Όταν ζεις σε ένα αστικό περιβάλλον, που θυμίζει σε όλο το μήκος και πλάτος της πόλης -ευρύτερης και πυρίκαυστης- ασφυχτικό χριστουγεννιάτικο παζάρι (με την κακή την έννοια) και όπου οι πολίτες με την ανοχή των αρχών επιπλώνουν πεζοδρόμια-πεζόδρομους και διασκευάζουν δρόμους σε παζάρια αυτοκινήτων με ολίγη από «λεωφορειόδρομους», είναι δύσκολο να αποφασίσεις από πού θα αρχίσεις και πού θα τελειώσεις με τη λίστα των κακουχιών ενός θεσσαλονικιού περιπατητή.
Τελικά όμως μία τυχαία βόλτα σου παρέχει γενναιόδωρα αυτή την ευκαιρία. Και μάλιστα ξεκινώντας από τον πρώην άνετο παραλιακό περίπατο. Η διαδρομή πλέον έχει συρρικνωθεί σε τέσσερα πλακάκια για τα ποδήλατα- πάνω στο πεζοδρόμιο!- και μηδέν έως 2 ¾ για τους ταλαίπωρους πεζούς. Για να ήμαστε δίκαιοι ο εργολάβος της ανάπλασης του παραλιακού μετώπου έως τον Ιανουάριο φρόντιζε να αφήνει μια λωρίδα ελεύθερη για τους πεζούς. Αλλά τώρα- εδώ και δύο μήνες – που βγαίνει περισσότερος κόσμος έξω, τα πράγματα έγιναν αφόρητα για να μην πω επικίνδυνα. Μέσα σε αυτό λοιπόν το σκηνικό, ακριβώς κάτω από την πεζογέφυρα στο Μακεδονία Παλλάς συνάντησα ένα αυτοκίνητο πάνω στο πεζοδρόμιο κάθετα, έτσι ώστε να κλείνει και τα 4+ 2 ¾ πλακάκια που είναι διαθέσιμα, με οδηγό και συνοδηγό μέσα και καμιά δεκαριά άφωνους περιπατητές να το κοιτούν χωρίς να μπορούν φυσικά να περάσουν. Ωραία ξεκινήσαμε…
Δυστυχώς η κατάσταση των δρόμων δεν είναι καλύτερη. Η συνεχής κατάληψη των οδοστρωμάτων από τα ταξί, σε όλες τις μεγάλες αρτηρίες του κέντρου (Μητροπόλεως, Τσιμισκή, Εγνατίας, Αγίας Σοφίας, Παύλου Μελά), έχει προστεθεί στο ήδη υπάρχον πρόβλημα της παράνομης στάθμευσης των είκοσι τελευταίων χρόνων και έχει αποκλείσει τελείως τους δρόμους. Τώρα πλέον, η Αγίας Σοφίας, η Μητροπόλεως και η Παύλου Μελά διαθέτουνε μία έως καμία (εάν συμπέσεις με τη διέλευση λεωφορείου ή απορριμματοφόρου) ελεύθερη λωρίδα κυκλοφορίας. Και σε όλο αυτό το χάος δεν υπάρχει κανένας φόβος να βεβαιωθεί παράβαση γιατί πέφτεις πάνω στη λεγόμενη «ταξιτζίδικη ασυλία». Αυτή η συντεχνία έχει λοιπόν την επαγγελματική «άδεια» να μπαίνει και να σταθμεύει παντού διπλοσειρά, ακόμα και στις λεωφορειολωρίδες.
Δεν έχει μείνει ούτε διάβαση ούτε ράμπα ΑΜΕΑ ούτε τίποτε άλλο ούτε κάτω στο δρόμο ούτε πάνω στο πεζοδρόμιο. Είναι μια πόλη με ολικό, πλήρες και θανατηφόρο έμφραγμα. Έχουμε ξεχάσει τη μοναδική πόλη στην Ευρώπη (να μην πω στον κόσμο, όπως έλεγε και ο πρώην δήμαρχος) με τόση μεγάλη ΡΥΠΑΝΣΗ, ΘΟΡΥΒΟ ΚΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, πολλά σκουπίδια, εντός και εκτός κάδων κεντραρισμένων (πάλι με φαεινή ιδέα του πρώην) ακριβώς, μα ακριβώς μπροστά στις πόρτες μας. Έτσι δεν υπάρχει περίπτωση να μην πέσεις πάνω τους κάθε φορά που μπαίνεις ή βγαίνεις από οποιαδήποτε πολυκατοικία στη Θεσσαλονίκη. Παρόλα αυτά, τα σκουπίδια δεν μας ενοχλούν αλλά ούτε και τα μηχανάκια, που κινούνται κανονικά πάνω στα πεζοδρόμια και οι οδηγοί τους δείχνουν να είναι προσεκτικοί μόνο όταν βγαίνουν στο δρόμο.
