-ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ή ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ;
Δεν είναι ένα ρητορικό ερώτημα ή ένα τεχνητό δίλημμα.
Γνωρίζουμε από την ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος ότι κάθε βήμα κοινωνικής κατάκτησης ήταν αποτέλεσμα συσχετισμών δυνάμεων. Κάτι που αγνοήθηκε στις εκλογές του Γενάρη 2015. Μάλιστα προωθήθηκαν μαξιμαλιστικοί στόχοι , « θα χτυπάμε το νταούλι και θα χορεύουν οι αγορές». Άλλη όμως η πραγματικότητα, «άλλος χτυπάει το νταούλι και άλλος παίρνει τον παρά» , έλεγε ο Χαρίλαος!!
Καλλιεργήθηκε η «ελπίδα που έρχεται», όμως βρήκε απροσπέλαστο τοίχο από τούς δανειστές της Ευρώπης .Από την αρχή έδειξαν τις διαθέσεις τους. Τιμωριτική και παράλληλα παραδειγματική για «συμμόρφωση» σε όποια μικρά κράτη θα ήθελαν να εφαρμόσουν για τους λαούς τους μια φιλολαική πολιτική. Δεν θα έθεταν σε αμφισβήτηση την νεοφιλελευθερισμό τους. Είχαν και την πρόθυμη συμπαράσταση των εγχώριων φιλελέδων. Δεν ξεχνιούνται τα «Γερούν γερά» ή «.βάστα Σόιμπλε..».
Υπήρξε τιτάνια η προσπάθεια του τότε πρωθυπουργού να υπερκεράσει τα εμπόδια, μα δεν τον ευνοούσαν οι συσχετισμοί, και έτσι αναγκάστηκε σ` έναν οδυνηρό συμβιβασμό. Δεν ήταν στις επιλογές του. Αναγκάστηκε να υπογράψει δανειακή σύμβαση για να δημιουργήσει τις συνθήκες να βγάλει την χώρα στο «ξέφωτο» όπως και το κατόρθωσε μετά από 4 χρόνια. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα κυβερνητικά κόμματα που επεδίωκαν την υπογραφή δανειακών συμβάσεων. Ξεχνιούνται οι κραυγές του λαλίστατου υπουργού «.εγώ κάνω τις απολύσεις , δεν θα μου πάρει την δόξα ο Τόμσεν..»; Ή αυτούς που εκμεταλλεύτηκαν τα αντιμνημονιακά αισθήματα του λαού για να αναρριχηθούν στην εξουσία , να τα ξεχάσουν μετά αναγνωρίζοντας το λάθος τους στην καγκελάριο της Γερμανίας !Ήταν τα πρώτα «διαπιστευτήρια»!! Και εφάρμοσαν 2ο σκληρό μνημόνιο που έφερε μεγαλύτερη εξαθλίωση στο λαό. Άφησαν όχι μόνο καμένη γη αλλά έδειξαν απύθμενη μικροψυχία, δεν υποδέχθηκαν τον νέο πρωθυπουργό. Ήταν η νέα ταχτική να υπονομεύσει την νέα κυβέρνηση και να δημιουργήσει τις προυποθέσεις για την αριστερή παρένθεση. Απέτυχε. Και το «χαστούκι που εισέπραξε» στο δημοψήφισμα του Ιούλη ήταν τόσο τρανταχτό , που ανάγκασε τον τότε αρχηγό της Ν.Δ να παραιτηθεί.
Ζαλισμένη από τις εξελίξεις η Ν.Δ. προσπάθησε να βρει τον βηματισμό της. Και «..ανακάλυψε» τον «πορφυρογέννητο»!! Με μηχανορραφίες- αφού ακύρωσαν ολόκληρη εκλογική διαδικασία -,με ανίερες συμπράξεις με ακροδεξιούς, που όπως αποδείχθηκε υπέγραψε και «λευκές» επιταγές, εγκατέστησαν στον θρόνο τον νέο Μωυσή!!!
Και από εδώ αρχίζει να χτίζει την νέα τακτική. Από την μία να προσπαθεί να αποδομήσει το πρόσωπο του πρωθυπουργού χωρίς να διστάζει να χρησιμοποιεί χτυπήματα κάτω από την μέση και από την άλλη να δημιουργήσει ένα μέτωπο ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ. Το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.
Πρώτα εξασφάλισε την υποστήριξη των συστημικών Μ.Μ.Ε. Ήδη ήταν απέναντι στην κυβέρνηση από την αρχή και στο δημοψήφισμα έδειξαν όλη την χολή τους. Γνώριζαν ότι τα προνόμια που εξασφάλισαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις έμπαιναν σε αμφισβήτηση και θα αναγκάζονταν να πληρώσουν για τη δημόσια συχνότητα που χρησιμοποιούσαν.
Βρήκε πρόθυμες σ` αυτό το εγχείρημα και άλλες πολιτικές δυνάμεις καθεμία για τους δικούς της λόγους.
