Ακούει κανείς εδώ; (του Κώστα Καραγιάννη)

Πως όμως θα βγούμε από την πολιτική και κοινωνική λάσπη στην οποία είναι κολλημένη η χώρα;

 Καθώς οι άνθρωποι δεν είναι δέντρα, μπορούν να κινούνται και μπορούν να ψάχνουν την αλήθεια ( όσο και αν κάποιοι την κρύβουν και την αποδομούν ) να ακούν καλύτερα από αυτά τη φωνή της συνείδησής τους, υπάρχει ελπίδα. 

Μαζί με τις συγκροτημένες και επίκαιρες ιδέες του κόμματος που κυβέρνησε χωρίς σκάνδαλα, που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια και άφησε στα ταμεία 37 δις ευρώ,  (για το οποίο χιλιάδες άνθρωποι αφιερώσαμε ώρες, ημέρες και χρόνια προκειμένου να αναστηθεί, χωρίς το παραμικρό προσωπικό όφελος)  και τις συνειδητές δράσεις και τις πράξεις των βαθειά σκεπτόμενων, των ανιδιοτελών και των αυθεντικών ανθρώπων μπορούν να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για μια εξέλιξη «ενάντια σε όλες τις πιθανότητες» (κρεολικό θαύμα) που θα βγάλει τη χώρα από το βάλτο της συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών, του εγκλήματος των υποκλοπών, των καρτέλ και της ακρίβειας.

 Δεν ήθελα να γράψω για τις εκλογές, γιατί ήδη τα είχα πει πριν ένα χρόνο και ισχύουν, σχεδόν απαράλλακτα, τα ίδια και σήμερα με δυο τρεις μόνον νέους πρωταγωνιστές. Επειδή όμως υπάρχει αυτό το σχεδόν, επειδή είναι γνωστό πως η επανάληψη είναι η μητέρα της γνώσης και επειδή ακούοντας τη συνέντευξη Κασσελάκη στο Χατζηνικολάου ή καλύτερα το μπούλινγ του αρχιδημοσιογράφου προς τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αισθάνθηκα πέρα από ντροπή και αγανάκτηση, αποφάσισα σαν απλός πολίτης που τιμά την άποψη που διατυπώθηκε πριν από περίπου 2500 χρόνια που λέει “μόνοι γάρ τον τε μηδέν τῶν δε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ᾽ ἀχρεῖον νομίζομεν”  να επανορθώσω και να καταθέσω την άποψή μου.   

Πρώτα κάποια χαρακτηριστικά και ελάχιστα αποσπάσματα από αυτά που είχαν γραφεί  ένα χρόνο πριν: 

Το χειρότερο, αν οι εν λόγω συσχετισμοί δεν ανατραπούν, λύνουν και τα χέρια των ολιγαρχών της χώρας  και του πιο αντιπροσωπευτικού από τα κόμματά τους να οδηγήσει … στην οικοδόμηση ενός συστήματος  ελέγχου της νομοθετικής, της εκτελεστικής, της δικαστικής και της τετάρτης εξουσίας  που θα θυμίζει καθεστώς –παρεμφερές, σε κάποιες πλευρές, με αυτό των από ανατολάς γειτόνων μας- και όχι λειτουργικό δημοκρατικό πολίτευμα. 

το κόμμα της οικονομικής ελίτ που επιδιώκει να γίνει καθεστώς. Δηλαδή να κυριαρχήσει πολιτικά και ιδεολογικά στο διηνεκές, με τον έλεγχο της ενημέρωσης και των άλλων μορφών εξουσίας. Με τη δημιουργία ενός παρακράτους παρακολουθήσεων, παρεμβάσεων προς διαμόρφωση  της κοινής γνώμης και μιας βολικής ή κατακερματισμένης αντιπολίτευσης. Όπου αυτό δεν είναι εφικτό όπως για κάποια κόμματα, για το συνδικαλιστικό κίνημα, για τον πνευματικό και καλλιτεχνικό χώρο κλπ γίνεται συστηματική εις βάθος προσπάθεια απαξίωσης των… (Αντί για Δανία μήπως γινόμαστε Πολωνία του Νότου; 10-6-2023)

Ο Τσίπρας, παραιτήθηκε και είπε πως: … τα επόμενα χρόνια δε θα είναι εύκολα για κανένα μας. Αλλά για εμάς … έχασε ολόκληρη η παράταξη που κατά τεκμήριο εκπροσωπεί τα φτωχά και μεσαία στρώματα ή ομνύει στο όνομά τους, απέναντι στην παράταξη που εκπροσωπεί την οικονομική ελίτ της χώρας ή τις πολυεθνικές! Θα το αισθανθούμε σύντομα εν τοις πράγμασι. (Μια φανταστική κυβέρνηση δύο μηνών!!! 4 Ιουλίου 2023)

