Το πρωτάθλημα αρχίζει αυτό το σαββατοκύριακο, αλλά όλα δείχνουν ότι ούτε οι εξέδρες θα πλημμυρίσουν ούτε χαμός θα γίνεται σε κάθε γκολ, όπως λέει το γνωστό άσμα του Παπακωνσταντίνου. Άλλωστε, με τι όρεξη να πάει κάποιος στο γήπεδο, όταν παραμονή της σέντρας επισήμως δεν έχουν λάβει αδειοδότηση για να συμμετάσχουν οι… μισές ομάδες, που περιμένουν στις καθυστερήσεις το σχετικό «οκ» από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού;
Με τι όρεξη να πάει όταν η εξέλιξη της κούρσας των 30 αγωνιστικών μοιάζει προκαθορισμένη; Με τι όρεξη να πάει, όταν παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες, τίποτα δεν έχει γίνει για να επέλθει η περιβόητη εξυγίανση; Και με τι όρεξη να πάει όταν οι πρώτες ενδείξεις από τα πρώτα επίσημα ματς της σεζόν, τα ευρωπαϊκά, δείχνουν ότι για άλλη μια χρονιά δεν θα λείψουν τα επεισόδια, η βία και οι λοιπές ασχήμιες που ολοένα και πιο συχνά βλέπουμε στα ελληνικά γήπεδα.
Ήμασταν περίπου 20 λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα του ΠΑΟΚ με την Ραπίντ Βιέννης. Στον αγωνιστικό χώρο οι δύο ομάδες προθερμαίνονταν, όταν οι περίπου 600 οπαδοί των αυστριακών άρχισαν να περάνε καδρόνια, ξύλα, κροτίδες, βεγγαλικά και φωτοβολίδες (ακόμα και με… πιστόλια) προς τους παοκτζήδες που βρίσκονταν στην δίπλα κερκίδα αλλά και προς τον αγωνιστικό χώρο. Αμέσως υπήρξε αντίδραση, όχι τόσο από τους παοκτζήδες που δέχονταν την επίθεση αλλά από τα «αδέρφια» τους της «Θύρας 4», των φανατικών δηλαδή, που βρίσκονταν όμως απέναντι. Πού να τρέχουν όμως να κάνουν τον γύρο από τις εξέδρες; Έτσι μερικές δεκάδες «μπουμπούκια» εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο, διέσχισαν από μέσα το γήπεδο και βρέθηκαν μπροστά από την κερκίδα των αυστριακών (για τους οποίους οι κακές γλώσσες λένε ότι είχαν στις τάξεις τους και κάμποσα «αδέλφια» τους από την Αθήνα, οπαδούς του Παναθηναϊκού δηλαδή). Από εκεί, τα «παόκια» άρχισαν να πετούν πίσω στην εξέδρα ό,τι πιο πριν είχαν ρίξει οι αυστριακοί και έτσι είχαμε τα πρώτα σοβαρά επεισόδια της φετινής σεζόν, που ανάγκασαν την αστυνομία να προχωρήσει σε χρήση δακρυγόνων μέσα στο γήπεδο και τον διαιτητή να ξεκινήσει την αναμέτρηση με καθυστέρηση (και πάλι καλά που την ξεκίνησε να λέμε).
Αφού παρακάμψουμε το γεγονός ότι οι παοκτζήδες μπήκαν με την άνεσή τους στον αγωνιστικό χώρο λες και πήγαιναν να οργώσουν τα χωράφια τους, ας σταθούμε στην φυσιολογική απορία: πώς πέρασαν από τον αστυνομικό έλεγχο όλα αυτά τα αντικείμενα από τους αυστριακούς οπαδούς; Και μάλιστα σε ένα υψηλής επικινδυνότητας ματς, τα προεόρτια για το οποίο είχαν ξεκινήσει 24 ώρες πριν σε διάφορες συνοικίες της Θεσσαλονίκης; Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι στα πλαίσια της ελληνικής φιλοξενίας, προφανέστατα η ελληνική αστυνομία δεν ταλαιπώρησε τους μουσαφίρηδες με το να κάνει έναν στοιχειώδη έλεγχο κατά την προσέλευσή τους στο γήπεδο της Τούμπας. Ακόμα και αν δεν ισχύει αυτό όμως, τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι έγιναν εγκληματικά λάθη από την αστυνομία, που φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όσα δυστυχώς «καπέλωσαν» τον ωραίο αγώνα που ακολούθησε (όπου ο ΠΑΟΚ πέτυχε με παίκτη λιγότερο μια «επική» ανατροπή και κέρδισε 2-1).