Το ΚΙΝΑΛ ένοιωθε σαν τον «απατημένο σύζυγο» που του έκλεψαν την σύζυγο!!Θεώρησε υπεύθυνο τον ΣΥΡΙΖΑ που το εγκατέλειψαν οι ψηφοφόροι του. Ξέχασε την αντιλαική πολιτική που εφάρμοσε στα μνημονιακά χρόνια και τον εναγκαλισμό της με την Ν.Δ. Σ` ένα κόσμο που γαλουχήθηκε στο αντιδεξιό πνεύμα δεν μπορείς με το ζόρι να τον σπρώξεις στην «αγκαλιά» της. Τα «παραμύθια» περί σωτηρίας της χώρας που του σέρβιραν η ηγεσία του τα «πέταξαν στο καλάθι της ιστορίας» και πολλά μέλη και στελέχη αναζήτησαν άλλο χώρο για να υπερασπιστούν τις απόψεις τους. Και ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που τους κάλυψε αυτές τις ανησυχίες τους. Τι πιο καθαρό και πιο έντιμο. Μήπως τους θεωρούσαν ιδιοκτησία τους , με υπογεγραμμένο ισόβιο συμβόλαιο;
Το Κ.Κ.Ε ήθελε να μονοπωλήσει κατ` αποκλειστικότητα τον αριστερό χώρο και δεν ήθελε άλλες δυνάμεις να αναρριχηθούν.
Να προσθέσουμε και τους αποχωρήσαντες μετά την υπογραφή του 3= μνημονίου που προτίμησαν να διατηρήσουν την ιδεολογική τους καθαρότητα. Είναι αντίθεση σήμερα η ιδεολογική καθαρότητα από την μία, και από την άλλη η προσπάθεια μέσα από τις δυσκολίες , τις παγίδες που βάζει το σύστημα να παίρνουμε τις κυβερνητικές ευθύνες με υποχωρήσεις , συμβιβασμούς να προχωράς για να αλλάξεις τους συσχετισμούς;
Δεν είναι μία ιστορική αναδρομή ή υπενθίμηση κάποιων γεγονότων. Έχει σημασία αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε συνειδητοποιήσει το βάθος αυτών των διεργασιών και πως τις αντιμετώπισε. Εκ του αποτελέσματος κρίνετε ότι πέρασε «εξ απαλών ονύχων». Με μία συνετή διαχείριση , με ευαισθησία και φροντίδα για τους αδύναμους , κτύπημα στη διαπλοκή , ανάδειξη των σκανδάλων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις πώς ο λαός έδωσε αυτοδυναμία στην νεοδεξιά – συμπόρευση λαικής και ακραίας δεξιάς-; Έδειξε διαφορετικά στοιχεία διακυβέρνησης από τους προηγούμενους , δεν μπόρεσε όμως να εφαρμόσει το πρόγραμμα του, λόγω των δεσμεύσεων προς τους δανειστές. Και δυστυχώς ανακόπηκε από την πιο σκληρή νεοδεξιά, οι προυποθέσεις που δημιουργήθηκαν να εφαρμοστεί μία αριστερή πολιτική. Πρέπει να δούμε την αλήθεια «κατάμουτρα».
Η αφοσοίωση στον κυβερνητισμό –με την έννοια της λύσης των προβλημάτων –και οι «παιδικές ασθένειες» κάποιων στελεχών μπορεί να διευκόλυναν την τότε αντιπολίτευση ,όμως θεωρώ σημαντικό και την υποτίμηση του αντί-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Μόνο προς το τέλος της θητείας με αφορμή την συμφωνία των Πρεσπών έγινε προσπάθεια και καρποφόρησε να σπάσει αυτό το μέτωπο. Και εδώ πλανάται ένα ερώτημᨴεγιναν στο παρελθόν ανάλογες πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων; Δεν θα μπορούσε να γίνει π.χ με την απλή αναλογική;
Συντελέστηκαν σοβαρές πολιτικές ανακατατάξεις με την συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και «εγένετο» η Προοδευτική Συμμαχία. Αποφεύχθηκε η στρατηγική ήττα που επεδίωκαν , και πίστευαν θα το πετύχουν ,τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Έδοσε την εκλογική μάχη με αυτές τις δυνάμεις , κράτησε ένα μεγάλο ποσοστό που του δίνει την δυνατότητα να ξαναχτυπήσει την πόρτα της κυβέρνησης. Και σωστά ο πρόεδρος την βραδιά των εκλογών ανακοίνωσε την αναγκαιότητα να ανοιχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία και να αντιστοιχηθεί μ` αυτήν. Μόνο που αποδείχθηκε ήταν ημιτελής όπως το είχαμε επισημάνει από την αρχή. Δεν μπορείς να χτίσεις το καινούργιο με παλιά υλικά!! Σε ομάδα που χάνει κάνεις αλλαγές για την επόμενη νίκη.
Δεν θέλουν πολλοί το άνοιγμα. Περιχαρακώνονται στο όνομα της «καθαρότητας» να διατηρήσουν τα «κομματικά προνόμια». Εκφράσεις όπως «δεν θα τους αφήσουμε να πάρουν το κόμμα» δεν συνάδουν με το πνεύμα της ενίσχυσης και ενότητας του κόμματος. Δεν περισσεύει κανείς στην προσπάθεια να φύγει όσο γίνεται νωρίτερα η πιο επικίνδυνη κυβέρνηση. Να δημιουργήσουμε αυτούς τους συσχετισμούς όχι για καλλίτερη δεύτερη διαχείριση αλλά για την εφαρμογή ενός προοδευτικού προγράμματος προς όφελος του λαού.
Γιώργος Κακαφίκας
Μέλος ΣΥΡΙΖΑ Ημαθίας
//
