Η κρίσιμη σημερινή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών αναμένεται με πολύ μεγάλη αγωνία από το σύνολο της οικονομίας, καθώς η ταχεία επιδείνωση σε όλα τα επίπεδα αλλά και η αβεβαιότητα που εκφράζεται με τις κινήσεις των καταθετών στα τραπεζικά γκισέ, έχει αυξήσει δραματικά τις πιθανότητες ενός τυχαίου γεγονότος που μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Η ρεαλιστική αντιμετώπιση, εξάλλου, του Αλέκου Αλαβάνου για την έξοδο από το ευρώ σε περίπτωση ολικής ανατροπής του μνημονίου δίνει και την πραγματική διάσταση του προβλήματος.
Με τα δεδομένα αυτά, έχει γίνει σαφές ότι η πολιτική διαχείριση των εξελίξεων αποκλίνει σημαντικά από τις καθημερινές ανάγκες της χώρας και κινδυνεύει να την οδηγήσει… στα βράχια. Η ώρα των αλλαγών για το μνημόνιο έχει φτάσει και έχει ωριμάσει, όμως για να επιτευχθεί χρειάζεται συγκρότηση ενός αξιόπιστου σχήματος, το οποίο κατ’ αρχάς θα αποδείξει στους εταίρους μας και στους πιστωτές μας ότι είναι αποφασισμένο να οδηγήσει την οικονομία στην σταθεροποίηση και στη συνέχεια θα έχει τις προϋποθέσεις να επαναδιαπραγματευθεί βασικές αναγκαίες αλλαγές έτσι ώστε να υπάρξει αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, οικονομικοί σύμβουλοι από την πλευρά Καμμένου εισηγούνται μακροχρόνιες μισθώσεις αντί αποκρατικοποιήσεων σε κρατικές εταιρείες – κλειδιά, καθώς και νέα επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και αφορά φυσικά το νέο κούρεμα που κάποια στιγμή θα υποστεί η τρόικα.
Από την άλλη πλευρά, είναι σαφές ότι δε μπορεί μια οικονομία να μη μειώσει τις κρατικές δαπάνες, δηλαδή να μειώσει τους δημοσίους υπαλλήλους με όποιον τρόπο σε κάθε περίπτωση αποφασιστεί, αλλά και να επιτύχει το πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο έχουμε προσεγγίσει. Αναρωτιέται κανείς όμως πόσο αναγκαία για όλα αυτά ήταν οι επιθετικές μειώσεις στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα που εξαπέλυσε η τρόικα τους τελευταίους μήνες.
Κύριο μέλημα λοιπόν, είναι πρώτα από όλα η συγκρότηση ενός οικονομικού επιτελείου το οποίο θα συνδυάσει τις κατευθύνσεις ώστε να βγει η οικονομία από το τέλμα για το οποίο ευθύνεται κυρίως η κυβέρνηση Παπανδρέου που φόρτωσε με αναξιοπιστία την χώρα οδηγώντας την προηγούμενη κυβέρνηση να γίνει σάκος του μποξ από τους πιστωτές. Ο εκβιασμός που υπέστη η προηγούμενη βουλή για να ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση και το δεύτερο μνημόνιο έχει «σκάσει» στο σημερινό αδιέξοδο και πρέπει να αποτελέσει μάθημα, σε πρώτη φάση για τους Έλληνες πολιτικούς και σε δεύτερη φάση για την ίδια την Ευρώπη, κυρίως όμως την τρόικα που επιμένοντας σε λανθασμένες συνταγές μας έχει οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία. Για παράδειγμα, δε μπορεί να υπάρξει λύση αν προωθηθούν ταχύτατα κινήσεις όπως η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά και η επιστροφή ρευστότητας σε μια οικονομία όπου η υπερφορολόγηση και τα μέτρα λιτότητας οδηγούν το ΑΕΠ χαμηλότερα από τα 200 δισ. ευρώ.
Του Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη
Πηγή: capital.gr
