Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να εκδικαστεί στο εκλογοδικείο η ένταση του δεύτερου σε ψήφους πολιτευτή του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ (πρώην υφυπουργού του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ) Άγγελου Τόλκα, κατά της εκλεγμένης από το 2015 βουλευτή Φρόσως Καρασαρλίδου.
Για τι πράγμα ενίσταται ο κ. Τόλκας; Ισχυριζόταν ότι είχε πάρει περισσότερες ψήφους, αλλά αυτές δεν καταμετρήθηκαν σωστά. Όταν έγινε η πρώτη επανακαταμέτρηση από τον κ. Τόλκα και ακολούθησε και δεύτερη από την Φρόσω Καρασαρλίδου, αποδείχθηκε ότι όχι μόνο δεν είχε δίκιο ο Άγγελος Τόλκας, αλλά η διαφορά ήταν ακόμη μεγαλύτερη.
Πέρα από την προσπάθεια της “ευθείας” αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος (ότι δηλαδή καταμετρήθηκαν λάθος οι ψήφοι και οι σταυροί), υπήρχε και η δια της πλαγίας οδού αμφισβήτηση της λαϊκής εντολής, για τυπικούς λόγους, για τους οποίους μάλιστα δεν ευθύνονταν οι υποψήφιοι, αλλά οι διορισμένοι από το κράτος δικαστικοί αντιπρόσωποι.
Κάτι σαν να λέμε: Ναι, είχε περισσότερες ψήφους η πρώτη σε ψήφους υποψήφια βουλευτής, ωστόσο κακώς ορκίστηκε αυτή βουλευτής, διότι κάποιοι διορισμένοι από το Ελληνικό Κράτος δικαστικοί αντιπρόσωποι (δικηγόροι συνήθως) δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους στα τυπικά θέματα και δεν έβαλαν μονογραφές δίπλα στους σταυρούς προτίμησης ή/και στα ψηφοδέλτια.
Δηλαδή, ο κυρίαρχος λαός έβγαλε δια της ψήφου του μια ετυμηγορία, ωστόσο επειδή κάποιοι δεν έκαναν την δουλειά τους σωστά (σκόπιμα ή όχι ας το βρει η ίδια η πολιτεία και η δικαιοσύνη) αυτή η εντολή θα πρέπει να αλλοιωθεί λόγω… μονογραφών!
Τονίζεται ότι δεν μιλάμε για άκυρα ψηφοδέλτια, αλλά “καθαρά” ψηφοδέλτια, που πληρούσαν όλες τις τυπικές προϋποθέσεις μέχρι την στιγμή που έπεσαν στην κάλπη, αλλά μετά το άνοιγμά της και την καταμέτρηση δεν ακολουθήθηκε κατά γράμμα η τυπική διαδικασία από τους δικαστικούς αντιπροσώπους (δηλαδή, κάποιοι δικηγόροι δεν τα μονόγραψαν, όπως προβλέπεται).
Αν επρόκειτο για λάθος στην καταμέτρηση, ο προσφεύγων όχι μόνο θα είχε το τυπικό δικαίωμα, αλλά και το ηθικό υπόβαθρο – για να μην πούμε και υποχρέωση – να διεκδικήσει την αποκατάσταση του “καθαρού μηνύματος” του Ημαθιώτικου λαού. Αλλά εδώ δεν έχουμε μια τέτοια περίπτωση.
Συνεπώς, το θέμα που τίθεται στην ουσία στο εκλογοδικείο δεν είναι αν πρέπει η Καρασαρλίδου, ο Τόλκας ή όποιος άλλος να είναι βουλευτής, αλλά αν τελικά έχει κάποιο νόημα οι πολίτες να προσέρχονται στις κάλπες, αφού μπορεί και να μην “πιάσει τόπο” η ψήφος τους, επειδή κάποιοι έκαναν… λάθος. Και τελικά, άλλο να βγαίνει πρώτος σε ψήφους και άλλος να γίνεται βουλευτής!
Κοντολογίς, τις επόμενες ημέρες δεν κρίνεται η βουλευτική έδρα ενός κόμματος σε έναν νομό της χώρας, κρίνεται η ίδια η ουσία της Δημοκρατίας, που εκφράζεται μέσω της λαϊκής βούλησης και εντολής.
Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ήδη έχει “κριθεί” εδώ και καιρό πως έχει γίνει (σε πολλές περιπτώσεις) μια παλαίστρα Δον Κιχώτιδων, που μπροστά στον στόχο τους δεν λογαριάζουν ούτε πολιτική ιδεολογία, ούτε αξιοπρέπεια, ούτε δημοκρατικά κεκτημένα, ούτε… ηθική. Άλλωστε, η… ηθική είναι “για τις εκκλησίες και τους παππάδες, όχι για την πολιτική“, όπως θα έλεγε κάποιος “σύντροφος”.
ΥΓ: Είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι “λάθη” τα όσα συνέβησαν με τα ψηφοδέλτια και δεν έχει να κάνει με κάτι χειρότερο…
ΥΓ2: Στο χωριό μου έλεγαν κάτι για το… παρακαλετό που σου βγαίνει… ξινό. Δεν το θυμάμαι ακριβώς, αλλά σωστό ακουγόταν!
Bonus ΥΓ, άσχετο με τα προαναφερόμενα πρόσωπα: Μπορεί η κουλτούρα της τραγιάσκας, του ολόμαλλου κασκόλ ή του ζιβάγκο να έχει κάποιο ενδιαφέρον και να κεντρίζει μερικά βλέμματα, ωστόσο όταν λείπει από μέσα της η ποιότητα, το ήθος και η ηθική, δεν είναι παρά ένας φερετζές μεταξωτός, σε επιδέξιες… μούρες. Μια “θολοκουλτούρα του πισινού”, θα έλεγε κανείς, με δύο λέξεις.
ex-Αιρετικά (editorial)
//
