Πραξικόπημα, Χρυσή Αυγή ή ΑΝΑΤΡΟΠΗ; (αρθρογραφία)

Για την πιθανότητα πραξικοπήματος στη χώρα μας έχουν γράψει κατά καιρούς αρκετοί στο πρόσφατο παρελθόν. Όλοι τους εξέφραζαν με συνέπεια λόγων και έργων την στήριξή τους στο σύστημα και έδειχναν εξ αρχής ότι αυτό που τους ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να μη διαταραχθούν σε τέτοιο βαθμό οι ισορροπίες ώστε η κοινωνική έκρηξη, που αναντίρρητα θα προκύψει, να μην οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ΕΕ και άλλων διεθνών οργανισμών που ελέγχονται από το κεφάλαιο.  

Η ανησυχία όλων αυτών είναι έκδηλη διότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται στη χώρα μας είναι σε τέτοιο βαθμό άγριες και αντιλαϊκές που νομοτελειακά θα προκαλέσουν λαϊκές εκρήξεις που φοβούνται ότι θα καταστούν ανεξέλεγκτες, όσες δυνάμεις καταστολής κι αν χρησιμοποιηθούν. Δε νοιάζονται αν φτωχοποιηθούν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού ούτε για το αν ακυρώνονται εργασιακά δικαιώματα. Νοιάζονται για το αν θα καταρρεύσει το καπιταλιστικό σύστημα και αν αυτό το, κατ΄ αυτούς απευκταίο, γεγονός παραδειγματίσει και άλλους λαούς που σήμερα ή αύριο θα βιώνουν πολιτικές ανάλογης αγριότητας στο πετσί τους.

Ο “σοσιαλιστής” Μ. Ροκάρ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Liberation είπε ότι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα είναι πολύ πιθανόν και για να αποφευχθεί πρέπει να γίνει διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Είναι μια πρόταση που ακούγεται ήπια σε σχέση με αυτά που βιώνει ο ελληνικός λαός πλην όμως στην ουσία παραμένει αμετάβλητο το καπιταλιστικό σύστημα που θα συνεχίσει να βγάζει υπερκέρδη και να διαιωνίζεται η εξουσία του, αφού μια διαγραφή οποιουδήποτε μέρους του χρέους θα γίνει με όρους της ΕΕ και αντίστοιχα πακέτα στήριξης με αυτά του κουρέματος του Οκτωβρίου.

Από την άλλη πλευρά, συμβαίνει η επικίνδυνη άνοδος της Χρυσής Αυγής που συσπειρώνει μάζες που ναι μεν δεν αντέχουν άλλο τα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα των μνημονίων, συνάμα όμως παραμένουν χωρίς ταξική συνείδηση και γίνονται εύκολη λεία ακροδεξιών φασιστικών εκφράσεων. Φόβητρα όπως αυτά ενός επικείμενου στρατιωτικού πραξικοπήματος οδηγούν κόσμο σε ρατσιστικές συμπεριφορές και σε ολοένα μεγαλύτερη ανάγκη να ανήκουν σε μια ισχυρή ομάδα ομοϊδεατών που θα αποδώσει τις ευθύνες της οικονομικής τους εξαθλίωσης σε έναν στόχο που θα είναι προσιτός να του επιτεθούν (μετανάστες, αριστεροί) και που έτσι θα δοθεί λύση στην οικονομικοκοινωνική περιθωριοποίησή τους, χωρίς να κινδυνεύουν με διασάλευση του πολιτικού status.

Υπάρχει άλλος δρόμος;

Κατά την άποψή μου υπάρχει και είναι η ανατροπή του καπιταλισμού. Επιβάλλεται η ανατροπή του συστήματος με την ενεργή συμμετοχή του λαού σε κάθε γειτονιά και χώρο δουλειάς παίρνοντας τις τύχες του στα χέρια του και καθορίζοντας αυτός το μέλλον του. Ένα μέλλον απαλλαγμένο από κέρδη και δουλείες ένα μέλλον με ανθρωπιστικό πρόσημο, ένα μέλλον κομμουνιστικό.

Πως μπορεί να γίνει αυτό; Μπορεί να γίνει με αυτό που φοβάται ο Ροκάρ και οι όμοιοί του, με λαϊκή επανάσταση. Μια επανάσταση που θα φέρει τα μέσα παραγωγής στους φυσικούς δικαιούχους, στους εργάτες και κάτω από εργατικό έλεγχο να παράγουν για να ζουν αξιοπρεπώς οι πολίτες κι όχι για να κερδίζουν και να θησαυρίζουν οι καπιταλιστές.

Αυτό που φοβούνται οι πιστοί υπηρέτες του συστήματος πρέπει να το κάνουμε πράξη. Πρέπει να συνεχίσουμε τη δράση μας προς την ανατροπή που κατά την άποψή μας είναι και εφικτός στόχος αλλά και μονόδρομος.

Επιπλέον χρειάζεται να πάρουμε στα σοβαρά τους φασίστες και να τους τσακίσουμε παντού. Η απάντηση είναι σε κάθε χώρο δουλειάς σε κάθε γειτονιά να δώσουμε προτάσεις σε κόσμο που φοβούμενος τον άλλο τον κάνει εχθρό. Να αντιληφθούμε ότι ο εργάτης, ανεξάρτητα από πατρίδα, έχει κοινό δυνάστη τον καπιταλιστή. Ότι η λύση είναι η ανατροπή του συστήματος που μας οδήγησε εδώ κι όχι ο κανιβαλισμός. Έχουμε ίδια συμφέροντα με τον μετανάστη απέναντι στον κοινό μας εχθρό τον καπιταλισμό. Μόνη διέξοδος από την κρίση είναι η κοινή πάλη διεθνών ανθρώπων ενάντια στο διεθνές κεφάλαιο. Γιατί όλοι μαζί μπορούμε να τους ανατρέψουμε.

* Μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ημαθίας