Οι εξελίξεις τρέχουν σε ένα περιβάλλον που δεν βαίνει μόνο επιδεινούμενο από πολλές απόψεις για την ελληνική οικονομία, αλλά για το σύνολο της ευρωπαϊκής. Σήμερα οι εξελίξεις στις κεφαλαιαγορές αντικατοπτρίζουν τις μεγάλες ανησυχίες που έχουν εκφράσει τις τελευταίες ημέρες τα τμήματα αναλύσεων των μεγάλων διεθνών τραπεζών, για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας.
Όπως καταγράφαμε στο Κεφάλαιο του Σαββάτου, η Deutsche Bank από μόνη της έχει μιλήσει για βασικές παραμέτρους που αναφέρονται στα ρίσκα των διεθνών εξελίξεων με επίκεντρο την ευρωπαϊκή κρίση αλλά και τον γεωπολιτικό παράγοντα. Διεθνείς προσωπικότητες όπως ο Roubini, έχουν προειδοποιήσει για τον κίνδυνο ενός επερχόμενου Αρμαγεδώνα το 2013, o οποίος βεβαίως θα προεξοφληθεί πολύ ταχύτερα.
Με τα σημερινά δεδομένα, άμεση λύση για την Ισπανία δεν υπάρχει καθώς το πρόβλημά της δεν είναι μόνο τα 100 δισ. που πρέπει να λάβουν οι τράπεζες, αλλά η εξασφάλιση χρηματοδότησης των οικονομικών αναγκών της με βιώσιμα επιτόκια. Η λύση, όπως πιστεύουν οι αγορές, δεν περικλείεται σε μέτρα λιτότητας που η γερμανική πλευρά επιμένει να λαμβάνουν οι χώρες αυτές, αλλά σε συνολικά πακέτα που θα επιτρέψουν να τεθεί φραγμός στην ύφεση και στην διαρκή επιδείνωση των τραπεζικών ομίλων. Εάν οι οικονομίες δεν ανακάμψουν, ώστε οι τράπεζες να μπορούν να πάρουν τμήμα των δανείων τους τουλάχιστον πίσω, είναι προφανές ότι ο φαύλος κύκλος, που έχει χτυπήσει την πόρτα της ελληνικής οικονομίας, θα επεκταθεί σε όλη την Ευρώπη. Η Ισπανία αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή την στιγμή, καθώς τα νούμερα των αναγκών της για πρώτη φορά θέτουν τη γερμανική ηγεσία προ των πυλών μιας εξαιρετικά μεγάλης χρηματοδότησης. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι, ακόμα και η Deutsche Bank σε παράγραφο της μακροσκελούς ανάλυσή της, για πρώτη φορά προεξοφλεί ακόμα και έξοδο της Ισπανίας.
Από εκεί και πέρα σταδιακά θα αρχίσει να διαφαίνεται ότι, η υπόθεση της Γαλλίας δεν είναι μια απλή πολιτική λύση στην οποία πολλοί επένδυσαν τις προσδοκίες του μετά την εκλογή Hollande. Το άθροισμα ιδιωτικού και δημοσίου χρέους της Γαλλίας είναι τέτοιο που κατ’ ουσίαν έχει καταστήσει τη γαλλική πλευρά «δέσμια» των Γερμανών.
Την ίδια ώρα η προσπάθεια της Ιταλίας να παραμείνει εντός των αγορών θα είναι αγωνιώδης και θα χαρακτηριστεί από την πολιτική παράμετρο που ακούει στο όνομα «επιστροφή του Μπερλουσκόνι». Όλα αυτά λοιπόν συνθέτουν ένα εκρηκτικό ευρωπαϊκό περιβάλλον στο οποίο είναι άγνωστο πώς θα αντιδράσουν οι γερμανικοί σχεδιασμοί. Γιατί όπως έχουμε γράψει, τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι, κεφάλαια δεν φεύγουν από την ευρωζώνη, αλλά μετακινούνται από τις περιφερειακές οικονομίες, στις οικονομίες του πυρήνα. Στα πλαίσια αυτά, το ευρώ μπορεί να παραμείνει ένα ισχυρό νόμισμα με μια ισοτιμία που να βολεύει τους Γερμανούς και παράλληλα με μια ή δυο «Ιφιγένειες». Οι πρώτοι υποψήφιοι είμαστε εμείς, η Ελλάδα.
Σε κάθε περίπτωση οι εξελίξεις αναμένονται ιδιαίτερα πιεστικές την ώρα μάλιστα που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σταμάτησε να δέχεται σαν ενέχυρο τα ελληνικά ομόλογα, οδηγώντας βραχυπρόθεσμα σε περαιτέρω αύξηση κόστους την χρηματοδότηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Του Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη
Πηγή: capital.gr
