Του Νίκου Βουδούρη
Δεν σου αρέσουν τα πολλά τα λόγια, δεν σου κάθονται καλά.
Όσο πιο λίγα, τόσο πιο καλά.
Μέσα στην σιωπή ψάχνεις τα πιο βαθιά σου νοήματα.
Όσο πιο μεγάλη, τόσο πιο ηχηρή.
Και αν καμιά φορά χρειάζεται να μιλήσεις, οι λέξεις μετρημένες.
Όσο λιγότερες, τόσο πιο ουσιαστικές.
Με την φειδώ των λόγων σου ανεκτίμητη γίνεται η κάθε σου λέξη.
Όσο πιο σπάνιες, τόσο πιο πολύτιμες.
Με λόγια που χτίζουν ανώγεια και κατώγια δεν έχεις πάρε δώσε.
Όσα περισσότερα, τόσο πιο φθηνά.
Δεν αντέχεις τριγύρω σου την φλυαρία και τους πολυλογάδες.
Όσο μεγαλύτεροι, τόσο πιο ψεύτικοι.
«Με τα μάτια είναι πιο καλά να σου τα πω», συνηθίζεις να λες.
Όσο πιο αγνά, τόσο πιο αληθινά.
Τα έργα, το άγγιγμα, ο τρόπος σου, βάζουνε κάτω χιλιάδες αράδες.
Όσο πιο έντονα, τόσο πιο πραγματικά.
Και αν τώρα για σένα γράφω, προσπαθώ να μετριάσω τις λέξεις.
Όσο απλότερες, τόσο πιο χαρακτηριστικές.
Ίσως μου θυμώσεις που για σένα μιλώ με γράμματα και όχι με σιωπή.
Όσο πιο λίγα γράφω, τόσο περισσότερα θα ’θελα να πω.
(Editorial, στην ψηφιακή εφημερίδα “InVeria” – Κυριακή 17 Μαρτίου 2024, φύλλο 98)
