Όσο ο κ. Τσίπρας συνεχίζει να περιπλέκει την πολιτική στην οικονομία, για να προκαλέσει «πέναλτι» στην κυβέρνηση, τόσο απομακρύνει την Ελλάδα από την ευρωπαϊκή «αντεπίθεση» στην οικονομική κρίση που θα φανεί και στο 2014. Τα αποτελέσματα της απόστασης που προκαλεί σήμερα θα τα εισπράξει το 2016 όχι επειδή θα λέγεται αριστερή κυβέρνηση αλλά λόγω αποδεδειγμένης αναξιοπιστίας του.
Οι σοβαροί επενδυτές που ζητάνε μόνο σταθερή οικονομική πολιτική και θετικό επιχειρηματικό περιβάλλον δεν ενοχλούνται από τις αριστερές κυβερνήσεις γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι πρόκειται για ψευδεπίγραφες ιδεολογίες χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα.
Ο αριθμός, η ποιότητα και η συχνότητα της παρουσίας πολυεθνικών επιχειρηματικών ομίλων στην Κίνα από το 2009 και μετά (την πενταετία της ελληνικής κρίσης) είναι τρανή απόδειξη της στάσης του καπιταλισμού προς τις αριστερές βιτρίνες.
Αυτούς τους επενδυτές τους έχει ήδη χάσει και ο σοσιαλιστικός δικομματισμός της κυβέρνησης του κ. Σαμαρά (ανεξάρτητα από όσα ισχυρίζονται) κάνοντας τρία σημαντικότατα σοσιαλιστικά πολιτικά λάθη.
Πρώτον επιμένοντας και προς τον καπιταλισμό ότι θεωρούν το κράτος απαραίτητο πρωταγωνιστή στην οικονομία και ότι οι κυβερνητικές παρεμβάσεις είχαν, έχουν και θα έχουν μοναδικό στόχο να περισώσουν τον κράτος (μαζί με την κομματική πελατεία) και όχι να το περιορίσουν.
Δεύτερον επιβεβαιώνοντας τους πάντες, με κάθε τρόπο, ότι θεωρούν τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας ως μοναδική και σταθερή πηγή εσόδων ακόμη και στην περίπτωση που το κράτος θέλει λεφτά για να αγοράσει σκηνές για τις κατασκηνώσεις των παιδιών των κρατικών υπαλλήλων…
Τρίτον διαλύοντας την μεσαία τάξη με όριο του πλούτου (μιας τετραμελούς οικογένειας με δύο εργαζόμενους) στις 20.000 ευρώ και με ιδιοκτησία ενός σπιτιού 60 τ.μ.
Σε μια εσωτερική αγορά φτώχειας, μιζέριας, ανεργίας στο 30% και με κάθε μορφής επιχειρηματική δραστηριότητα σε διάλυση, κανείς δεν επενδύει αφού η βάση μιας σοβαρής και όχι κρατικοδίαιτης επένδυσης είναι η εσωτερική της αγορά έστω και αν οι τελικοί ορίζοντες συνδέονται κυρίως με την ευρωπαϊκή θέση της χώρας.
Υπάρχει βεβαίως και ο λόγος που έχει να κάνει με την προοπτική αλλαγής του πολιτικού σκηνικού της χώρας λόγω αναμενόμενου «αναθεματισμού» του γνωστού 40ετούς δικομματισμού με μοιραία την προσφυγή του λαού στην προσφερόμενη (αυτή την στιγμή) αριστερή πολιτική λύση.
Ανεξάρτητα όμως λαθών και πιθανών εξελίξεων η πραγματικότητα είναι ότι και αυτοί που ίσως σχεδιάζουν επενδύσεις και στην Ελλάδα χρειάζονται τουλάχιστον μια διετία για να συνδέσουν την επένδυση και με τις γενικότερες εξελίξεις στην ευρωπαϊκή οικονομία επειδή θα είναι μάλλον ραγδαίες με το «δίδυμο» Μέρκελ-Σοιμπλε.
Εφόσον λοιπόν ο κ. Τσίπρας βλέπει τον εαυτό του και τον ΣΥΡΙΖΑ διάδοχο της εξουσίας τι τον εμποδίζει (εκτός από τις συνιστώσες του) να συνδέσει την χώρα με τις διαγραφόμενες προοπτικές και στα σύνορά μας αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα;
Στο κάτω-κάτω, όπως φάνηκε από το Τέξας και μετά, όλα τα αριστερίστικα συνθήματα μαζί με τον εφηβισμό των συνιστωσών του θα εξαφανισθούν από την επόμενη ημέρα της πιθανής διακυβέρνησης της χώρας, όπως εξαφανίσθηκαν και οι «βάσεις του θανάτου» και το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» του Ανδρέα Παπανδρέου.
Τον συμφέρει λοιπόν να στρώσει από σήμερα τον δρόμο της Ελλάδας στις ορατές ήδη ευρωπαϊκές οικονομικές εξελίξεις των επομένων 3-4 ετών μιας και η Ελλάδα είναι συνδεμένη και θα παραμείνει συνδεμένη στο φυσικό της οικονομικό άρμα που είναι η Ευρώπη ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Μόνο έτσι έχει πιθανότητα να μακροημερεύσει στην πολιτική σκηνή.
Διαφορετικά όσο και να κάνει την μία κωλοτούμπα μετά την άλλη θα έχει χάσει και το τρένο και την πολιτική του συνέχεια.
Ας μην ξεχνάμε τις κωλοτούμπες του Α. Παπανδρέου (μόλις δύο χρόνια μετά την πρώτη κυβέρνηση) με του κόσμου τα προσκυνήματα στην Ευρώπη και στους επενδυτές, που όμως τον αγνόησαν και έτσι κατέφυγε στα δανεικά και στην προετοιμασία της οικονομικής καταστροφής της χώρας. Τότε όμως είμαστε ακόμη στις αγορές.
Όσο όμως ο κ. Τσίπρας αναβάλει για αργότερα τις διαβεβαιώσεις του ότι η αριστερή του κυβέρνηση δεν πρόκειται να είναι απέναντι από τον καπιταλισμό αλλά θα στηριχθεί στους καπιταλιστές επενδυτές (οι οποίοι άλλωστε νοιώθουν καλύτερη σιγουριά όταν οι αριστεροί είναι στην κυβέρνηση και όχι στην αντιπολίτευση) τόσο θα απομακρύνεται από τις εξελίξεις στην Ευρώπη τις οποίες είναι λάθος να μην καρπωθεί ως πιθανή επόμενη κυβέρνηση. Εάν συνεχίσει να αποφεύγει τον δρόμο αυτό απλώς θα θερίσει τον περονόσπορο που σπέρνει τώρα. Και τότε δεν θα συμμαζεύεται τίποτε γιατί δεν θα βρει ούτε τα ευρωπαϊκά ΜΟΠ του 1980 ούτε τα δανεικά του Α. Παπανδρέου.
Του Γιώργου Κράλογλου
Πηγή: capital.gr
