Είναι αλήθεια ότι αν ρωτήσουμε εκατό ανθρώπους αν γνωρίζουν τον Νίκο Γιατρομανωλάκη ή τον Παύλο Γερουλάνο οι ενενήντα πιθανώς δεν θα τους γνωρίζουν, ούτε θα γνωρίζουν ότι έχουν κάτι κοινό που αφορά τον σύγχρονο πολιτισμό.
Η τοποθέτηση του Νίκου Γιατρομανωλάκη ως υφυπουργού σύγχρονου πολιτισμού, νομίζω ότι είναι η πιο πετυχημένη τοποθέτηση πολιτικού στελέχους στον τελευταίο ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Ήταν προφανές εδώ και πολλά χρόνια ότι χρειαζόταν ξεχωριστός τομέας στο Υπουργείο Πολιτισμού(ΥΠ.ΠΟ) για τον σύγχρονο πολιτισμό, ο οποίος πολλές φορές υπόφερε από την αρχαιοπληξία που επικρατούσε στο ΥΠ.ΠΟ. Το τι θα καταφέρει μένει να φανεί.
Η σημασία όμως του σύγχρονου πολιτισμού είχε εντοπιστεί και είχε μελετηθεί και την εποχή του Παύλου Γερουλάνου, Υπουργού Πολιτισμού το 2012. Τότε είχε δημιουργηθεί μία επιτροπή από σημαντικούς ανθρώπους η οποία κατάθεσε μία πρόταση για μία νέα Πολιτιστική Πολιτική (Λευκή Βίβλος της πολιτιστικής πολιτικής) με πέντε προτεραιότητες.
Μεταξύ αυτών ήταν η αναμόρφωση της γενικής διεύθυνσης σύγχρονου πολιτισμού(τώρα έγινε ένα βήμα παραπάνω με την δημιουργία υφυπουργείου) και η αλλαγή στην περιφερειακή πολιτιστική πολιτική, στην οποία ρόλο φυσικά έχουν οι τοπικοί φορείς όπως Δήμοι και Περιφέρειες.
Καλό, λοιπόν, θα ήταν να μελετηθούν αυτές οι προτάσεις τόσο από τις διοικήσεις των Ο.Τ.Α. όσο και από τα στελέχη των πολιτιστικών φορέων για να υπάρξει κάτι καινούργιο και στον τοπικό σύγχρονο πολιτισμό.
Με εκτίμηση,
Ο Επιμελητής της στήλης
//
