Είδες τον βουλευτή Βασίλη Κεδίκογλου να χαστουκίζει στη βουλή τον βουλευτή Στρατή Κόρακα. Υπουργούς και βουλευτές να βρίζονται για ψύλλου πήδημα –συνήθως για ρουσφετοκαταστάσεις. Τον Κίμωνα Κουλούρη να αποχωρεί από εκπομπή φωνάζοντας «Γ..ω την Παναγία σου». Τον Θεόδωρο Πάγκαλο να μπαίνει στη βουλή μουρμουρίζοντας ένα «άντε γ…ου» για καλημέρα. Τον Γιώργο Νταλάρα να τρώει γιαούρτια –δεν έκρυψες ότι το ευχαριστήθηκες, κιόλας. Κράτησες λάβαρο «Να καεί το μπουρδέλο η βουλή». Είπες «Που ‘σαι Παπαδόπουλε να βάλεις τάξη». Έβρισες –προληπτικά- τον αστυνομικό της γειτονιάς σου (μπάτσος είναι, του αξίζει). Διακινείς τις φωτογραφίες με κρεμάλες του Χάρρυ Κλυνν.
Την ίδια ώρα άφησες την Τζούλια Αλεξανδράτου να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον σου την ημέρα που ανακοινώθηκαν τα πρώτα μέτρα πριν την προσφυγή στην ασφυκτική αγκαλιά της τρόικας. Ανέχτηκες να ακούς επί 3 ημέρες σε πάνελ καναλιών που εμπιστεύεσαι για την ενημέρωσή σου απόψεις για το εάν έπρεπε η Μαριέττα Χρουσαλά να παντρευτεί τον αγαπημένο της με δεξίωση στο Θωρηκτό Αβέρωφ. Κουτσομπόλεψες την τελετή γάμου του διαδόχου του βρετανικού θρόνου λες κι επρόκειτο για το γιο της γειτόνισσας.
Γιατί εκπλήσσεσαι με τους κασιδιάρηδες;
Ο «θείος» Μίλαν (Κούντερα) το περιγράφει στην «Αθανασία» του. Σ’ ένα βιβλίο όπου μεταξύ άλλων εμπλέκεται η κριτική στα media κι οι αναφορές στα ατομικά δικαιώματα και την κοινωνική συμπεριφορά, γράφει για την Ανιές, την ηρωίδα του: «Τρομαγμένη ξαφνικά από τούτο το μίσος, σκέφθηκε: ο κόσμος έφθασε σ’ ένα όριο. Όταν το περάσει, όλα θα μπορούν να φθάσουν στην τρέλα: οι άνθρωποι θα περπατούν στο δρόμο κρατώντας μια μυοσωτίδα, ή ίσως θα πυροβολούνται στο ψαχνό μόλις αντικρίζονται. Και θα αρκεί κάτι απειροελάχιστο μια σταγόνα νερό θα κάνει το ποτήρι να ξεχειλίζει: παραδείγματος χάριν, ένα αυτοκίνητο, ένας άνθρωπος ή ένα ντεσιμπέλ παραπάνω στο δρόμο. Υπάρχει ένα όριο ποσοτικό που δεν πρέπει να υπερφαλαγγιστεί. Το όριο αυτό, όμως, κανείς δεν το φρουρεί, μπορεί μάλιστα κανείς να μη γνωρίζει κιόλας την ύπαρξή του».
Σ’ ευχαριστώ, «θείε» Μίλαν που με προειδοποίησες και δε μ’ αφήνεις πέφτω πια από τα σύννεφα.
Της Χριστίνας Ταχιάου
Πηγή: protagon.gr