 Τα όργανα του καθεστώτος πλέον λειτουργούν με σύνθημα: Καταστρέψτε την αλήθεια ή  αποδομήστε  την αλήθεια. Αποσπάστε μια λέξη ή φράση από τα λεχθέντα ή τα πεπραγμένα του κόμματος που εμφανίζεται ανταγωνιστικό του κόμματος ιδιοκτήτη της χώρας -κατά προτίμηση από τις δηλώσεις και τα κείμενα του προέδρου του- και περιφέρτε την νυχθημερόν και αρνητικά, καθιστώντας την κύριο θέμα της επικαιρότητας, (Από την «αποδόμηση» της δικής μας αλήθειας στις συνέπειές της! 3 Δεκεμβρίου 2023)

ο εκ των εκλεκτών της ελληνικής δημοσιογραφίας Γ. Πρετεντέρης. Σε ερώτηση-σχόλιο: Μα πως γίνεται να βγαίνει πρώτος με τόσα σκάνδαλα, τόση διαφθορά, τόσο αυταρχισμό… Απάντησε: Μα ελέγχει σχεδόν το σύνολο των μέσων ενημέρωσης και το μεγάλο κομμάτι των πολιτών δεν μαθαίνει σχεδόν τίποτα. 

Βεβαίως δεν το έλεγε για τον δικό μας ηγεμόνα (πως θα μπορούσε;) το έλεγε για αυτόν της γείτονος! Πόσο πλέον μοιάζουμε!!

 Το σύστημα εξουσίας που εδώ και αρκετό καιρό έχει πάρει τα χαρακτηριστικά καθεστώτος έχει αποχτήσει τέτοια δυνατότητα χειραγώγησης που καθορίζει όχι μόνον το τι ψηφίζει ένα μεγάλο μέρους του πληθυσμού, όχι μόνον πόσα και τι κόμματα θα υπάρχουν, όχι μόνον το τι θα συζητάνε και κυρίως τι θα προπαγανδίζουν οι δεξιοί οπαδοί του, αλλά και το τι θα συζητιέται στους χώρους που συχνάζουν οι προοδευτικοί, οι δημοκρατικοί και αριστεροί πολίτες. Αυτό που λέγεται με πομπώδη τρόπο, «καθορίζει την πολιτική ατζέντα»! Και όχι μόνον αυτό. Κάνει τους απλούς προοδευτικούς  και απονήρευτους ανθρώπους να πιστεύουν πως ο πολιτικός τους χώρος κάνει σοβαρά λάθη (αν δεν είναι ολόκληρος ένα λάθος της φύσης και της κοινωνίας) και μάλιστα της τελευταίας κρίσιμης στιγμής και γι αυτό χάνονται οι εκλογές! 

 Διατυπώνεις μια πρόταση και λες. Η πρόταση α είναι αληθής, όπως συνηθίζεται στη λογική και στα μαθηματικά. Το σύστημα εξουσίας λέει λάθος και δημιουργεί ολόκληρα σενάρια γύρω από αυτήν. Σκέφτεσαι τότε σαν λογικός άνθρωπος και απαντάς: συγγνώμη, η πρόταση όχι α είναι αληθής και πάλι όμως το σύστημα λέει είσαι  λάθος. Γεμίζει ο άνθρωπος του δημοκρατικού χώρου και της αριστεράς με ενοχές και αφήνεται να ψάχνει στα κομμάτια του που δημιουργούνται κυρίως λόγω μιας κάποιας «αποδοχής» των πολλών υποτιθέμενων λαθών του. 

Κλασικό παράδειγμα των ημερών. Γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο πλούσιος αριστερός, δεν καταθέτει το πόθεν έσχες του πριν τις Ευρωεκλογές; Σενάρια συνομωσίας, τα οποία αποτελούν τον άρτο τον επιούσιο  της δεξιάς και κυρίως της χαϊδεμένης κόρη της της  ακροδεξιάς. 

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζει και καταθέτει τα περιουσιακά του στοιχεία και μάλιστα δίπλα σε αυτά, του τεράστιας ικανότητας πολιτικού, του υιού Μητσοτάκη. Το σύστημα εξουσίας αλλάζει ρότα: Λάθος τάιμινγκ, αντί να συζητάμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση θα συζητάμε τώρα για αμερικάνικα δολάρια; Μα αυτός είναι φτωχός πως ζει;

 Χρησιμοποίησα ένα επίκαιρο και κλασικό παράδειγμα. Υπάρχει ένα πλήθος από παρόμοια προς κάθε αντιπολιτευτική κατεύθυνση είτε ως υπόδειξη είτε ως απειλή. Η πολιτική μας ζωή είναι γεμάτη από τέτοια σε βαθμό που δεν θυμάμαι να έχουμε ξαναζήσει στη διάρκεια της μεταπολίτευσης.

