Δεν ξέρω αν έχει κατανοήσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για ποιο λόγο ψήφισαν, αυτόν και το κόμμα του, χιλιάδες πολίτες που ανήκουν στον αποκαλούμενο προοδευτικό χώρο. Είναι, αν δεν το γνωρίζει, εκείνοι κυρίως που ξέφυγαν από την παγίδα του δολοφονικού για τον τόπο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, σκέφθηκαν ώριμα και πίστεψαν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να υπάρξει για να στηρίξει μια κυβέρνηση που θα είχε στόχο τη διατήρηση της χώρας στην ευρωζώνη. Αυτό ήταν άλλωστε ένα πεδίο που δοκιμάστηκε ο ίδιος, ως υπουργός Οικονομικών, τότε που τον στοχοποιούσε ο Σαμαράς!
Και τι έκανε έως τώρα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ; Στοχοποίησε εμμέσως πλην σαφώς τον Στουρνάρα και επέμεινε να μπει η άμαξα μπροστά από τα άλογα (πρώτα επιμήκυνση, διαπραγμάτευση και μετά βλέπουμε…) και βεβαίως, αμέσως μετά, να κάνει πίσω «για να μείνει η χώρα στο ευρώ».
Εδώ φαίνεται πως αρχίζει να χάνει την μπάλα.
Το δεύτερο ημίχρονο άρχισε με τη σύσκεψη των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ, την ταφόπλακα δηλαδή της μεταρρύθμισης για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ο Χρυσοχοίδης ήταν ένας από αυτούς που καταψήφισαν το νομοσχέδιο, υποστηρίζοντας τον νόμο Διαμαντοπούλου που είχε ψηφίσει και ο Βενιζέλος και το όλον ΠΑΣΟΚ! Αλλά ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης προχώρησε: « Τι μας λέτε ότι τα μέτρα είναι του Σαμαρά; Τα μέτρα είναι αυτά που είχαμε ψηφίσει τον Φεβρουάριο με υπουργό Οικονομικών εσάς και τώρα απλώς τα επικαιροποιούμε. Εμείς τα πήραμε τα μέτρα…»
Από δω και πέρα, αγαπητοί φίλαθλοι, ο Βενιζέλος χάνει εντελώς την μπάλα.
-Είσαι υπονομευτής, σήκω και φύγε! Το ίδιο έκανες και στην Παιδεία. Υπονομεύεις συνεχώς την παράταξη…»
«Να το πάρεις πίσω αυτό» του απαντάει ο Χρυσοχοίδης. «Δεν το παίρνω. Πήγαινε από δω ρε…» ανταπαντάει ο πρόεδρος χτυπώντας τις γροθιές του στο τραπέζι. « Εσύ να φύγεις από δω» κλείνει τον πολιτισμένο διάλογο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.
Η σεμνή αυτή τελετή έλαβε τέλος, έως ότου αρχίσει μια επόμενη. Ο καθένας μπορεί να έχει διαφορετικές ερμηνείες για το ψυχόδραμα ή για την επικοινωνιακή τακτική του Βενιζέλου. Προσωπικά δεν μ΄ ενδιαφέρουν οι ιστορίες περί «υπονόμευσης». Μ’ ενδιαφέρει να μη χάνει τον πολιτικό του στόχο και την κοινωνική αγωγή του ο πρόεδρος ενός κόμματος που (λέει ότι) θέλει να συνδράμει στη σωτηρία της χώρας. Οι ικανοί ηγέτες κλείνουν εγκαίρως πληγές που φαντάζονται ότι ίσως θελήσουν να ανοίξουν κάποια στελέχη. Δεν ρίχνουν βενζίνη στη φωτιά. Δεν μ΄ ενδιαφέρει αν τραυματίστηκε πολιτικά και ψυχολογικά από τις δύο ήττες, δηλαδή την ψήφιση ενός νομοσχεδίου, αντίθετου από αυτό που είχε υπερψηφίσει και την αλλαγή προτεραιότητας-πρώτα τα μέτρα, ύστερα ή διαπραγμάτευση. Μ΄ ενδιαφέρει να σταθεί στα πόδια της μια κυβέρνηση και τα κόμματα που την στηρίζουν, όχι γιατί έχω την καλύτερη γνώμη γι΄ αυτά, αλλά γιατί είναι αναγκαία η όσο γίνεται ανιδιοτελής σύμπραξή τους, μήπως και καταφέρουμε να σωθούμε.
Όσο για τον Βενιζέλο αφού δεν προέβλεψε και δεν εφάρμοσε μια συνετή πολιτική στελεχών, σε όλα τα επίπεδα, πολύ φοβάμαι ότι κινδυνεύει, δυστυχώς, να μείνει με τον «τριαντάρη»- που δεν υπάρχει- και τον Παναγιωτακόπουλο.
Του Κώστα Ρεσβάνη
Πηγή: protagon.gr