Αλλά όπως φαίνεται δεν μας ενοχλούν ούτε τα μπαουλοντίβανα, που έχουν κάνει κατάληψη στα πεζοδρόμια –πεζόδρομους αλλά ούτε και όλες αυτές οι αυθαίρετες κατασκευές που έχουν καταπατήσει τον ελεύθερο χώρο σε πεζοδρόμια πλάτους 15 και 20 μέτρων! Ή δεν μας ενοχλούν τόσο ώστε να επηρεαστεί η δημοτική αρχή και να κάνει αυτό που πρέπει.
Και βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν όπου υπάρχουν πεζοδρόμια και δρόμοι. Γιατί υπάρχουν ολόκληρες περιοχές όπως γύρω από τα γήπεδα του ΑΡΗ, του ΠΑΟΚ, το Δικαστικό Μέγαρο, όπου δεν υπάρχουν καν πεζοδρόμια! Από εκεί πρέπει να αρχίσει η ανάπλαση –πεζοδρόμηση- σε δρόμους ήπιας κυκλοφορίας πχ της οδού Σαπφούς. Σε αυτόν το δρόμο συγκεκριμένα κυκλοφορούν τις πρωινές ώρες εκατοντάδες δικηγόροι και διάδικοι που πηγαίνουν στα Δικαστήρια και άλλοι που κατευθύνονται προς το Γραφείο Δευτεροβάθμιας, στη ΔΕΗ ή σε εμπορικά μαγαζιά της περιοχής. Βέβαια εκεί δεν βρίσκεται το ιδιωτικό γραφείο του δημάρχου ούτε το πατρικό σπίτι του προέδρου της δημοτικής κοινότητας ούτε η ιδιοκτησία κάποιου αντιδημάρχου έτσι, ώστε να δοθεί μια ανθρώπινη λύση κατά παραγγελία.
Και στις καινούργιες όμως αναπλάσεις, παρότι διαφυλάχθηκαν τα πεζοδρόμια με κολωνάκια, πολλές προχειρότητες διαπιστώνονται. Έχουν αφεθεί ράμπες πλάτους 4 μέτρων, έχουν εξαφανιστεί οι στρόγγυλοι μικροί κάδοι για σκουπίδια, τα παγκάκια, οι θέσεις για δίκυκλα (ποδήλατα, μηχανές), οι δενδροστοιχίες στη μία πλευρά του δρόμου και οι μισοί μεγάλοι κάδοι απορριμμάτων (οι εναπομείναντες δεν αρκούν για τα σκουπίδια 2 ή 3 πολυκατοικιών, 25 έως 30 διαμερισμάτων η κάθε μια). Έτσι ανάλογα με την παρουσία των κάδων μπορούμε να διαιρέσουμε τις πολυκατοικίες σε τέσσερις κατηγορίες. Η καλύτερη έχει φωτιστικό και δέντρο χωρίς κάδο, η αμέσως επόμενη απλώς δεν έχει κάδο, αλλά ούτε δέντρο ούτε φωτιστικό και οι άλλες δύο η μία διαθέτει μόνο κάδο ανακύκλωσης και η άλλη μόνο κάδο απορριμμάτων. Το άδειο πεζοδρόμιο περιμένει υπομονετικά να φιλοξενήσει κι άλλα τραπεζοκαθίσματα, νόμιμα ή παράνομα, μηχανάκια και ό,τι άλλο δεν έχουμε φανταστεί ακόμα, αλλά σίγουρα δεν ελπίζει να κρατήσει την αρχική του ταυτότητα ως χώρος διέλευσης πεζών. Ήδη πολλά μαγαζιά έβγαλαν τα έπιπλά τους στα πρόσφατα αναπλασμένα πεζοδρόμια. Έτσι αντί να λύνεται το ήδη υπάρχον πρόβλημα προστίθενται και άλλα.
Αλλά και οι κάτοικοι δεν είναι άμοιροι των ευθυνών, αφού ενδιαφέρονται συνήθως για το πρόβλημα που δημιουργείται μπροστά στο σπίτι τους και στην καλύτερη περίπτωση μερικά μέτρα δεξιά, αριστερά και απέναντι. Τα προβλήματα όμως δεν λύνονται με την μετάθεση του κάδου από πόρτα σε πόρτα, αλλά με υπογειοποίηση των κάδων σε όλη την πόλη.
Πηγή: parallaximag.gr
