Κύριε Βουδούρη,
Για το κατά την γνώμη μου πάντα επίκαιρο θέμα, που έθιξες εχθές στην εκπομπή σου, έχω μία μικρή ένσταση.
Ξεκίνησες με μία δήλωση πως ο “λίγος” Πολιτικός πάντα εξαφανίζεται. Έχω όμως την αίσθηση πως η πραγματικότητα μάλλον σε διαψεύδει. Αν ρίξουμε μία πρόχειρη ματιά στο ποιοι πολιτικοί είναι στην εξουσία (εθνικό μα ακόμα και σε τοπικό επίπεδο) θα διαπιστώσουμε εύκολα πως είναι επί πολλά χρόνια τα ίδια πρόσωπα. Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί λοιπόν με δύο τρόπους:
1) Αν δεχτούμε πως οι “λίγοι” πολιτικοί εξαφανίζονται, όπως ανέφερες, τότε προφανώς ξεμείναμε με τους καλούς. Γιατί λοιπόν πάμε κατά διαόλου (σε κάθε επίπεδο); Εκτός πάλι και εάν θεωρήσουμε πως πάμε καλά. Οπότε κακώς γκρινιάζουμε.
2) Αν όμως παραδεχτούμε πως κατά πλειοψηφία έχουμε μείνει με φελλούς, τότε μπορούμε να αιτιολογήσουμε και την εικόνα που έχουμε ως κράτος και δήμος. Τώρα γιατί μείναμε με τους φελλούς είναι μία μεγάλη συζήτηση που αναγκαστικά πρέπει να ξεκινήσει αφού πρώτα κοιτάξουμε ο καθένας στον καθρέφτη, για να διαπιστώσουμε σε ποιος μοιάζουμε. Έπειτα βρίσκουμε και ότι άλλο μας φταίει.
Τελειώνοντας για να μην σε κουράσω άλλο, θα συμφωνήσω με την άποψη σου ότι οι φελλοί επιπλέουν γιατί τους δίνουμε άνωση. Δυστυχώς επιπλέουν και δεν εξαφανίζονται.
Με εκτίμηση
Κουτρουλιάς Θεοφάνης
***
Σημείωση InVeria.gr:
Είναι πολύ εύστοχη η παρατήρηση του αναγνώστη – ακροατή μας. Στην προσπάθειά μας να αναδείξουμε μια, όσο το δυνατόν, ελπιδοφόρα άποψη ότι οι “λίγοι” πολιτικοί γρήγορα γίνονται αντιληπτοί, μας διέφυγε η πραγματικότητα στην οποία – δυστυχώς – πολλοί είναι οι “πολιτικά λίγοι” και οι “φελλοί” που όχι απλά παραμένουν, αλλά πολλές φορές ισχυροποιούνται με το πέρασμα των χρόνων.
Για την στήλη “ex-Αιρετικά LIVE”
Νίκος Βουδούρης
//
