Εκ μέρους του Συλλόγου των Δασκάλων μίλησε η πρόεδρος του Σταυρούλα Μιχαηλίδου και εκ μέρους των εκπαιδευτικών μέσης εκπαίδευσης η πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ημαθίας Βαρβάρα Σαράντη. 

Η τοποθέτηση της προέδρου του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Ημαθίας 

Εδώ και  12 χρόνια βλέπουμε τον μισθό μας να μειώνεται, να εξανεμίζεται από το τεράστιο κύμα της ακρίβειας και του ενεργειακού κόστους. Η αγοραστική δυνατότητά μας από το 2011 μέχρι σήμερα έχει μειωθεί μέχρι και 60% και σε αυτό συντελούν η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, το πάγωμα της μισθολογικής εξέλιξης για τη διετία 2016 – 17 και η μείωση  του αφορολόγητου. 

Το σχέδιο του Προϋπολογισμού για το 2023 δεν προβλέπει καμία αύξηση στους μισθούς μας, δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των σχολείων, συνεχίζει την υποχρηματοδότηση της Παιδείας και της Υγείας. 

Για μια ακόμα φορά οι εργαζόμενοι και συνολικότερα τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν τη «μερίδα του λέοντος» από την άμεση και έμμεση φορολογία, ενώ δις € κατευθύνονται με ποικίλους τρόπους στους λίγους. 

Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί αγωνιούν πώς θα ανταπεξέλθουν στα πολυάριθμα και υπέρογκα, πλέον, έξοδα, μόνο για τις βασικές τους ανάγκες. 

Το νοίκι, η θέρμανση, η μετακίνηση, η διατροφή, όσα δηλαδή χρειάζεται  κάποιος για να ζήσει, έχουν μετατραπεί σε πολυτέλεια και κανένα voucher, pass, «καλάθι» ή οτιδήποτε άλλο, δε διασκεδάζει, πλέον, ούτε τις εντυπώσεις. Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλος ο λαός, δεν είμαστε επαίτες. 

Αγωνιζόμαστε ώστε να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας, να μπορούμε να κοιτάμε στα μάτια τους μαθητές μας και τους γονείς τους που βιώνουν τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες δυσκολίες. 

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση και το Υ.ΠΑΙ.Θ., αντί να σκύψουν πάνω στα προβλήματα των εκπαιδευτικών, να ακούσουν τη φωνή τους και τις τεκμηριωμένες προτάσεις τους, συνεχίζουν την προσπάθεια να εφαρμόσουν τα αντιεκπαιδευτικά νομοθετήματά τους, συνεχίζουν στον ίδιο χρεωκοπημένο δρόμο της στοχοποίησης των εκπαιδευτικών, της αντιστροφής  της πραγματικότητας – παρουσιάζοντας ως «καινοτομία» και «αναβάθμιση»  το σχέδιο απαξίωσης και παραπέρα εμπορευματοποίησης της Παιδείας.  

Χιλιάδες εκπαιδευτικοί νεοδιόριστοι, αν και έχουν συμπληρώσει τη διετία ως δόκιμοι, βρίσκονται αντιμέτωποι με την άρνηση του Υ.ΠΑΙ.Θ. να τους μονιμοποιήσει (αξιοποιώντας διάταξη του ν.4589/19 του Γαβρόγλου), ώστε να τους χρησιμοποιήσει για να εφαρμοστεί η «ατομική αξιολόγηση» του νόμου 4823/21. Η πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΑΙ.Θ., με την πρόσφατη τροπολογία που ψήφισε στη Βουλή, αναγνωρίζει τη δυνατότητα σε όσους νεοδιόριστους έχουν συμπληρώσει τη διετία να μπορούν να γίνουν διευθυντές άλλα όχι μόνιμοι. Τέτοιου είδους διατάξεις θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα.  

Δεκάδες χιλιάδες νηπιαγωγοί και συνάδελφοι σε ολιγοθέσια δημοτικά, εν έτει 2022 αντιμετωπίζονται ακόμη διαφορετικά από όλους τους άλλους εκπαιδευτικούς (δεν προβλέπεται καμία μείωση στο ωράριό τους). Για πολλά χρόνια η αρχής της ισότητας στην εργασία καταστρατηγείται βάναυσα για όλους αυτούς τους/τις συναδέλφους. 

Η περίφημη «αξιολόγηση» των σχολείων, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από κατηγοριοποίηση των σχολείων και μετατροπή των γονιών σε πελάτες,  για μια ακόμη χρονιά βουλιάζει ή γκρεμίζεται στα πλημμυρισμένα προαύλια και στα ταβάνια που καταρρέουν στα σχολικά κτήρια! 

Ο θάνατος του μικρού μαθητή και ο τραυματισμός των δύο συμμαθητών του δεν είναι απλά ένα ατύχημα. Είναι ένας κρίκος που με τραγικό τρόπο δεν συνδέθηκε με την οδυνηρή αλυσίδα του «από θαύμα δεν θρηνήσαμε θύματα» που συχνά ξεστομίζουμε στα σχολεία ως αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο αυτά «συντηρούνται» και της ανευθυνότητας με την οποία λειτουργούν όλοι οι «υπεύθυνοι» από την πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΑΙ.Θ. μέχρι και τις δημοτικές αρχές. Εκφράζοντας για μια ακόμη φορά την οδύνη όλων των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ευχόμαστε ο χαμός του μικρού μαθητή μας να είναι ο τελευταίος που συμβαίνει μέσα στο χώρο της ζωής, της χαράς και της γνώσης. Το σχολείο ! 

Οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης δίνουμε καθημερινά την ψύχη μας για να κρατήσουμε όρθιο το σχολείο, για να μορφώσουμε και να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά  μας. 

Ερχόμαστε αντιμέτωποι με πολλαπλά και σύνθετα προβλήματα που βρίσκουν την έκφρασή τους μέσα στο δημόσιο σχολείο και μάλιστα χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη. Για όλα όσα ταλανίζουν το δημόσιο σχολείο, το εκπαιδευτικό κίνημα έχει διατυπώσει θέσεις και προτάσεις επιστημονικά και παιδαγωγικά τεκμηριωμένες οι οποίες, δυστυχώς, αντιμετωπίζονται διαχρονικά με απαξίωση και με μοναδική παράμετρο το κόστος.  

Αγωνιζόμαστε για

  •  Άμεση καταβολή δώρου Χριστουγέννων, επαναφορά 13ου και 14ου μισθού, αυξήσεις στους μισθούς μας, απόδοση του ΜΚ  2016 – 2017, αφορολόγητο στις 12.000€ με προσαύξηση 3.000€ για κάθε παιδί. 
  • Τερματισμό της εργασιακής ομηρίας. Άμεση μονιμοποίηση όλων των νεοδιορισμένων  που συμπληρώνουν τη διετία χωρίς επιπλέον προϋποθέσεις. 
  • Εξίσωση του ωραρίου των Νηπιαγωγών και των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σε ολιγοθέσια Δημοτικά με αυτό των υπόλοιπων εκπαιδευτικών.
  • Κατάργηση των νόμων 4692/20, 4823/21 και όλο το πλαίσιο που οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των σχολείων. 

(function(d, s, id){var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0];if (d.getElementById(id)) return;js = d.createElement(s); js.id = id;js.src = “//connect.facebook.net/en_US/sdk.js#xfbml=1&version=v2.0”;fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs);}(document, ‘script’, ‘facebook-jssdk’));
//

Πηγή