Η αυλή του Ινστιτούτου Γκαίτε στη Θεσσαλονίκη είναι μια όαση για την περιοχή, όπως και αυτή του ακριβώς διπλανού Λαογραφικού Μουσείου. Ανοιχτός χώρος, ωραία κτίρια, δέντρα, πουλιά κι ένα μικρό καφέ που καθημερινά μαζεύει τον κόσμο της περιοχής και σερβίρει μπρέτζελ, λουκάνικα και μπίρες. Όταν έχει ποδόσφαιρο και παίζει η Γερμανία, οι αγώνες προβάλλονται σε γιγαντοοθόνη. Κι όλο αυτό, 50 μέτρα απ’ το σπίτι μου. Που θα έβρισκα πιο ιδανικό μέρος για να δω τον αγώνα της Ελλάδας με τη Γερμανία;

Έχω ξαναδεί αγώνα της Γερμανίας στο Γκαίτε, για το Euro 2008. Μάλιστα, είχαμε ξανακάνει ρεπορτάζ μαζί με τον ίδιο φωτογράφο. Χθες βράδυ κοιταζόμασταν με τον Σάκη Γιούμπαση και λέγαμε «τι έγινε ρε παιδιά;» Βλέπετε, θυμόμασταν εκείνη τη βραδιά πριν τέσσερα χρόνια, όταν δεκάδες Γερμανοί με καπέλα και σημαίες πανηγύριζαν με πάθος για τη νίκη της ομάδας τους ενώ δεκάδες Έλληνες χαβαλέδιαζαν από δίπλα.

Χθες το βράδυ, καμιά σχέση! Ο κόσμος ήταν πολύ λιγότερος. Κολλητός μου φίλος που τέλειωσε τη Γερμανική Σχολή, μου ακύρωσε τελευταία στιγμή επειδή δεν ένιωθε καλά να δει τον αγώνα εκεί. Η μόνη σημαία που υπήρχε στο Γκαίτε ήταν ελληνική! Οι Γερμανοί ήταν μειοψηφία! Οι πανηγυρισμοί για τα ελληνικά γκολ ήταν πολύ πιο έντονοι απ’ ότι αυτοί για τα γερμανικά. «Γεννήθηκα και μεγάλως στη Γερμανία αλλά υποστηρίζω την Ελλάδα» μας έλεγε ο υπεύθυνος του Γκαίτε καφέ, Κώστας Σουλούντσης. Όπως και οι περισσότεροι εκεί μέσα.

Τον αγώνα τον είδαμε απ’ το ZDF. Πριν την έναρξη, το κανάλι μετέδιδε μια συναυλία απ’ το Usedam, στα σύνορα με την Πολωνία, ένα σημείο με έντονο συμβολισμό τόσο για τους Γερμανούς όσο και τους Πολωνούς. Η γερμανική τηλεόραση δεν παρέλειψε να δείξει την άφιξη τη Άνγκελα Μέρκελ στο στάδιο όσο και γελοιογραφίες του γερμανικού τύπου για τον αγώνα.

Η ατμόσφαιρα στην αυλή του Γκαίτε άρχισε να ζεσταίνεται μετά το 20λεπτο. Τότε άρχισαν οι αντιδράσεις σε κάθε φάση. Ήταν περίεργο: για το ίδιο πράγμα αγωνιούσαμε τόσο οι μεν –οι Έλληνες- όσο και οι δε –οι Γερμανοί- για τον τελείως αντίθετο λόγο ταυτόχρονα, στον ίδιο χώρο! Το όνομα Samaras πήγαινε κι ερχόταν απ’ τον εκφωνητή συνεχώς, ενώ ο Παπασταθόπουλος ακουγόταν απλώς ως Socratis. Κι εσείς στη θέση του, θα αποφεύγατε να το πείτε. Οι δυτικοευρωπαίοι έχουν πρόβλημα με την εκφορά των ονομάτων από Παπα, ιδίως αν είναι πολυσύλλαβα. Μόλις τέλειωσε ο αγώνας, τρεις πιτσιρικάδες άρπαξαν τη σημαία, πήγαν μπροστά και πανηγύρισαν. Οι Γερμανοί –με προεξάρχοντα τον υποπρόξενο Klauss Bormann- χειροκρότησαν όλοι.

Λίγο πριν το τέλος του αγώνα πήρα ένα e-mail από τον πατέρα μου, προώθηση του mail που του έστειλε ένας Γερμανός φίλος από το Ντίσελντορφ. «Σε λίγο αρχίζει ο αγώνας κι είπαμε να σου πούμε ένα καλησπέρα» έγραφε. «Τώρα έχετε νέα κυβέρνηση, θα είναι άραγε καλύτερα ή πρόκειται απλώς για τη μεταφορά του προβλήματος σε άλλη κυβέρνηση; Αυτό δε θα ήθελα να το συζητήσουμε τώρα –αν και δεν μας απομακρύνει- αλλά είναι και τα media στη μέση, που ελπίζουμε να ηρεμήσουν σύντομα. Ποιος θα κερδίσει στο παιχνίδι; Σε δυο ώρες θα ξέρουμε. Δεν φθονώ την νίκη του ενός ή του άλλου, όπως πάντα άλλωστε. Ναι, πέρασαν 55 χρόνια από το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα και γνώρισα τη χώρα και τους ανθρώπους κι ένα ταξίδι εκεί πάντα με χαροποιεί. Ελπίζω το 2013 που θα γιορτάσω τα 80 μου χρόνια να ξαναβρεθούμε στην Ελλάδα.»

Ακριβώς με το τέλος του αγώνα χτύπησε το κινητό της φίλης μου. «Ήταν ο πατέρας μου» είπε. «Τα αδέρφια μου είναι χάλια μετά τον αγώνα Η μικρή είχε βαφτεί με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας κι είναι πολύ στενοχωρημένη που χάσαμε». Λεπτομέρεια: ο πατέρας της φίλης μου είναι Σύριος που σπούδασε κι έζησε στη Θεσσαλονίκη. Τώρα ζει στην Ελβετία παντρεμένος με Λιθουανή. Τα παιδιά του γεννήθηκαν στη Γερμανία και ο πατέρας τους τους μιλά μόνο ελληνικά. Αυτά τα παιδιά που δεν έχουν μία πατρίδα, ο Σύριος τα έπλασε έτσι ώστε να στενοχωρηθούν για την Ελλάδα που έχασε τον αγώνα.

Τελικά η Ελλάδα έχει όλες τις προϋποθέσεις για να την αγαπάει ο πλανήτης.

Φεύγοντας, μου φάνηκε ότι κι η προτομή του Γκαίτε που υπάρχει στην αυλή του Ινστιτούτου είχε πάρει μια γλυκόπικρη έκφραση…

Της Χριστίνας Ταχιάου

photo: Σάκης Γιούμπασης

Πηγή: protagon.gr