Την Παρασκευή της Διακαινησίμου 10 Μαΐου 2024 πανηγύρισε η Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας, με την ευκαιρία της εορτής της Ζωοδόχου Πηγής, που αποτελεί την κύρια πανήγυρη της Μονής.
Το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε αρχιερατική θεία Λειτουργία στο Καθολικό της Μονής και κήρυξε το θείο Λόγο.
Ακολούθως μετέβη λιτανευτικώς στη φιάλη της Μονής στο προαύλιο και τέλεσε τον καθιερωμένο Αγιασμό. Τέλος, μοιράστηκε στους παρισταμένους το πασχαλινό αυγό ως ευλογία.
Η ομιλία του Μητροπολίτη:
«Ἐξ ἀκενώτου σου πηγῆς, Θεοχαρίτωτε, ἐπιβραβεύεις μοι πηγάζουσα τά νάματα ἀενάως τῆς σῆς χάριτος».
Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τά ἀναρίθμητα θαύματα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, γιά τά ὁποῖα τήν τιμᾶ καί τήν δοξάζει, ἀλλά καί ἐπικαλεῖται πάντοτε τή χάρη της.
Καί μπορεῖ νά τιμᾶ, σύμφωνα μέ τό Συναξάριο τῆς ἑορτῆς, τά θαύματα τῆς Παναγίας τά ὁποῖα ἐπί αἰῶνες ἐτελοῦντο στόν ναό τῆς Παναγίας, τῆς ἐπονομαζομένης Ζωοδόχου Πηγῆς, πρός τήν ὁποία προσέτρεχαν βασιλεῖς καί ἄρχοντες, κάτοικοι τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων ἀλλά καί ξένοι ἀπό ὅλα τά μέρη τοῦ κόσμου, γιά νά ζητήσουν τήν ἴαση καί τή θεραπεία ἀπό τή θαυματουργό της εἰκόνα καί νά ἀντλήσουν ὕδωρ ἁγιασμοῦ ἀπό τό Ἁγίασμά της, ὅμως τά θαύματα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου δέν περιορίζονται οὔτε χρονικά οὔτε τοπικά. Ἀποτελοῦν μία συνεχιζόμενη πραγματικότητα, μία διαρκῆ ἐμπειρία ὅσων εὐλαβοῦνται τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί μητέρα ὅλων τῶν χριστιανῶν καί ἐπικαλοῦνται τή χάρη καί τή βοήθειά της μέ πίστη καί μέ ταπείνωση.
Διότι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι πάντοτε πρόθυμη νά ἀνταποκριθεῖ στίς παρακλήσεις καί τίς ἀνάγκες τῶν τέκνων της. Εἶναι πρόθυμη νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειές τους καί τίς σωματικές καί τίς ψυχικές. Εἶναι πρόθυμη νά δροσίσει τίς ψυχές του μέ τό ὕδωρ τό ζῶν τῆς χάριτός της, ἀλλά καί νά μεταφέρει στόν Υἱό της καί Κύριό μας τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας καί νά τόν ἱκετεύσει γιά τή σωτηρία μας.
Ἰδιαιτέρως ὅμως στίς ἡμέρες μας, κατά τίς ὁποῖες δέν ζοῦμε μόνο τήν ἀπειλή τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ προοδευτικά στή μείωση τῶν ὑδάτινων πόρων, ἀλλά ζοῦμε καί σέ ἕνα περιβάλλον πνευματικῆς ξηρασίας, ζοῦμε συχνά «ἐν γῇ ἀνύδρῳ» ἐξαιτίας τῆς κακίας καί τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία ἐπλεόνασε στόν κόσμο μας, ζοῦμε συχνά σέ μία ἔρημο, τήν ὁποία δημιουργεῖ ἡ ἀπομόνωση τῶν ἀνθρώπων, ἐξαιτίας τῆς ἐλλείψεως τῆς ἀγάπης πρός τόν συνάνθρωπο καί τόν πλησίον, ἡ χάρη τῆς Παναγίας δροσίζει καί ζωογονεῖ τίς ψυχές μας.
Θεραπεύει μαζί μέ τίς σωματικές μας ἀσθένειες καί τά τραύματα τῆς ψυχῆς μας, μᾶς καλύπτει κάτω ἀπό τή σκέπη της καί καθοδηγεῖ τά βήματά μας μέσα ἀπό τήν ἔρημο τῆς παρούσης ζωῆς στόν δρόμο τῆς σωτηρίας πού μᾶς χαρίζει ὁ Υἱός της καί Κύριός μας.
