Οι σχέσεις της Άνγκελα Μέρκελ με τους Έλληνες ομολόγους της δεν ήταν ποτέ εύκολες, ιδιαίτερα με εκείνους που θεωρούσε ομοϊδεάτες της. Με τον Κώστα Καραμανλή οι σχέσεις τις ψυχράνθηκαν απότομα μετά τις εκλογές του 2007, όταν η καγκελάριος θεώρησε ότι ο τότε πρωθυπουργός αθέτησε την υπόσχεσή του να αγοράσει γερμανικά οπλικά συστήματα. Μια λεπτομέρεια της ελληνικής κρίσης, η σημασία της οποίας δεν έχει εκτιμηθεί, είναι ότι το κρίσιμο έτος 2009 οι σχέσεις Αθήνας και Βερολίνου ήταν και παρέμειναν ψυχρές, παρά τις προσπάθειες του κ. Καραμανλή να σπάσει τον πάγο.
Με τον Αντώνη Σαμαρά η πορεία των διαπροσωπικών σχέσεων ήταν αντίστροφη. Ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απογοήτευσε δυσάρεστα όλους τους ομοϊδεάτες του στο ΕΛΚ τον Μάιο του 2010, όταν αρνήθηκε να υπερψηφίσει το Μνημόνιο. Ήταν μόλις λίγους μήνες σε αυτό το αξίωμα και δεν είχε ακόμα προλάβει να δημιουργήσει σχέσεις με τους κεντροδεξιούς ηγέτες. Τους επόμενους μήνες ο κ. Σαμαράς βρέθηκε στο ΕΛΚ σε μια ιδιότυπη απομόνωση, ιδιαίτερα από τους Γερμανούς. Τα πακέτα βοήθειας για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία δεν ήταν μια ανώδυνη υπόθεση για τη γερμανική χριστιανοδημοκρατία.
Στο επίκεντρο -με αρνητικό πρόσημο- βρέθηκε ο κ. Σαμαράς ένα χρόνο αργότερα και με αφορμή το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, τον Ιούνιο του 2011. Ήταν τότε που οι εταίροι ζητούσαν τη συμφωνία της αντιπολίτευσης, στο πορτογαλικό πρότυπο, και ο κ. Σαμαράς αρνείτο πεισματικά, τονίζοντας ότι «δεν θα συναινέσει στο λάθος». Στη θυελλώδη συνεδρίαση της 23ης Ιουνίου 2011 ο κ. Σαμαράς βρέθηκε απέναντι στους ηγέτες του ΕΛΚ και προκάλεσε έντονη δυσφορία στην κ. Μέρκελ που του επισήμανε ότι δεν καταλαβαίνει γιατί δεν συμφωνεί σε μια εθνική υπόθεση για τη χώρα του. Ταυτόχρονα, προσπάθησε να διαπραγματευτεί: «Πες μας επιτέλους ένα – δύο πράγματα που θέλεις να αλλάξεις, να τα αλλάξουμε», φέρεται να του είχε πει σε εκείνη τη συνεδρίαση. Ο κ. Σαμαράς παρέμεινε άκαμπτος και απομονωμένος.
