Η παιδική παχυσαρκία είναι ένα κοινωνικό-βιοψυχολογικό φαινόμενο που εξελίσσεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Οι ειδικοί παλεύουν να αντιμετωπίσουν το θέμα, προσπαθώντας να ερμηνεύσουν και να ερευνήσουν παραμέτρους που συνδέονται με αυτό όπως: βιολογικοί παράγοντες, κληρονομικότητα, οργανικά ή διανοητικά προβλήματα, διατροφικές συνήθειες της οικογένειας, συμπεριφορές που καταστέλλουν ή ενισχύουν αυτή τη διατροφική στάση των παιδιών.
Πώς αντιμετωπίζουμε όμως ένα παιδί με πλεονάζον βάρος;
Πέραν από τις περιπτώσεις που υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας στο παιδί (επιπλοκές λόγω του πλεονάζοντος βάρους) ή που είναι παχύσαρκο και είναι πάνω από 7 ετών, στα παιδιά ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η δίαιτα με συγκεκριμένες θερμίδες, γραμμάρια, κτλ, αλλά και με συγκεκριμένη απώλεια βάρους ανά εβδομάδα. Στα παιδιά ακόμα και να καταφέρουμε να σταματήσουμε την αύξηση του βάρους και να το διατηρήσουμε στα ίδια επίπεδα είναι πολύ σημαντικό. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά είναι οργανισμοί σε ανάπτυξη και προέχει να την προάγουμε. Άρα διατηρώντας σταθερό το βάρος σε ένα παιδί, ψηλώνοντας θα έρθει πιο κοντά στο φυσιολογικό του βάρος.
Έτσι λοιπόν είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στην ποιότητα της διατροφής του παιδιού, ώστε να παίρνει όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται προκειμένου να έχει την μέγιστη και βέλτιστη δυνατή ανάπτυξη, αλλάζοντας τις διατροφικές του συνήθειες που το οδηγούν στην αύξηση βάρους.
Καταρχάς ξεκινάμε λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι παίρνουμε βάρος, όταν ενώ έχουμε χορτάσει συνεχίζουμε να τρώμε. Επίσης ότι το παιδί παραδειγματίζεται από τους γονείς. Έχοντας λοιπόν αυτά τα δύο κατά νου, ο στόχος μας είναι να διερευνήσουμε ποιες διατροφικές συνήθειες της οικογένειας είναι λανθασμένες και επιδέχονται αλλαγής. Η αλλαγή θα πρέπει να ξεκινάει από τους γονείς και να αφορά όλα τα μέλη της οικογένειας, αλλά και τα άτομα που παίζουν κάποιο ρόλο στην διατροφή του παιδιού (πχ παππούδες, γυναίκα που τα κρατάει, κτλ).
Οι βασικές γραμμές της αλλαγής θα πρέπει να είναι:
- Υγιής και ισορροπημένη διατροφή με βάση τις συστάσεις της μεσογειακής διατροφής (που να περιλαμβάνει δηλαδή τρόφιμα από όλες τις ομάδες τροφίμων στην ιδανική αναλογία).
- Διατροφή με μέτρο και όρια, όχι περιορισμούς, ώστε το παιδί να μην στερείται αλλά και να μην μάθει να κάνει διαχωρισμό των τροφών σε επιτρεπόμενα και απαγορευμένα ή σε παχυντικά και μη παχυντικά.
- Εισαγωγή άφθονων φρούτων και λαχανικών στην διατροφή του.
- Μικρά και συχνά γεύματα.
- Το φαγητό δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται σαν επιβράβευση ή τιμωρία.
