Στις 8 Φεβρουαρίου βγήκε στις αίθουσες του σινεμά η τελευταία παραγωγή του Guillermo del Toro, Mama, με σκηνοθέτη τον Andy Muschietti.
Στην ταινία, δύο αδερφές, 8 και 10 ετών, επιβιώνουν μόνες και ζουν απομονωμένες σε μια καλύβα στο δάσος μετά το θάνατο των γονιών τους, 5 χρόνια πριν. Αυτός ο τύπος παιδιών, που μεγαλώνουν δηλαδή χωρίς την ανθρώπινη επίβλεψη, είναι γνωστά ως ‘άγρια παιδιά’ και ήδη από την αρχαία ελληνική μυθολογία κατέχουν ένα σημαντικό κομμάτι στον κόσμο της Ιστορίας και την Ψυχολογίας.
Η τελευταία ταινία του Muschietti δεν είναι η μόνη κινηματογραφική, λογοτεχνική ή ιστορική απόπειρα που διαπραγματεύεται αυτόν τον τρόπο ανάπτυξης ενός παιδιού. Ήδη, στην ελληνική μυθολογία, ο Δίας, ‘ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων’, σύμφωνα με έναν από τους μύθους, εγκαταλείφθηκε στο νησί της Κρήτης λίγο καιρό μετά τη γέννησή του, μεγαλωμένος από μια κατσίκα. Παρομοίως, μία αρκούδα μεγάλωσε την Αταλάντη μετά την εγκατάλειψη από τον πατέρα της στο όρος Παρθένιο. Με τον ίδιο τρόπο, ο Ρωμύλος και ο Ρέμος, που θεωρούνται οι ιδρυτές της πόλης της Ρώμης, μεγάλωσαν με μια λύκαινα που τους βρήκε στην όχθη του ποταμού Tiber.
Καθώς προχωράμε στην Ιστορία βρίσκουμε ανάλογες περιπτώσεις τόσο αληθινές όσο και φανταστικές που αποτυπώνουν τέλεια την προβληματική ένταξη των ‘άγριων παιδιών’ στην κοινωνία. Μία από τις πιο γνωστές υποθέσεις είναι του Victor de Ayeron, ενός 12χρονου που βρέθηκε σε ένα δάσος στη Γαλλία στα τέλη του 17ου αιώνα εντελώς γυμνός και μελανιασμένος και που, προφανώς, δε μπορούσε ούτε να μιλήσει ούτε να αντιδράσει σε ηχητικά ερεθίσματα. Αφού τον έπιασαν, μελετήθηκε διεξοδικά από το γιατρό Jean Marc Gaspard Itard, ο οποίος εφάρμοσε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα ειδικά για τον μικρό. Η ιστορία του συγκεκριμένου ‘αγριου παιδιού’ μεταφέρθηκε στο σινεμά με τη διάσημη ταινία ‘The Wild Child’ του Truffaut το 1970. Σύμφωνα με την ανάλυση της μελέτης του παιδιού αυτού από τον Juan Delval από το Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, τα ‘άγρια παιδιά’ τραβούν την προσοχή των ερευνητών εδώ και πολλά χρόνια, κυριώς μετά την ανάλυση του Victor de Ayeron από τον Itard. Γι’αυτόν το λόγο, η μεθοδολογία του και οι πληροφορίες του ασκούν μεγάλη επιρροή σε άλλους συγγραφείς, όπως είναι ο Seguin ή ο Montessori.
Και άλλες περιπτώσεις ‘άγριων παιδιών’
Άλλη μία ξακουστή περίπτωση ‘άγριων παιδιών’ είναι αυτή των Amala και Kamala. Τα δύο κορίτσια βρέθηκαν το 1920, όταν ήταν περίπου 8 και 2 ετών στην Ινδία και , σύμφωνα με τον Άγγλο ιεραπόστολο που τις βρήκε, Joseph Amrito Lal Singh, οι μικρές βρέθηκαν να μεγαλώνουν μαζί με μια λύκαινα. Όμως, παρόλο που η υπόθεση αυτή έχει κάνει το γύρω του κόσμου, αμφισβητείται πολύ, καθότι η μοναδική πηγή εξιστόρησης του γεγονότος είναι μόνο από τον ίδιο τον ιεραπόστολο.
Το θέμα των ‘άγριων παιδιών’ έχει μεταφερθεί πολλές φορές στο σινεμά. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ταινία ‘το βιβλίο της ζούγκλας’ ή Ταρζάν έχει υπάρξει σε διάφορες εκδόσεις: από παιδικές μέχρι κλασσικές ταινίες περιπέτειας. Το πιο κοντινό και σύγχρονο παράδειγμα το βρίσκουμε στην ταινία ‘Among Wolves’, σκηνοθετημένη από τον Gerardo Olivares πριν από περίπου δύο χρόνια. Η ταινία αυτή περιγράφει τη ζωή του Ισπανού Marcos Rodriguez Pantoja, που τον ανακάλυψαν στα 18 του χρόνια στην περιοχή της Cordoba. Σύμφωνα με την πλοκή, ο Marcos πουλήθηκε σε ένα βοσκό που είχε κατσίκες όταν ήταν ακόμα μωρό, αλλά η τύχη του άλλαξε όταν ο βοσκός που τον είχε πάρει εξαφανίστηκε στο βουνό και δεν επέστρεψε ποτέ ξανά σε εκείνον. Ο Marcos διηγείται πώς περιπλανήθηκε μόνος στα βουνά της Cordoba μέχρι που συνάντησε νεογνά λύκων. Αυτός, σαν παιδί που ήταν, έπαιξε με τα μωρά-λυκάκια μέχρι που αποκοιμήθηκε και όταν έφτασε η μαμά-λύκαινα για να φροντίσει τα μικρά της, θεώρησε τον Marcos ως ένα από αυτά.
Τα ‘άγρια παιδιά’ (στα αγγλικά ‘feral children’) έχουν υπάρξει αντικείμενο μελέτης σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, από την ελληνική μυθολογία μέχρι τις μέρες μας. Η πολυπλοκότητα της ανάλυσης και της μελέτης καθώς και η πολύ μικρή πιθανότητα να βρεις κάποιο άτομο που να έχει μεγαλώσει με ζώα, συνεχίζει να τρέφει τις διάφορες κοινωνικές θεωρίες γύρω από το ρόλο της παιδείας και της ανθρώπινης ηθολογίας.
Πηγή: muyinteresante.es
