Είναι όμως οι επιπτώσεις ίδιες για όλους; Φυσικά και όχι, αφού είναι διαφορετική η έκθεση που έχουν στη ρώσικη Οικονομία η Ελλάδα, η Γερμανία ή η Ιταλία. Για το λόγο αυτό άλλωστε βλέπουμε και διαφωνίες στον τρόπο με τον οποίο οι διάφορες χώρες της ΕΕ θέλουν να αντιμετωπιστεί η Ρωσία.
Απ’ την άλλη, επιπτώσεις έχουν και οι ΗΠΑ, σαφέστατα σε πολύ μικρότερο βαθμό από ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ΗΠΑ. Που χωρίς πολλές περιστροφές άδραξαν την ευκαιρία και διεύρυναν τις μπίζνες τους με την Ευρώπη, είτε αυτές σχετίζονται με την αμυντική βιομηχανία είτε με τον τομέα της ενέργειας.
Οι δικοί μας, οι Ευρωπαίοι, δια της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ευχαρίστησαν στις 25 Μαρτίου την πέραν του Ατλαντικού σύμμαχο για τη συνεισφορά της στην «ενεργειακή ασφάλεια και ανεξαρτησία από τη Ρωσία». Αφορμή ήταν η νέα συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ για την προμήθεια επιπλέον 15 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων υγροποιημένου φυσικού αερίου. Φυσικά, δε θέλει και πολύ σκέψη για να αντιληφθεί κάποιος ότι πίσω από την «ανεξαρτησία από τη Ρωσία» έρχεται μια άλλη εξάρτηση, αυτή από τις ΗΠΑ.
Η Ευρώπη και η Ελλάδα
Οι χώρες της Ευρώπης μετρούν ήδη τις πληγές τους από τις κυρώσεις και το εμπάργκο στη Ρωσία. Και αναζητούν τρόπους – μέσα από εξαιρέσεις, ψιλά γράμματα σε αποφάσεις και δια… τρίτων (όπως η πάντα πρόθυμη Τουρκία) – να συνεχίσουν να έχουν εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία και έτσι να μειώσουν τη ζημιά.
Η Ελλάδα το 2021 είχε πλεόνασμα 140,2 εκατομμύρια ευρώ στο ισοζύγιό της με την Ουκρανία. Με τη Ρωσία τα πράγματα ήταν αντίστροφα: περίπου στα 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ ήταν η αξία του πάρε – δώσε με τη χώρα του Πούτιν, εκ των οποίων τα 4,3 δις αφορούσαν τις εισαγωγές μας (κι από αυτά τα 3,65 δις ήταν πετρελαιοειδή).
Που και πως θα βρεθούν τα είδη που χρειαζόμαστε ως χώρα (όπως το αέριο ή το πετρέλαιο) το έχουμε καταλάβει, το θέμα λύθηκε άμεσα – άλλωστε έτσι έπρεπε να γίνει, επειδή αυτό που προέχει είναι σε πρώτη φάση η λεγόμενη «ενεργειακή επάρκεια». Αυτό όμως που δεν έχουμε δει ακόμη να γίνεται με την ίδια ταχύτητα είναι συμφωνίες και διασφαλίσεις για τα χαμένα χρήματα και τις χαμένες προοπτικές που σχετίζονται με τις εξαγωγές της χώρας μας προς τις δυο αυτές χώρες.
Η Ημαθία στο όλο σκηνικό
Αν εξαιρέσουμε τα πετρελαιοειδή, τα τρόφιμα είναι ένας από τους βασικότερους εξαγωγικούς κλάδους της δικής μας οικονομίας που πλήττεται βαριά. Και δυστυχώς η Ημαθία δεν θα αργήσει να δει τις επιπτώσεις της ρώσικης εισβολής στην Ουκρανία και των κυρώσεων που ακολούθησαν αυτή την εισβολή.
Με δεδομένο ότι ο πρωτογενής τομέας αλλά και η μεταποίηση αποτελούν τη μερίδα του λέοντος του «ετήσιου ημαθιώτικου τζίρου», τόσο οι βουλευτές όσο και η τοπική αυτοδιοίκηση και οι φορείς της περιοχής μας θα πρέπει να κινηθούν προς κάθε κατεύθυνση και να πιέσουν άμεσα, για να βρεθεί τρόπος ώστε να μειωθούν στο ελάχιστο οι δυσμενείς επιπτώσεις στο εισόδημα των Ημαθιωτών.
Κι αυτή τη φορά ας κινηθούν όλοι. Νηφάλια, συστηματικά και κυρίως συντονισμένα. Χωρίς να ακούσουμε πάλι φαιδρότητες για 10 ή για 100 χιλιάδες κοντέινερ!
Με σκοπό να καταγραφούν όσο το δυνατόν μικρότερα προβλήματα και να δοθούν λύσεις όχι μέσα από αποζημιώσεις κι επιδοτήσεις (που έχουν προσωρινό χαρακτήρα και δεν είναι δυνατόν να διατηρούνται για μεγάλο διάστημα) αλλά μέσα από την αναζήτηση νέων αγορών και αποτελεσματικών τρόπων προσέγγισης νέων πελατών/καταναλωτών, ώστε να αντισταθμιστεί με βιώσιμο τρόπο η ζημία που προκαλεί αυτός ο πόλεμος.
(function(d, s, id){var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0];if (d.getElementById(id)) return;js = d.createElement(s); js.id = id;js.src = “//connect.facebook.net/en_US/sdk.js#xfbml=1&version=v2.0”;fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs);}(document, ‘script’, ‘facebook-jssdk’));
//