Στη θυελλώδη συνεδρίαση της 23ης Ιουνίου 2011 ο κ. Σαμαράς βρέθηκε απέναντι στους ηγέτες του ΕΛΚ και προκάλεσε έντονη δυσφορία στην κ. Μέρκελ
Την ίδια χρονική περίοδο, σε μια συζήτηση για τα ευρωπαϊκά ζητήματα και την Ελλάδα στο γερμανικό κοινοβούλιο η κ. Μέρκελ δεν έκρυψε την απογοήτευσή της για τη στάση του κ. Σαμαρά. «Ακόμα πιο πικρό για μένα είναι ότι είναι ο εκπρόσωπος της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα που αρνείται να συγκατανεύσει στη συμφωνία» είχε παραδεχτεί τότε, σε μια αμήχανη αντίδραση στη χαιρέκακη κριτική που της ασκούσε για τη στάση του Σαμαρά η σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση. Ωστόσο, και ο κ. Σαμαράς συνειδητοποίησε τότε ότι έπρεπε να βελτιώσει τις σχέσεις του με το Βερολίνο. Αυτό ήταν ένα κομβικής σημασίας εγχείρημα για το επιτελείο του το φθινόπωρο του 2011, το οποίο υπηρετήθηκε με συνέπεια. Τις δάφνες για τα αποτελέσματά του διεκδικούν πολλοί στη Ν.Δ., εκείνος όμως που φέρεται να συζήτησε το θέμα με την κ. Μέρκελ ήταν ο κ. Ευρ. Στυλιανίδης στο περιθώριο της συνάντησης του Club 27 τον Νοέμβριο του 2011 στο Βερολίνο.
Ο άνθρωπος που έπαιξε τον ρόλο της γέφυρας πάντως ήταν ο Ελμαρ Μπροκ, ηγετική μορφή της γερμανικής χριστιανοδημοκρατίας και για δεκαετίες από τα κορυφαία στελέχη του ΕΛΚ. Με πολιτική καταγωγή στα χριστιανοδημοκρατικά συνδικάτα, ο κ. Μπροκ είχε έρθει στην Ελλάδα στο πρώτο συνέδριο της Ν.Δ. μετά την εκλογή Σαμαρά. Ήταν εκείνος που άνοιξε τον δίαυλο επικοινωνίας, όχι πάντοτε με τον πιο κομψό τρόπο. Μετά την παραίτηση Παπανδρέου και στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης, ο κ. Μπροκ είχε χαρακτηρίσει δημόσια τη στάση του κ. Σαμαρά ανεύθυνη και του είχε ζητήσει να αναλάβει τις ευθύνες του στηρίζοντας μια τεχνοκρατική κυβέρνηση. Ο κ. Σαμαράς δέχτηκε τελικά στα τέλη Νοεμβρίου να υπογράψει τη δέσμευση που του ζητούσαν μετ’ επιτάσεως το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες για την εκταμίευση της 6ης δόσης. Ο δρόμος για την αποκατάσταση των σχέσεων είχε ανοίξει.
Την 1η Μαρτίου του 2012, μετά την υπερψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης με μεγάλο κόστος από τη Ν.Δ., ο κ. Σαμαράς στο περιθώριο της συνεδρίασης του ΕΛΚ συνάντησε για πρώτη φορά κατ’ ιδίαν την κ. Μέρκελ. Κανένας από τους δύο δεν ήταν χαλαρός σε εκείνη τη συνάντηση, ωστόσο αποσύρθηκαν οι γερμανικές ενστάσεις για την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, που επιθυμούσε ο Σαμαράς. Έκτοτε ο δίαυλος παραμένει ανοικτός, στις 18 Ιουλίου άλλωστε ο κ. Σαμαράς δέχτηκε τον κ. Μπροκ στο Μαξίμου.
Τα τηλεφωνήματα που δέχτηκε από τη Μέρκελ από τότε που ανέλαβε την πρωθυπουργία και η επίσκεψη στο Βερολίνο δεν σημαίνει πάντως ότι η σχέση Σαμαρά – Μέρκελ έχει γίνει θερμή. Ως κόρη ευαγγελικού πάστορα, η Γερμανίδα καγκελάριος δεν αλλάζει εύκολα άποψη, ενώ η συσσωρευμένη εμπειρία από τους Έλληνες ομολόγους της την έχει κάνει εξαιρετικά καχύποπτη. Το ότι ο κ. Σαμαράς έγινε επίσημα δεκτός στην καγκελαρία δεν σημαίνει ότι βρήκε κατανόηση στο αίτημα για επιμήκυνση, όσο εύλογο και αν είναι. Η άρση της καχυποψίας της καγκελαρίου περνάει μέσα από πράξεις.
Πηγή: skai.gr/Καθημερινή
