Με την Κατερίνα θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες για θέατρο,για την Ειμι που είναι ο ρόλος που υποδύεται για τους χαρακτήρες της παράστασης “Η λάμψη μίας ασήμαντης νύχτας” αλλά και πόσο σημαντική ήταν για εκείνη η συνεργασία της με τη δασκάλα στη σχολή Ελένη Σκότη..Τελικά περιοριστήκαμε σ έναν καφέ που όμως έκρυβε πολύ σημαντικές λεπτομέρειες για την παράσταση αλλά και την ίδια τη ζωή.
Μίλησε μας για τη συνεργασία σου με την Ελένη Σκότη.
Νιώθω ευγνώμων, πρώτον που με επέλεξε,και δεύτερον,γιατί μέσω αυτής της δουλειάς και της Ελένης, και μέσα από τις δυσκολίες που αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω, ήρθα λίγο πιο κοντά στο να μπορώ να είμαι ευάλωτη στη σκηνή. Όχι ότι είναι εύκολο ή ότι το κάνω, αλλά ανακάλυψα κάτι που με αφορά στ’αλήθεια, κάτι που χρειάζομαι.
Τι είναι αυτό που επιζητά στη ζωή της η Ειμι;
-Η Amy ζητάει να λυτρωθεί από τους φόβους της, που την κάνουν αυτοκαταστροφική,και να ζήσει στην αγάπη. Όπως όλοι μας.
Μοιάζουν οι ήρωες να επιζητούν μια λύτρωση στη ζωή τους;
-Φυσικά, και για μένα γι αυτό το λόγο είναι σπουδαίο αυτό το έργο.
Αυτό,και το γεγονός ότι θίγει πως η λύτρωση δεν είναι απαραίτητα μια χρονική στιγμή,ένα σημείο στο χρόνο,μετά από το οποίο έρχεται το happy end .
Ο Κένορ Μακφέρσον χαρακτηρίζεται απ’τους Άγγλους ως νέος Τσέχωφ,για ποιο λόγο πιστεύεις;
-Γιατι ο Μακφέρσον ,όπως και ο Τσέχωφ ,καταφέρνουν να μιλήσουν για την ύπαρξη, χωρίς να αντιμετωπίζουν τη δράση σαν ανάγκη απόδειξης αυτής. Μιλούν κατευθείαν στον πυρήνα μας,χωρίς να υποκύπτουν στην ανάγκη της πράξης,του εξωτερικού. Όπως και ο Μπέκετ,οι σπουδαίοι κινηματογραφιστές κλπ. Φοβερό!
Μοιάζει το έργο να βλέπουμε μία μικρογραφία της κοινωνίας μας;
-Η κοινωνία μας χωρίζεται σε πολλές μικροκοινωνίες και το έργο κ η παράσταση είναι μια απ’αυτές. Οπότε Ναι,Φυσικά.Το θέμα όμως, και αυτό που διαφοροποιεί τα πράγματα μεταξύ τους ,και δίνει ταυτότητα,είναι η σκοπιά,η ματιά,ο τρόπος. Αυτό το έργο πιστεύω ότι θίγει καθολικά ζητήματα,που αφορούν τον καθένα,και ας επιλεγεί σαν φορείς τους αυτούς τους τελειωμένους τύπους.
Πιστεύεις ότι η κοινωνία είναι σκληρή προς τους ανθρώπους που ανήκουν σε υποβαθμισμένες ομάδες;
-Όσο είμαι εγώ σκληρή κ εσύ σκληρός ,είναι και η κοινωνία. Ίσως τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα από παλιότερα, αλλά εγώ ας πούμε ξέρω ότι έχω δρόμο μπροστά μου. Γιατί λοιπόν να μην έχει και η κοινωνία?
Είσαι αισιόδοξη στη ζωή σου;
-Μέσα στο μυαλό μου δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη. Αφού υπάρχει ο θάνατος,το μυαλό είναι λογικό να πηγαίνει πάντα προς αυτό που δε βλέπουμε,το άγνωστο. Όμως προσπαθώ να βρίσκω την αλήθεια και τη χαρά και μέσα από το σώμα μου.Να εκπαιδεύω τη σκέψη μου, να είμαι σε επαφή με τους ατελείωτους ανθρώπους που έχουν πράξει,γράψει,συνθέσει κλπ. σπουδαία,και να μην ψάχνω συνέχεια να αποδείξω την αξία μου.
Γελάω με όλες αυτές τις ψευτιές περί φωτός κ θετικής ενέργειας. Δε μιλάω γι’αυτό. Μ’αρέσει και η καταστροφή. Όλα τα χουμε .
Θα ήθελα να μπορούμε να παίζουμε απλά με το σκοτάδι κ το φως .
Του Γιάννη Βανταράκη