Βέβαια, ούτε οι οπαδοί είναι άμοιροι ευθυνών, για αυτό και αναμένονται βαριές καμπάνες από την ΟΥΕΦΑ τόσο στην ομάδα της Θεσσαλονίκης όσο και σε εκείνη της Βιέννης. Ωστόσο αυτό δεν αναιρεί τα λάθη των αστυνομικών αρχών, που είχαν την ευθύνη για την ασφάλεια και την τάξη στο γήπεδο. Το αν είναι σωστό στα γήπεδα Ανωνύμων Εταιρειών να έχει αρμοδιότητα η αστυνομία είναι ένα άλλο ζήτημα, άξιο προς συζήτηση (γιατί αν ανοίξω εγώ μια επιχείρηση και ζητήσω να μου στείλουν 500 ματατζήδες να φυλάνε τον κόσμο που θα την επισκεφθεί μην πλακωθούν μεταξύ τους, δε νομίζω να εισακουσθεί το αίτημά μου). Ωστόσο, από την στιγμή που ανατίθεται στην ΕΛ.ΑΣ. αυτό το καθήκον και αυτή το αποδέχεται, κανείς από την πλευρά της δεν μπορεί να αποποιείται των σοβαρών ευθυνών που έχει για όσα συνέβησαν το βράδυ της Πέμπτης στην Τούμπα.
Την ίδια ώρα, πεντακόσια χιλιόμετρα πιο κάτω, σε ένα σαφώς πιο ήρεμο παιχνίδι που επίσης διεξήχθη για τα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ, ο Ατρόμητος αναδεικνύονταν ισόπαλος 1-1 με την Νιούκαστλ και θα πάει την άλλη εβδομάδα στην Αγγλία κυνηγώντας ένα μικρό θαύμα για την πρόκριση. Εκεί η αστυνομία έκανε σωστά τον έλεγχο, αδειάζοντας από τις τσέπες των φιλάθλων ακόμα και τα νομίσματα που ενδεχομένως είχαν μαζί τους, μην τυχόν και τα ρίξουν από την εξέδρα σε κανένα κεφάλι στον αγωνιστικό χώρο. Αποτέλεσμα; Όποιος δίψαγε και αναζητούσε νερό μέσα στο γήπεδο, να αναγκάζεται να πληρώσει τον «πωλητή» με πεντάευρα. Βρείτε μου τρόπο που θα μπορούσε ο συγκεκριμένος να δώσει ρέστα επιστρέφοντας στον οπαδό της εξέδρας λιγότερα από τρία νομίσματα (αυτά που απαγορεύονταν κατά τα άλλα και κατάσχονταν στην είσοδο) και ενδεχομένως να κερδίσετε το επόμενο Νόμπελ Μαθηματικών.
Αν γλιτώσαμε στο Περιστέρι από κάτι, είναι που στις σημερινές εποχές κάθε νόμισμα κοστίζει μια μικρή περιουσία και δεν το χαραμίζεις εύκολα για να το πετάξεις στον οποιονδήποτε, αλλά και επειδή οι «φενταγίν» του Ατρομήτου δεν είναι τόσο «μπουμπούκια» όσα τα παλικάρια της «Θύρας 4». Το συμπέρασμα και από τους δύο αγώνες όμως είναι το ίδιο. Αντί για Νόμπελ, κάποιος… κοινός παρονομαστής μάλλον αξίζει το… Όσκαρ Ανοιχτής Παλάμης. Και αδυνατώ να καταλάβω κε Δένδια, κε Ιωαννίδη και λοιποί κύριοι αρμόδιοι, υπουργοί και μη, πώς με τέτοιο… «τρόπαιο» για τον φορέα που (καλώς ή κακώς) έχει αναλάβει την ασφάλεια των αγώνων, θα αρχίσει αύριο το πρωτάθλημα…
Του Γιάννη Γιαγκίνη
Πηγή: protagon.gr
