Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: 

«Σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κλη­ρο­νομίαν σου».

Κοινό τό αἴτημα, κοι­νή ἡ προσευ­χή πού ἀ­πευθύνουμε πρός τήν Πα­ναγία Παρ­θένο, καθώς αὐτή αἴ­ρε­ται «ἀπό τῆς γῆς εἰς τά ἄνω», κα­θώς αὐτή με­θί­­­σταται ἀπό τά ἐπί­γεια πρός τά ἐπουράνια, μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο: «σῴ­ζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κλη­ρονομίαν σου».

Κληρονομία τῆς Θεο­τό­κου εἴμα­στε ὅλοι ἐ­μεῖς, ὅσοι πιστεύουμε στόν Υἱό της. Κλη­ρονο­μία τῆς Θεο­τόκου εἴμα­στε ὅλοι ἐμεῖς, ὅσοι τήν τιμοῦμε ὡς τήν ἀει­πάρ­θενο Θεο­μήτορα. Κλη­ρο­νομία τῆς Θεο­τό­­κου εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς, τά κατά υἱοθεσία τέκνα της, ὅσα ὁ Υἱός της ἐμ­πιστεύθηκε στή μητρι­κή της ἀγάπη. Καί τό αἴτημα πού τῆς ἀπευ­θύ­νουμε, τό αἴτη­μα πού διατυπώνει ἐ­ξαι­­ρετικά εὔστοχα ὁ ἱε­ρός ὑμνο­γράφος, δέν εἶ­­­ναι οὔτε ἁπλό οὔτε μο­νοσήμαντο. Τό «σώ­ζοις» ἐκφρά­ζει πρω­­­τί­στως τό αἴτημά μας γιά τήν αἰώνια σω­τηρία, γιά τή σω­τηρία πού θά μᾶς ἐξασφαλίσει τήν αἰώνια ζωή καί τή συ­νά­ν­τησή μας μαζί της στόν οὐρανό.

Αὐτό εἶναι τό μεῖζον καί κυρίαρ­χο θέμα πού θά πρέπει νά μᾶς ἀπα­σχολεῖ καί γιά τό ὁποῖο θά πρέπει νά παρακα­λοῦ­με τήν Πα­ναγία μας, διότι αὐτή ὄντως διά τῶν πρε­σβει­ῶν της μπορεῖ νά μᾶς τήν ἐξα­σφα­λίσει.

Ὅμως ὡς ἄνθρωποι πού ζοῦμε στόν κόσμο ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τή σωστική ἐπέμβαση τῆς Παναγίας καί γιά πολ­λά ἄλλα καθημε­ρινά καί ἐφήμερα πράγματα. Ἔχουμε ἀνάγκη τή σω­στική ἐπέμβαση τῆς Πα­ναγίας μας γιά νά μᾶς λυ­τρώσει ἀπό ἀσθένει­ες καί προβλήματα, ἀπό θλίψεις καί πειρα­σμούς. Ἔχου­με ἀνάγκη τή σωστική ἐπέμ­βαση τῆς Παναγίας μας γιά νά προ­στα­τεύσει τό Γέ­νος μας ἀπό κινδύνους καί περιστάσεις, ἀπό ὁρα­τούς καί ἀοράτους ἐχθρούς. Ἔχουμε ἀνά­γκη τήν ἐπέμβαση τῆς Παναγίας μας γιά νά σώ­σει τή χώρα μας καί τόν κόσμο ὁλό­κλη­ρο ἀπό τήν κρίση πού τόν ταλαιπωρεῖ καί ἀπό τίς ποικίλες φυσικές κατα­­στροφές πού τόν ἀπει­λοῦν, ἀπό τούς πολέμους πού δημιουρ­γοῦν χιλιάδες θύματα, ἀπό τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ πού προ­κάλεσε καί προκαλεῖ τόσο πόνο καί τόσα προβλήματα καί μᾶς ἔχει στερήσει τόσους ἀδελφούς μας.

Γι᾽ αὐτό καί σή­μερα πού τιμοῦμε τήν Κοί­μη­σή της, πού τι­μοῦ­με τήν Παναγία μας, ὅπως ἔκα­ναν καί οἱ πατέρες μας κάθε χρόνο στό ἱστο­ρι­κό μο­ναστήρι τῆς Πα­να­­γίας μας στό ὄρος Με­λᾶ τοῦ Πόντου, ἐπα­ναλαμβά­νουμε μέ συγ­κίνηση καί κατά­νυξη τή μυ­στική δέη­σή τους, ὅπως τήν ἐκ­φράζει ὁ ἱε­ρός ποιη­τής τοῦ κανό­νος τῆς ἑορ­τῆς: «Εἰς οὐ­ρανίους θα­λά­μους πρός τόν Υἱόν ἐκφοιτῶσα, σῴ­ζοις ἀεί, Θεο­τόκε, τήν κληρο­νο­μίαν σου».

Ἐγκαταλείπει σήμερα σωματικῶς ἡ Παναγία τόν φθαρτό κόσμο καί ἀνέρχεται στούς οὐρα­νίους θαλά­μους, ἀνέρ­χε­ται στόν οὐράνιο οἶ­κο τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁλο­κλη­ρώ­νοντας τήν πορεία τῆς ζωῆς της.

Ἀπό τόν ἐπίγειο οἶκο τοῦ Θεοῦ, τόν ναό του, εἶχε ξεκινήσει, ἄλλω­στε, τή ζωή της, ὅταν τριε­τίζουσα τήν ἐμπι­στεύ­θηκαν οἱ γονεῖς της στούς ἱερεῖς. Στή συνέχεια, ἀνε­δεί­χθη ἡ ἴδια οἶκος καί ἐνδιαί­τημα τοῦ Θεοῦ, καθώς ἀξιώθηκε νά εἶναι Ἐ­κεί­νη πού δάνεισε τήν ἀν­θρώπινη σάρκα στόν Υἱό του, Ἐκεί­νη πού τόν φιλοξένησε στά σπλάγχνα της, Ἐκείνη πού τόν κρά­­τησε στίς μητρικές της ἀγκά­λες.

Καί τώρα, ἔχοντας ὁλοκληρώσει τό ἔργο τῆς ζωῆς της, ἀνεβαίνει γιά νά ζήσει αἰω­νίως στήν οὐρά­νια Ἱερουσα­λήμ, στήν ἀχειρο­ποί­ητη σκηνή τοῦ Θεοῦ, κοντά στόν Υἱό της.

Καί αὐτή τήν ἄνοδό της τιμοῦμε καί πανη­γυ­ρίζουμε σήμερα ἐν εὐ­­φροσύνῃ, γιατί πι­στεύ­­­ουμε ὅτι ἡ στορ­γι­κή Μητέρα τοῦ Κυ­ρί­ου καί τῶν ἀνθρώπων, γί­νεται τώρα εὔ­γλωττη καί ἀκοίμητη πρέσβειρα ὅλων μας πρός τόν Υἱό της, στόν θρόνο τοῦ ὁποίου παρεδρεύει δεομένη ὑπέρ τῶν τέκνων της. Δεομένη γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους πού τήν εὐσεβοῦνται καί τήν ἀγαποῦν. Γιά ὅλους ἐκείνους πού τήν τίμη­σαν καί τήν διακόνη­σαν στά μοναστήρια καί τούς ναούς της. Γιά ὅ­λους ἐκείνους πού ἐμ­πι­στεύθηκαν τή ζωή τους στήν κρα­ταιά της προστασία· ἀλλά καί γιά ὅλους ἐκείνους πού στίς δύσκολες στιγ­μές τοῦ ξερριζωμοῦ ἀπό τίς πατρογονικές ἑστίες τοῦ Πόντου δέν ἐγκα­τέ­λειψαν τό ἱερό εἰκό­νι­σμά της, ἀλλά τό πῆ­ραν μαζί τους στή νέα πα­τρί­δα καί ἀνήγειραν ἐδῶ τόν νέο οἶκο της, καί ἀντλοῦ­σαν καί ἀντλοῦν ἀπό αὐ­τό δύναμη καί παρη­γο­ρία.

Ἀδελφοί καί πατέρες, τιμώ­ν­τας σήμερα τήν Πα­να­γία μας καί προσκυ­νω­ντας τήν ἱερή καί θαυ­ματουργό εἰ­κόνα τῆς Σουμελιωτίσσσης, ἄς ἐπα­­να­­λάβουμε γιά ἄλ­λη μία φορά μα­ζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο τή δέ­η­σή μας πρός τήν χά­ρη της λέγο­ντας: «σῴ­ζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου». Καί ἄς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ἡ Παναγία μας θά ἀντα­­ποκριθεῖ στό αἴτημά μας. Ἀμήν.