Με αφορμή τα αποτελέσματα του τελευταίου voucher υγείας και του σάλου που δημιουργήθηκε σχετικά με την επιλογή προσωπικού στην κατηγορία ΠΕ (Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης) διοικητικό, άνεργων παιδαγωγών (δασκάλων και νηπιαγωγών), μου δίνεται η ευκαιρία να σχολιάσω την φαιδρότητα του συστήματος ως προς τη συγκεκριμένη υποτιθέμενη εργασία “voucher”.
Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι το υπουργείο ή καλύτερα ο φορέας του υπουργείου που διαχειρίζεται αυτά τα προγράμματα (voucher υγείας), στην κατηγορία ΠΕ διοικητικό προσωπικό κάλυψε τις θέσεις με παιδαγωγούς κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Αυτό συνέβη διότι δεν υπήρχε περιορισμός ως προς τα κριτήρια στην συγκεκριμένη κατηγορία, τα οποία θα έπρεπε να είναι αυστηρά για ΠΕ αμιγώς διοικητικών κλάδων και σχολών. Ήθελα να ήξερα αυτός που έβαλε ή μάλλον δεν έβαλε κριτήρια στην προκήρυξη ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝ;;; Ότι ένας δάσκαλος είναι χρήσιμος ως διοικητικός υπάλληλος;;;
Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν έγκειται στο γεγονός ότι επιλέχθηκαν παιδαγωγοί και πολλοί ακόμα που δεν ανήκουν εκ των πραγμάτων σε αυτή την κατηγορία λόγω σχολής άρα και προσόντων. Ουσιαστικά τα άτομα αυτά αναζητούσαν εργασία, όπως όλοι και εφόσον υπήρχε το “παραθυράκι” να κάνουν τα χαρτιά τους, σαφώς και τα έκαναν.
Δυστυχώς στην όλη ιστορία το λάθος το έχει το σύστημα και αυτοί που διαχειρίζονται αυτά τα προγράμματα – “Προγράμματα -Χάπι για τον πόνο του ανέργου” όπως συνηθίζω να τα αποκαλώ.
Για να μην σχολιάσω την περίπτωση όπου κάποιες σχολές πληροφορικής έχουν δικαίωμα να κάνουν τα χαρτιά σου στην κατηγορία των οικονομολόγων και να επιλέγονται αντ’ αυτών των κατ’εξοχήν αποφοίτων οικονομικών σχολών. Όπου και στην περίπτωση αυτών, των voucher υγείας, δυστυχώς συνέβη.
Η αγανάκτηση και η απλή αναφορά στο πρόβλημα σίγουρα δεν οδηγεί πουθενά. Το χεράκι τους σίγουρα το έβαλαν και άλλοι “παράγοντες”. Αν και είμαι σίγουρη πως και μια επιστολή που να καταδεικνύει το πρόβλημα στο υπουργείο που προωθεί τα προγράμματα αυτά πάλι δεν θα είχε αντίκρισμα. Διότι στόχος είναι να φαίνεται η μείωση απλά της ανεργίας στα στατιστικά του υπουργείου και τίποτε άλλο. Λυπάμαι που το σύστημα όσα χρόνια και αν περάσουν θα παραμένει σαθρό, γεμίζοντας απλά φρούδες ελπίδες τους άνεργους ανεξαρτήτου ηλικίας.
