Γράφει ο Απόστολος Μοσχόπουλος:
Πως θα έμοιαζε σήμερα μια Ελληνική Επανάσταση; Ποια θα ήταν τα πρωτοπαλίκαρα και ποια θα γίνονταν ιστορικά πρόσωπα; Με αφορμή το χτεσινό εξώφυλλο για το Βηmagazino της ερχόμενης Κυριακής που προκάλεσε σωρεία αντιδράσεων (γέλιου και συνεχούς τρολαρίσματος, κατά κύριο λόγο), σήμερα, η στήλη σας απαντάει όλες τις ερωτήσεις για το σίκουελ ττης Εθνικής παλιγγενεσίας.
Ας θεωρήσουμε δεδομένο ότι το λάβαρο της επαναστάσεως θα ευλογούταν από την Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, καθώς μετά την επιτυχία της στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, θεωρείται ότι θα έφερνε γούρι στην έκβαση του Αγώνα. Την εξάπλωση του μαχητικού μηνύματος (γραμμένο από τη Χρυσηίδα Δημουλίδου και τη Μάρα Μεϊμαρίδη) θα αναλάμβανε πρώτος ο Άδωνις Γεωργιάδης, καθώς η ηχηρή φωνή του θα καθιστούσε αχρείαστες και τις ντουντούκες, με σκοπό τη συσπείρωση του λαού στο πλευρό των αγωνιστών.
Στο μέτωπο της ξηράς, επιτελικό ρόλο θα είχαν όλοι οι παίκτες του Survivor. Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τι θα πει «μαχητής», θα καταπολεμούσαν τον Τούρκο εχθρό (αν και εφόσον δεν ήταν ο παραγωγός του ριάλιτι βέβαια), δείχνοντας ζηλευτή προσήλωση στην κατάκτηση της νίκης. Μαζί τους, σε δεύτερο ρόλο, ο Νίκος Χαρδαλιάς και ο Κώστας Μπακογιάννης, θα τους υποδείκνυαν να κρατανε τις σωστές αποστάσεις και την πορεία, ή μάλλον, τον περίπατο, που θα πρέπει να ακολουθήσουν στον δρόμο για τη νίκη.
Στο μέτωπο της θάλασσας, από την άλλη, ο Καπετάν Βαγγέλης Μαρινάκης, θα διέθετε τον ισχυρό στόλο του προς το όφελος του αγώνα σε μια προσπάθεια να πιάσει στον ύπνο τον αντίπαλο, ενώ στο ρόλο της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, μπορεί εύκολα να φανταστεί κανένας τη Μιμή Ντενίση, που έχει ξαναυποδυθεί κιόλας τον συγκεκριμένο ρόλο πριν χρόνια στο θέατρο.
Τώρα, σε ο,τι αφορά τον εθνικό ύμνο, δημιουργός του θα μπορούσε και πάλι να είναι ο Βαγγέλης Μαρινάκης, καθώς η λύση των διάφορων τράπερ αποκλείεται ως επιλογή επειδή κανείς δεν καταλαβαίνει τους στίχους τους. Η ερμηνεία του θα γινόταν από το ντουέτο Δέσποινας Βανδή – Άννας Βίσση, στα πλαίσια της διεκδίκησης της ένωσης της Ελλάδας με την Κύπρο, και η πρώτη του μετάδοση από το «Σπίτι με το Mega» και τα social media της ελληνικής εξέγερσης #βαρέσαμε_κανόνι και #να_τανε_το_21.
Οι ξένες δυνάμεις, φυσικά, δε θα έμεναν αμέτοχες στο μέτωπο του Αγώνα. Με κύρια αρωγή τους τα 12άρια στη Eurovision και μια δέσμη οικονομικών βοηθειών, που οι κακοπροαίρετοι θα ονόμαζαν ξεπούλημα φυσικών και μη πόρων, οι καλοπροαίρετοι σύμμαχοι μας θα αποκτούσαν δικαίωμα ανάμειξης σε όλες τις υποθέσεις της, ανεξάρτητης πια, χώρας μας.
Και αφού όλα πήγαιναν καλά, θα έμενε να βρούμε και έναν νέο κυβερνήτη, ο οποίος θα συσπείρωνε την αποδοχή όλων, προκειμένου να γραφτεί με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της ενδόξου ιστορίας μας και να μας φέρει την πατάτα.
200 χρόνια μετά, βέβαια, αυτή η χώρα, έχει καταφέρει πολλά πράγματα, εκτός από το να δει το συλλογικό καλό της και να δείξει την αποδοχή της σε οτιδήποτε θα την πάει μπροστά, χωρίς αγκυλώσεις και ιδεολογικές εμμονές, χωρίς κηδεμονία από ξένες δυνάμεις, χωρίς κοτζαμπάσηδες και δημογέροντες να μας άγουν και να μας φερουν.
Εκτός αν αποδεχτούμε ότι γι’άλλα 200 χρόνια θα μείνουμε να μιλάμε για τις πατάτες.
//
