Ένα βράδυ πριν τις εκλογές πήγαμε στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης να παραλάβουμε «ετεροδημότη»: φίλο που ήρθε από τη Γερμανία να ψηφίσει. Από τη χαρά μας, κάναμε και μια μεγάλη τρολιά: τον υποδεχτήκαμε με σημαίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φωνάζοντας συνθήματα. Μάλιστα, είχαμε και μια πανάρχαιη σημαία, εκείνη την ιστορική «Εμπρός ΝΔ», πρέπει να υπήρχε από το 1981 επί Ράλλη. Όχι, δε φάγαμε ξύλο από τον κόσμο. Αντίθετα, όλοι γελούσαν μαζί μας και με το γκροτέσκο θέαμα που παρουσιάζαμε. Ίσως να νόμιζαν ότι κάπου έχουμε την candid camera κι όπου να ‘ναι θα εμφανιστεί αυτός που σκάρωσε τη φάρσα. Εμείς κάναμε την τρολιά μας, φωτογραφηθήκαμε για να τη θυμόμαστε και φύγαμε για να πάμε να αναλύσουμε την κατάσταση. Ανάλυση στην ανάλυση, δεν έμεινε τίποτα πια.
Προχθές ήρθε η ώρα να πάμε τον ετεροδημότη μας στο αεροδρόμιο για να φύγει μέχρι να ξαναέρθει για τις επόμενες εκλογές. Δεν είχαμε πια διάθεση για χαβαλέ με σημαίες. Έτσι κι αλλιώς ήταν απόγευμα, οπότε μας έβλεπε περισσότερος κόσμος. Ξαφνικά είδαμε μια γνωστή φιγούρα. «Είναι ο τάδε;» ρώτησε ο ετεροδημότης. Ναι, ήταν ο πασίγνωστος δημοσιογράφος, άλλοτε παντοδύναμος παντογνώστης διευθυντής πασίγνωστης εφημερίδας. Βαριά επάνω του τα χρόνια του αλλά και τα προβλήματα των τελευταίων ετών.
«Σου έχω πει την ιστορία με τον τάδε;» ρώτησε ο ετεροδημότης. Όχι, για πες.
Πριν χρόνια, λοιπόν, ο ετεροδημότης είχε πάει στο γραφείο του και κατήγγειλε ένα ρεπορτάζ που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα. Ήταν σίγουρος ότι ήταν στημένο. Ο ετεροδημότης γνωρίζει άριστα τον χώρο στον οποίο κινείται επαγγελματικά, μιλά και γράφει αποκλειστικά με στοιχεία και αν είπε ότι το ρεπορτάζ ήταν στημένο, ξέρω ότι ήξερε γιατί το κατήγγειλε ως στημένο.
«Και τι σου είπε ο τάδε;» τον ρώτησα.
«Η αντίδρασή του ήταν “Α, σοβαρά;”. Δεν εντυπωσιάστηκε δηλαδή αλλά και δεν το παραδέχτηκε. Του έγραψα μισή σελίδα απάντηση και τη δημοσίευσε. Αλλά άλλο θέλω να σου πω. Θέλω να σου πω ότι κάναμε μια γενική συζήτηση και μου έκανε εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο εκφράστηκε για τους πολιτικούς και την Ελλάδα. Ενώ συμφωνούσε στην παθογένεια του συστήματος και στην ανικανότητά τους, έκανε μια χειρονομία του είδους “έλα μωρέ” και κατέληξε σε ένα βαθυστόχαστο συμπέρασμα: “αυτή η χώρα δε θ’ αλλάξει, μην ανησυχείς, έτσι θα πάει”. Τα αποτελέσματα, τα βλέπεις σήμερα…»
Ξανακοίταξα τον τάδε σκεπτόμενη την ιστορία του ετεροδημότη. Η φιγούρα του μου φάνηκε ακόμα πιο θλιβερή. Ένιωσα ότι από κάπου εκεί γύρω μου χαμογελούσε σαρδόνια το πτώμα του τύπου. Του Ελληνικού Τύπου…
Της Χριστίνας Ταχιάου
Πηγή: protagon.gr