  Ζούμε εποχές λειτουργίας ενός καθεστώτος που κατά κόρον το στελεχώνουν άνθρωποι, αδίστακτοι μπροστά στο ψέμα και στον κυνισμό, άνθρωποι(κρυφοί ή φανεροί) που έχουν μοιραστεί τα ιμάτια της χώρας, τράπεζες, ενέργεια, τηλέφωνα, μέσα μαζικής ενημέρωσης, δρόμους, εκπαιδευτικά ιδρύματα, απευθείας αναθέσεις, κλπ και έχουν βάλει πλώρη και για χώρους όπως της υγείας, της ύδρευσης  και ποιος ξέρει ποιους ακόμα με τα διεστραμμένα μυαλά τους, για να αποκομίσουν ακόμα περισσότερα κέρδη. Σ’ αυτή την τεράστια αναδιανομή πλούτου των τελευταίων ετών οφείλεται και η πολλαπλάσια πλέον οικονομική και πολιτική τους δύναμη με την οποία προσπαθούν να εξαγοράσουν τα πάντα και τους πάντες και να κυβερνούν ασύδοτα και στο διηνεκές! 

 Η όλη λογική συμπυκνώνεται στο: Δεχθείτε επιτέλους χωρίς διαμαρτυρίες, γιατί μας έχετε κουράσει και γιατί γίνεστε πλέον γραφικοί, εμάς τις 50 οικονομικές οικογένειες  να τα πάρουμε όλα, δεχθείτε τις 50 πολιτικές οικογένειες με τις δύο γνωστές ως επικεφαλείς (για τη τρίτη βλέπουμε) και δεσμευόμαστε να εξασφαλίζουμε τους πιο ικανούς από εσάς τα βασικά! Όσοι νομίζετε ότι σας δίνουμε λιγότερα από αυτά που δικαιούστε, μπορείτε ελεύθερα να πάτε στο εξωτερικό. Όσοι ασχολείστε ακόμα με τον πρωτογενή τομέα και δεν σας αρέσουν οι τιμές των προϊόντων σας μπορείτε να μεταναστεύσετε στον τριτογενή τομέα και να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας στον τουρισμό. Όσοι είστε ανίκανοι και ανήμποροι ας σας βοηθήσει η εκκλησία, τους υπόλοιπους ας λυπηθεί ο Θεός!  

Οι μόνοι που δείχνουν να μην κατανοούν το βαθμό του προβλήματος είναι κάποιοι ηγετίσκοι που κάθισαν στις πλάτες της αριστεράς επί τη βάσει μικροφιλοδοξιών, άγνοιας της ιστορίας, έλλειψης κάποιας σοφίας και των γλυκών προνομίων που τους παρείχε η ενασχόληση τους με την πολιτική. Εκείνοι που επέλεξαν να είναι κομπάρσοι ( που οσονούπω οι πιο πολλοί, όπως συνηθίζεται, θα ενσωματωθούν στις δομές της εξουσίας ) ενός άδικου πολιτικού συστήματος που έχει λάβει όλα τα χαρακτηριστικά καθεστώτος. Εκείνοι που γίνονται εκόντες άκοντες όργανα κατασυκοφάντησης  τέως συντρόφων τους και ενός άγριου εμφύλιου εντός του προοδευτικού και δημοκρατικού χώρου και της αριστεράς, φορείς της διάσπασης και του κατακερματισμού της. Όλοι αυτοί που μένουν έκθαμβοι μπροστά στην ανεξήγητη γι αυτούς άνοδο της ακροδεξιάς γιατί παραμελούν να κοιταχτούν στον καθρέφτη! 

 Έχω  καταλήξει στο ότι οι προοδευτικές δυνάμεις και η αριστερά δεν χάνουν τις μάχες μόνον επειδή έχουν απέναντί τους ένα πανίσχυρο και αδίστακτο αντίπαλο αλλά και εξ αιτίας των αγκυλώσεών και των ελαττωμάτων τους. Το χειρότερο εκ των οποίων είναι αυτό της περιφρόνησης της ακροτελεύτιας επιθυμίας των θεμελιωτών της το  «…ΕΝΩΘΕΙΤΕ!»   

 Με τις ελάχιστες δυνάμεις μου αλλά και την πολύχρονη πείρα μου στη πολιτική ενασχόληση και συγκρότηση, στη συμμετοχή μου στα κοινά, χωρίς αξιώματα και τίτλους και την 35χρονη  προσφορά μου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ρωτάω και εγώ με τη σειρά μου: Ακούει κανείς εδώ; 

Κώστας Καραγιάννης, Φυσικός