«Για άλλη μία φορά γίναμε μάρτυρες μίας σπέκουλας, την οποία επιχειρεί η Αριστερά.
“Ο υπαρχηγός του κ. Βελόπουλου”, ακούσαμε. Τι ωραία ακούγεται! Ο εγκληματίας, ο μαφιόζος, “υπαρχηγός του Βελόπουλου”!
Τώρα, βέβαια, εάν βάλω όμοιες υποθέσεις στο λόγο μου, πολλοί θα πρέπει να πάνε να κρυφτούν. Όμως, υποχρεούμαι να διευκρινίσω ορισμένα πράγματα. Όταν έγινε η επιλογή των υποψηφίων, εμείς ζητήσαμε, όπως υποχρεούμαστε από τη συνείδησή μας, να ζητήσουμε ποινικό μητρώο. Μας ήρθε, λοιπόν, λευκό ποινικό μητρώο! Εάν η Πολιτεία δεν είχε ψάξει αυτόν τον κύριο και είχε λευκό ποινικό μητρώο μέχρι εκείνη την ώρα, δεν ευθυνόμαστε εμείς.
Επειδή δεν ήταν μέλος του κόμματος, ζητήσαμε συστάσεις. Μας ήρθαν, λοιπόν, συστάσεις από μία σειρά ευυπολήπτων πολιτικών της Θεσσαλονίκης. Επειδή δεν γνωρίζαμε το πρόσωπο, ήταν γνωστό όνομα της Θεσσαλονίκης, υπήρξε και η παρέμβαση δημοσιογράφου, εκδότη εφημερίδων της Θεσσαλονίκης αλλά και πανελλαδικής κυκλοφορίας, ο οποίος μας είπε τα καλύτερα. Μια σειρά πολύ γνωστών καλλιτεχνών μας είπαν τα καλύτερα. Για ποιο λόγο, λοιπόν, να τον αποκλείαμε εμείς; Ξέραμε ότι, εν συνεχεία, αυτός θα αποδεικνυόταν παλιάνθρωπος; Από πού απορρέει αυτή η λογική; Η Αριστερά κάποτε είχε χρήσιμα επιχειρήματα. Εξαντλήθηκαν κι έφτασαν στην αθλιότητα; Ο “υπαρχηγός του Βελόπουλου”;
Δεν είναι μέλος του κόμματος, ξεκάθαρα. Ήταν συνεργαζόμενος. Και στα ψηφοδέλτια των κομμάτων, εννοείται ότι συμβαίνει. Πού ξέρεις τι θα προκύψει αύριο; Έρχεται ο άλλος με συστάσεις, με τα καλύτερα των καλυτέρων, και σου αποδεικνύεται εκ των υστέρων ότι έχει κάποιες δοσοληψίες σοβαρές ή σοβαρότατες με το Δημόσιο. Τι φταίει η επιλογή του Βελόπουλου, επιτέλους; Επειδή έχει μια σεμνότητα ο βουλευτής και δεν έρχεται να σας αντιμετωπίσει με αυτή την επιχειρούμενη κλιμακούμενη χυδαιότητα κι από ακραία φύλλα της δεξιάς; Και μου κάνει μάλιστα εντύπωση, πως η επιχειρηματολογία της Αριστεράς συμβαδίζει με τα ακραία φύλλα της δεξιάς. Επιτέλους, λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει!».
