Το ποσό των 104 εκατομμυρίων δολαρίων θα πληρώσει το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ στον πρώην τραπεζίτη της ελβετικής UBS Bradley Birkenfeld, ο οποίος αποκάλυψε στις αρχές των ΗΠΑ στοιχεία 19000 πελατών της τράπεζας που διατηρούσαν κρυφούς, από την εφορία, λογαριασμούς. Την είδηση αποκάλυψαν οι δικηγόροι του Μπίρκενφλεντ.
Διαβάζοντας την είδηση αναλογίστηκα τη χθεσινή αμηχανία που επικράτησε στην τρικομματική κυβέρνηση από τη «διαρροή πληροφοριών» -στο υπουργείο Οικονομικών τις διαψεύδουν – για μια ενδεχόμενη αμνηστεία των φοροφυγάδων που διατηρούν κεφάλαια έξω από τη χώρα αλλά και στις ελληνικές τράπεζες.
Το πολιτικό αντανακλαστικό είναι πως δεν είναι δυνατόν να «βγαίνουν» παρόμοιες πληροφορίες όταν μιλάμε για περικοπές μισθών και συντάξεων. Αυτή η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής ξεκινάει από μια ηθικολόγα και μάλλον όχι προσανατολισμένη στο αποτέλεσμα αντιμετώπιση.
Ας το πάρουμε αλλιώς: Τι χρειάζεται τώρα η χώρα; Κεφάλαια για να αντιμετωπισθεί η ανεργία και να παραχθεί εισόδημα, νέο εισόδημα. Ποιά θα είναι τα πρώτα κεφάλαια που θα επενδυθούν στη χώρα μετά την κρίση; Μάλλον ελληνικά κεφάλαια και ανάμεσά τους τα κεφάλαια που δεν έχουν φορολογηθεί. Πώς μπορούν να γυρίσουν τέτοια κεφάλαια στην αγορά; Με βελτίωση του κλίματος και κίνητρα (και φορολογικά). Και οι ΗΠΑ που μετέρχονται τις μεθόδους που οδήγησαν στην UBS να παραδώσει ονόματα χιλιάδων πελατών της παραβιάζοντας το «ιερό»για την Ελβετία (από το 1934!) τραπεζικό απόρρητο χρησιμοποιούν το «όπλο» της φορολογικής αμνηστίας. Γιατί να μην το χρησιμοποιήσουμε και εμείς; Μα γιατί έτσι επιβραβεύουμε τους φοροφυγάδες είναι η απάντηση των «τιμίων». Και πόσοι είναι αυτοί σε μα χώρα που στο παρελθόν 150.000 μισθωτοί έκαναν ανακριβείς δηλώσεις, παρά το προφανές ρίσκο να πιαστούν στα πράσα και μισό εκατομμύριο ελεύθεροι επαγγελματίες κάνουν δηλώσεις στο όριο του αφορολογήτου; Πόσοι είναι οι ειλικρινείς; Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.
Η συζήτηση και στην κυβέρνηση είναι βαθιά υποκριτική. Πρέπει να γίνει λιγότερο επικοινωνιακή και περισσότερο ουσιαστική σημαίνει να αποτιμηθεί η κάθε λύση με αριθμούς. Με απλά ελληνικά η καλή αμνηστία είναι εκείνη που θα βοηθήσει στη συγκέντρωση μεγάλων ποσών, η κακή το ανάποδο: 10% πχ φόρος στο κεφάλαιο δεν είναι μικρό ποσό όταν η Ελβετία συζητάει για συντελεστές που αρχίζουν από το 20% και φτάνουν μέχρι το 41%. Νέα περαίωση απαγορεύεται βεβαίως από το μνημόνιο 2 αλλά αν το μέτρο αποδειχθεί αποτελεσματικό οι δανειστές μας δύσκολα θα πουν όχι σε ένα μέτρο που και οι ίδιοι εφαρμόζουν στη χώρα τους.
Του Τάσου Τέλλογλου
Πηγή: protagon.gr
