Δεν ήταν απλά μια συναυλία των Κουρκούλη

Στην αρχή της βραδιάς, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Πατρίδας “Ευστάθιος Χωραφάς” Αντώνης Καγκελίδης και η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ “Τα Παιδιά της Άνοιξης” Νόρα Σαρκατζή καλωσόρισαν τον κόσμο και ευχαρίστησαν για την ιδιαίτερα μεγάλη συμμετοχή του. 

Ακολούθως, η τραγουδίστρια Κέλλυ Κελεκίδου ανέβηκε στην σκηνή και τραγούδησε μαζί με την Μαρία Βασιλείου, ωφελούμενη των δομών των “Παιδιών της Άνοιξης”. Μετά την εμφάνιση της Κέλλυς Κελεκίδου εμφανίστηκε και ο Νίκος Κουρκούλης, ο οποίος συνεχάρη τον Σύλλογο της Πατρίδας για την πρωτοβουλία, αλλά και τα “Παιδιά της Άνοιξης” για την δράση τους. 

Αυτά συνοπτικά ως προς την είδηση. Πάμε στην ουσία. 

Η βραδιά της Τετάρτης δεν ήταν απλά μια συναυλία, ούτε φιλανθρωπική εκδήλωση. Η συναυλία της Τετάρτης ήταν μια “αποκάλυψη”. Με πολλές έννοιες.

Αποκάλυψη, διότι αποδείχθηκε πως στην Ημαθία υπάρχει ακόμα αυτό το “κάτι” που μας ξεχωρίζει. Η ανθρωπιά. Χιλιάδες κόσμου, εκατοντάδες χορηγοί, συστρατεύθηκαν σε έναν σκοπό μοναδικό και ιερό, όπως συνηθίζουμε να λέμε. 

Αποκάλυψη, επίσης, διότι “αποκαλύφθηκαν” τα Άτομα με Αναπηρία. Ήταν εκεί, ανάμεσα στο πλήθος και πάνω στη σκηνή. Και ήταν εκεί όπως ακριβώς είναι, χωρίς τίποτα να καλύπτεται, τίποτα να φτιασιδώνεται, τίποτα να ωραιοποιείται. Η απόλυτη αποκάλυψη. 

Αποκάλυψη, τέλος, όλων εκείνων που δήθεν νοιάζονται, τάχα ενδιαφέρονται, υποτίθεται ότι τους απασχολεί το θέμα. Η νέα δομή θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί πρωτίστως με χρήματα κρατικά και η σημαντική ιδιωτική πρωτοβουλία να προσφέρει το κάτι παραπάνω. Όχι απλά να αντικαθιστά την απούσα πολιτεία. 

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι είναι ότι τα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ) είναι άτομα με πραγματικά, μεγάλα και, στις περισσότερες περιπτώσεις, μη επιδεχόμενα διόρθωση προβλήματα. Η ωραιοποίηση της κατάστασης ή ο αφορισμός, δεν βοηθούν σε καμία περίπτωση. Μπορεί να είναι όντως “άγγελοι”, να είναι “ψυχούλες”, να είναι “ευλογία” (όπως είναι το κάθε παιδί), να έχουν ειδικές δεξιότητες και ικανότητες, να είναι γλυκύτατα και αξιαγάπητα, μπορεί οι γονείς τους να μην τα άλλαζαν για όλο το χρυσάφι του κόσμου (όπως ο κάθε γονιός), μπορεί να είναι όλα τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα, αλλά αυτό που πρέπει να έχουν όλοι υπόψη είναι ότι άτομα που έχουν αναπηρίες, έχουν ανάγκες και έχουν δικαίωμα αυτές τις ανάγκες να τις καλύπτουμε ως Πολιτεία, Κράτος και Κοινωνία. 

Πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι πρόκειται για Άτομα με Αναπηρίες. Όχι για λόγους κοινωνικού στιγματισμού, προς Θεού. Αλλά για να θυμόμαστε πάντα ότι ακριβώς επειδή έχουν αναπηρίες, δεν θα πρέπει ούτε μία από τις 365 μέρες του χρόνου να είναι “μόνα”. Οι “κορδελίτσες” που προσπαθούμε πολλές φορές να τυλίξουμε γύρω από το θέμα της αναπηρίας μας κάνει να ξεχνάμε πως αν θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένοι, όσοι έχουν αδυναμίες, προβλήματα, αναπηρίες εν προκειμένω, θα πρέπει να είναι η πρώτιστη προτεραιότητα. Δεν φτάνει μια – δυο μέρες το χρόνο να στεκόμαστε δίπλα τους, διότι τα άτομα με αναπηρία δεν ζουν δυο μέρες το χρόνο…

Ας αφήσουμε, λοιπόν, την ωραιοποίηση της κατάστασης. Τα “Παιδιά της Άνοιξης” την Τετάρτη μας χτύπησαν κατάμουτρα το μήνυμα: Αυτοί είμαστε, έτσι μιλάμε, έτσι περπατάμε, έτσι γελάμε, έτσι κλαίμε, έτσι συμπεριφερόμαστε. Δείτε μας. Δείτε μας για να ξέρετε ποιους και γιατί βοηθάτε ή καλείστε να βοηθήσετε. Όχι, φυσικά, από οίκτο, αλλά από ιερό καθήκον. 

Τα άτομα με αναπηρία που έχουν νοητική υστέρηση, σύνδρομο Down, αυτισμό, είναι καθηλωμένα σε αναπηρικό αμαξίδιο ή στο κρεββάτι, είναι τυφλά, κωφάλαλα, έχουν ψυχικές νόσους και διαταραχές, σύνδρομα και άλλες αναπηρίες, αυτά τα άτομα έχουν ονοματεπώνυμο, ταυτότητα και πρόσωπο. Είναι οι άνδρες και οι γυναίκες, τα κορίτσια και τα αγόρια μας, που δεν ζητούν ούτε λύπηση, ούτε ελεημοσύνη, ούτε, σε τελική ανάλυση, αποδοχή. Τα δικαιώματά τους διεκδικούν, απλά! Και είναι πολλά αυτά τα δικαιώματα τα οποία δεν τα απολαμβάνουν.

Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να παλεύουμε νυχθημερόν για να φανούμε συνεπείς απέναντι στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ιδιότητά μας, ως άνθρωποι και πολίτες. 

Ήταν μια αποκάλυψη. Και μακάρι αυτή η Αποκάλυψη να μας στιγματίσει για το υπόλοιπο της ζωής μας. Έτσι θα γίνουμε πρωτίστως εμείς καλύτεροι άνθρωποι και θα μπορούμε να μεταδίδουμε και στους γύρω μας την καλοσύνη. 

Δείτε μερικές στιγμές από την βραδιά στο παρακάτω βίντεο: