Όταν θα φεύγεις… (“αντίο…”)
Όταν θα φεύγεις, απλά πες μου ένα αντίο, κράτα μου το χέρι και κοίτα με βαθιά στα μάτια.
Χωρίς λόγια πολλά, χωρίς δάκρυα, χωρίς φωνές, μόνο με ένα βλέμμα, ένα νεύμα και μια ματιά.
Όλα θα τα πούμε. Θα συμφωνήσουμε, θα διαφωνήσουμε, θα μαλώσουμε και θα αγαπηθούμε, με λίγες κουβέντες και δυο ματιές.
Όπως κάναμε πάντα. Με δυο ματιές και την ηχηρή σιωπή μας, χωρίς πολλά λόγια, που κανείς μας δεν τα ήθελε.
Όταν θα φεύγεις, απλά πες μου ένα αντίο. Κι εγώ θα είμαι εκεί, να σ’ αποχαιρετίσω.
Μα κι αν δεν προλάβω να είμαι εκεί, θα είμαι σιωπηλά κοντά σου την ώρα του αποχωρισμού.
Χωμένος κρυφά μέσ’ την καρδιά σου, θα σε συντροφεύω τις κρύες ώρες της αναμονής σου.
Δεν θα είσαι μόνος, όπως δεν σε άφησα μόνο ποτέ.
Χωρίς πολλά λόγια, χωρίς δάκρια, χωρίς φωνές, μόνο με ένα βλέμμα, ένα νεύμα και μια ματιά. Και θα σου ψιθυρίσω στ’ αυτί: Καλό ταξίδι…
(Βέροια, 16/2/2021.
Δια την αντιγραφήν: Ν.Γ.Β.)
//