Γι’ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἀναφέρεται στά «ἀενάως πηγάζοντα νάματα» τῆς χάριτός της, μέ τά ὁποῖα ἡ Ζωοδόχος Πηγή, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, καταρδεύει τίς ψυχές ὅλων ὅσων τήν τιμοῦν καί τήν εὐλαβοῦνται, ὅλων ὅσων, τήν πλησιάζουν μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη καί ζητοῦν ὅ,τι ἔχουν ἀνάγκη, μέ τή βεβαιότητα ὅτι ἡ Παναγία μπορεῖ νά μᾶς χαρίσει ὅ,τι τῆς ζητήσουμε, ἐφόσον βεβαίως εἶναι πρός ὄφελος τῆς ψυχῆς μας.
Καί αὐτό ἰσχύει καί γιά ὅλους ἐμᾶς, πού ἤλθαμε σήμερα γιά νά τιμήσουμε τή χάρη τῆς Παναγίας μας στόν ἱερό ναό της, στό Καθολικό τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς πού πανηγυρίζει τή Ζωοδόχο Πηγή, ἀλλά καί γιά νά ἀντλήσουμε ἀπό τά νάματα τῆς χάριτος, τά ὁποῖα ρέουν ἄφθονα ἀπό τή μητρική της ἀγάπη.
Μία προϋπόθεση ὅμως ὑπάρχει γιά νά δεχθοῦμε τή χάρη τῆς Παναγίας μας καί νά ζήσουμε τή χάρη καί τά θαύματα τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Καί αὐτή εἶναι νά πλησιάσουμε τήν Παναγία μας, νά προσεγγίσουμε τή Ζωοδόχο Πηγή τῆς χάριτός της μέ τήν ψυχή μας ἕτοιμη νά δεχθεῖ τά ζωηφόρα νάματά της.
Γιατί δέν ἀρκεῖ νά τά ἀντλήσουμε, χρειάζεται νά προσπαθήσουμε καί νά τά ἀξιοποιήσουμε, ὥστε νά μήν μείνει ἀνενεργή ἡ χάρη της μέσα μας. Νά μή συμβεῖ αὐτό πού συμβαίνει, ὅταν ποτίζουμε τό ξερό χῶμα, χωρίς νά τό ἔχουμε σκάψει προηγουμένως, ὥστε νά μήν τρέξει ἁπλῶς τό νερό, ἀλλά νά ἀρδεύσει τά φυτά καί τά δένδρα. Καί αὐτό σημαίνει ὅτι θά πρέπει καί ἐμεῖς νά φροντίζουμε νά σκάβουμε τήν ψυχή μας μέ τόν πνευματικό μας ἀγώνα, ὥστε νά μήν ἐξαφανίζεται ἡ χάρη πού λαμβάνουμε καί δέν μᾶς ὠφελεῖ, ἀλλά νά ποτίζει τήν ψυχή μας, ὥστε νά ἀποδίδει τόν ἀνάλογο καρπό.
Ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι ἡ χάρη τῆς Παναγίας μας εἶναι πλούσια καί εἶναι κατάλληλη γιά ὅποια ἀνάγκη ἔχει ὁ καθένας μας. Ἀρκεῖ νά τήν ζητᾶ καί νά τήν ἀξιοποιεῖ. Καί τότε θά τήν βλέπει νά ἐπιτελεῖ καί στό σῶμα καί στήν ψυχή του καί στή ζωή του θαύματα καί νά τόν ἁγιάζει. Διότι ἡ Παναγία μας θέλει νά ἱκανοποιήσει τά αἰτήματά μας καί τίς ἀνάγκες, ἀλλά θέλει περισσότερο ἀπό ὅλα νά μᾶς ὁδηγήσει στή σωτηρία, τήν ὁποία μᾶς χάρισε ὁ Υἱός της μέ τήν Ἀνάστασή του.
Ἄς ἀξιοποιήσουμε αὐτή τήν εὐκαιρία πού μᾶς προσφέρει καί ἄς ἀντλήσουμε τά νάματα τῆς χάριτος της, γιά νά γίνουμε καί ἐμεῖς μέτοχοι τῆς αἰωνίου ζωῆς πού ἀπολαμβάνει καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος κοντά στόν Υἱό της μέ τή χάρη καί τή βοήθειά της.