- Πολύ σημαντική επίσης είναι και η ενασχόληση του παιδιού με δραστηριότητες εκτός σπιτιού, που να ενισχύει τις κοινωνικές και ομαδικές του δεξιότητες αλλά και που να το βοηθάει να αγαπήσει την κίνηση και το παιχνίδι. Δυστυχώς πολλά παιδάκια λόγω της έλλειψης χρόνου, χρημάτων αλλά και λόγω του φόβου των γονιών είναι κλεισμένα σε ένα διαμέρισμα και το παιχνίδι γίνεται μέσω υπολογιστή ή τηλεόρασης. Αυτό κάνει το παιδί να είναι νωχελικό και πιο δυσκίνητο, αλλά και να φορτώνεται με λιποκύτταρα που θα τα έχει για την υπόλοιπη ζωή του. Η άσκηση επίσης βοηθάει στην καλύτερη απορρόφηση του ασβεστίου από τα οστά και επομένως καθορίζει την οστική πυκνότητα. Είναι σημαντικό να δοκιμάζει διάφορα και να αναζητά και να ανακαλύπτει κλίσεις και δεξιότητες. Έτσι λοιπόν, ένας στόχος ακόμα είναι η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας του παιδιού. Καλό θα είναι να μην ξεπερνάει τις 2 ώρες μπροστά από τηλεόραση ή υπολογιστή. Το σημαντικότερο βέβαια κριτήριο πρέπει να είναι το να του αρέσει μία δραστηριότητα και όχι να καταπιέζεται για να την κάνει.
- Η άσκηση θα πρέπει να είναι προτεραιότητα και όχι να συμπληρώνει τον χρόνο του παιδιού.
- Αύξηση της κίνησης στην καθημερινότητα του παιδιού (πχ πάμε με τα πόδια στο σχολείο ή στα αγγλικά και όχι με το αυτοκίνητο, πηγαίνουμε κάπου από μακρύτερη διαδρομή, κτλ)
- Οι γονείς θα πρέπει να αποτελούν οι ίδιοι υγιή διατροφικά πρότυπα και να έχουν και οι ίδιοι την κίνηση στην ζωή τους.
- Δεν θα πρέπει να περιμένουν ή να απαιτούν από το παιδί τους να φάει (πχ φρούτα-λαχανικά-γάλα) ή να μην φάει κάτι (πχ γλυκά-σοκολάτες-παγωτά-junk food), εάν δεν το κάνουν και οι ίδιοι. Οι ίδιοι θα πρέπει να δείχνουν το παράδειγμα στο παιδί, να μην έχουν πολλά αποθέματα από «πειρασμούς» στο σπίτι και να μην ξεχωρίζουν τα παιδιά τους στο τι θα φάνε και πόσο. Ότι τρώμε, θα το τρώμε όλοι μαζί και όχι κρυφά.
- Να έχουν ρεαλιστικές προσδοκίες όσον αφορά το βάρος και το σχήμα του σώματος του παιδιού τους. Να καταλάβουν τον στόχο μας και να αποβάλλουν το άνχος τους για το βάρος του παιδιού. Να αποδεχτούν ότι είναι κάτι που θα πάρει χρόνο και ότι η επιτυχία ή η αποτυχία ξεκινάει και τελειώνει από τους ίδιους.
- Οι γονείς, τέλος, είναι σημαντικό να αποδέχονται το παιδί τους και να του λένε συχνά το πόσο το αγαπάνε αλλά και για πόσα πράγματα τους έχει κάνει περήφανους. Είναι σημαντικό το παιδί να μάθει να μην αυτοκαθορίζεται με βάση το σώμα και το βάρος του, να είναι κοινωνικό και να έχει αυτοπεποίθηση.
- Ο λανθασμένος χειρισμός των παραπάνω θα επηρεάσει τον χαρακτήρα (ένα παχύσαρκο παιδί έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσει τάσεις απομόνωσης, δυσκολίες στην επικοινωνία και την αποδοχή, καθώς και χαμηλή αυτοεκτίμηση) και τις διατροφικές συνήθειες του παιδιού για την υπόλοιπη ζωή του αλλά και θα αυξήσει τις πιθανότητες να αναπτύξει κάποια διατροφική διαταραχή.
Της Λαμπρινής Μόσχου
Πηγή : diatrofi.gr
