Θα ξεκινήσω με μια δήλωση. Μισώ και εγώ τα κουνούπια. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο να θέλεις να κοιμηθείς και αυτά να κάνουν πάρτι πίνοντας σου το αίμα. Συμπαρίσταμαι λοιπόν και χαιρετίζω κάθε προσπάθεια εξολόθρευσής τους. Σπεύδω να το ξεκαθαρίσω αυτό γιατί είναι πολύ πιθανόν με τα όσα θα γράψω στην συνέχεια να κατηγορηθώ ως προστάτης των κουνουπιών και πολέμιος των κρατικών κουνουποκυνηγών. Όχι, δεν είμαι τέτοιος. Και στη ζωή μου έχω σκοτώσει και εγώ, χιλιάδες κουνούπια.
Μόνο μικρός δείλιασα μια φορά, όταν η μάνα μου, μου είπε ότι με κυνηγούν γιατί είμαι γλυκοαίματος. Τότε η αλήθεια είναι, ότι λύγισα λίγο. Προσπάθησα να τα δω με άλλο μάτι. Να τα συμπονέσω δηλαδή που επιλέγουν εμένα, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλους πικροαίματους. Αλλά και αυτό το φλερτ δεν κράτησε πολύ. Γλυκοαίματος ξεγλυκοαίματος κάποια στιγμή παραμέρισα τα συναισθήματα μου, άρπαξα το Αεροζόλ και έγινα και πάλι φονιάς.
Αυτά είχα να σας πω ως πρόλογο. Πάμε τώρα στο κυρίως θέμα. Κυριακή βράδυ κάθισα να διαβάσω τις εφημερίδες μου. Να τις ξεκοκαλίσω δηλαδή καθότι το πρωί απλώς τις είχα ξεφυλλίσει. Διάβαζα αμέριμνος λοιπόν για τον λαό που έχει αιτήματα, για υπουργούς που δεν έχουν λεφτά, για τρόικες που δεν έχουν υπομονή. Και ξαφνικά το μάτι μου πέφτει σε ένα τεράστιο τίτλο: «Προστασία από τα κουνούπια»! Εκ πρώτης όψεως έμοιαζε για έκτακτη ανακοίνωση, γεγονός που με θορύβησε, οπότε ανακάθισα στην καρέκλα. Τελικά επρόκειτο για μια ολοσέλιδη διαφημιστική καταχώρηση του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Το βλέμμα μου συνοφρυώθηκε. Τι συνέβη και το Υπουργείο της Υγείας (και των ελλειμμάτων) θέλησε να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό με ολοσέλιδες καταχωρήσεις στις κυριακάτικες εφημερίδες; Ποια επιδημία είναι προ των πυλών;
Α! να μην το ξεχάσω. Μόλις κατάλαβα ότι επρόκειτο για κρατική διαφημιστική καταχώρηση άρχισα να ξεφυλλίζω πανικόβλητος και τις άλλες εφημερίδες. Γιατί για σκέψου να υπήρχε μια μόνο προειδοποίηση και αυτή σε μια μόνο εφημερίδα; Έγκλημα. Πώς θα ενημερωνόταν ο δεξιός αναγνώστης; Ο αριστερός; Αλλά τελικά η ίδια διαφήμιση ήταν και σε άλλες εφημερίδες. Άρχισα λοιπόν να ρουφάω μια μια τις λέξεις. «Προσοχή! Τα περισσότερα είδη κουνουπιών τσιμπούν από το σούρουπο μέχρι το χάραμα». Η αλήθεια είναι ότι αυτό σαν αποκάλυψη δεν με συντάραξε. Κάπου αλλού θα είναι κρυμμένη η είδηση, σκέφθηκα και συνέχισα. Με μαύρα γράμματα σε κίτρινο φόντο διαβάζω: «Πώς μπορούμε να αποφύγουμε τα κουνούπια στο σπίτι;». Έλα ντε πώς μπορούμε; «Με σήτες. Με χρήση εντομοκτόνων. Με χρήση κουνουπιέρας». Η αποκάλυψη αργούσε και η αγωνία μου μεγάλωνε. Πού μας το κρύβουν το έκτακτο γεγονός; Στο τέλος; «Ποια είναι τα ατομικά μέτρα προστασίας από τα κουνούπια;». Εδώ θα έρθει η αποκάλυψη! Την μυρίζομαι! Τα γράμματα παρέμεναν μαύρα και τρομακτικά αλλά το φόντο τώρα ήταν πράσινο: «Χρήση κατάλληλων ρούχων (μακριά μανίκια, παντελόνια και καπέλα) και χρήση εντομοαπωθητικών».
Ωιμέ! Στην Ελλάδα της κρίσης και των περικοπών, το υπουργείο Υγείας, το υπουργείο κόκκινο πανί της τρόικας, το ελλειμματικότερο υπουργείο στην ιστορία του δυτικού κόσμου, δίνει λίγα (;) από τα δανεισμένα του λεφτά για να μας ενημερώσει ότι τα κουνούπια πετάνε βράδυ! Και ρωτώ; Πες ότι δεν είχαμε κάνει δύο φορές εκλογές, πες ότι δεν είχαμε κυβέρνηση, πες ότι δεν είχαμε υπουργό Υγείας, ποιος θα μας χτυπούσε το καμπανάκι, ποιος θα μας προειδοποιούσε να φοράμε παντελόνια και να ψεκαζόμαστε με εντομοαπωθητικά; Ποιος θα νοιαζόταν; Οι ελεγκτές της τρόικα; Όχι βέβαια! Αυτοί μόνο το αίμα ξέρουν να μας πίνουν. Σαν τα κουνούπια. Ουπς! Λέτε αυτό να ήταν το κρυμμένο μήνυμα της πληρωμένης διαφήμισης του υπουργείου Υγείας; Όχι στα κουνούπια! Όχι σε αυτούς που ήρθαν ξανά να πιούν το αίμα του λαού! Λεφτά υπάρχουν για εντομοαπωθητικά!
Του Σταύρου Θεοδωράκη
Πηγή: protagon.gr
