά πιστεύω ότι το σύστημα που ζούμε σκοτώνει τα συναισθήματα μας,σκοτώνει την αγάπη προς τον συνάνθρωπο μας και μας κάνει μισάνθρωπους και εχθρικούς με ότι μπορεί να φέρει την ελπίδα και την αγάπη.
Ξεχνάμε ότι είμαστε βέβαια ένας λαός που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι πρόσφυγες απ’την Σμύρνη ή απ’τον Πόντο. Αλλά πως γίνεται να μην ξεχνάμε αυτό όταν ο “σοφός” λαός μας ξεχνά τον τρόπο που φέρθηκε σε αυτούς που ήρθαν ακόμα και κολυμπώντας για να σωθούν. Όχι και το λέω κατηγορηματικά δεν είμαστε ένας ευπρόσδεκτος λαός αλλά ένας ρατσιστικός λαός. Δεν μας έθρεψε κανένας αρχαίος σοφός όπως κομπάζουμε σαν κοκόρια αλλά μας έθρεψε το μίσος ανάμεσα στους Αθηναίους τους Σπαρτιάτες τους Μακεδόνες και ότι άλλο υπήρχε.Και φυσικά αργότερα ο εμφύλιος και τοσα άλλα παραδείγματα.
Η επόμενη γενιά αν θέλει να είναι καλύτερη πρέπει πρώτα να ψάξει βαθιά στην καρδιά της και να βρει τί ασχημαίνει και βρομίζει την γειτονιά του,και αργότερα να διαβάσει αρκετά ώστε να μπορέσει να κόψει το κεφάλι του φιδιού οριστικά. Ίσως τότε καταφέρει να ομορφύνει όχι μόνο την γειτονιά του αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Ίσως τότε δεν φοβόμαστε να ακουμπήσουμε τον διπλανό μας και ίσως τότε δούμε πολλά περισσότερα παιδικά χαμόγελα.
‘ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΣΩΘΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ”

Του Γιάννη Βανταράκη