Οι προτάσεις του Δ. Πυρινού για μικρές αλλά ουσιαστικές παρεμβάσεις στη Βέροια

Μάλιστα, ο κ. Πυρινός σε ανάρτησή του στο fb εμπλούτισε και με φωτογραφικό υλικό την εισήγησή του (βλέπε πάνω). 

Η τοποθέτηση του Δημήτρη Πυρινού:

«Θα αναφερθώ σε μερικά μικρά καθημερινά πράγματα, που ωστόσο θεωρώ ότι με κάποιες παρεμβάσεις θα κάνουν τη ζωή πολλών αρκετά καλύτερη. Πρόκειται για κάποια σημεία της πόλης που θα πρέπει να προσεχθούν για διάφορους λόγους. Θεωρώ ότι πρέπει να γίνεται λόγος και για αυτά τα ελάσσονα ζητήματα, σε αυτόν εδώ το χώρο του δημοτικού συμβουλίου, διότι από εδώ ακούγονται και εισακούονται  από αρμόδια πρόσωπα και εμπλεκόμενους φορείς. Η πανδημία ίσως μας έκανε να αφήσουμε σε δεύτερο χρόνο τέτοια ζητήματα ωστόσο αισιοδοξώντας ότι σύντομα θα περάσει σε στάδιο ύφεσης, με την ατομική ευθύνη όλων μας, θα πρέπει να προετοιμάζουμε πάντα το μέλλον. Στη φιλοσοφία λοιπόν, ότι πρέπει πρωτίστως, να εκτιμούμε και να αξιοποιούμε αυτά που έχουμε, θα γίνω  για λίγο γραφικός με αναφορές σε “δεντράκια και ποταμάκια” μια φράση όπως είχε ειπωθεί σε προηγούμενη συνεδρίαση χωρίς βέβαια να αποτελεί κάποια αιχμή για κανέναν:                                              

Το πρώτο ζήτημα που θα αναφερθώ, η παραδοσιακή βρύση της πλατείας της Ελιάς που περιμένει εδώ και χρόνια την παλιά εικόνα της με το συνεχές τρεχούμενο νερό για να ξαναγίνει σημείο αναφοράς στη βόλτα των δημοτών. Είναι μια παρέμβαση που θα πρέπει να γίνει και σε άλλα κομβικά ή τουριστικά σημεία του αστικού ιστού. Τουλάχιστον, να κρατήσουμε ζωντανή στον δημότη και τον επισκέπτη, την εκδοχή της ετοιμολογίας της πόλης Βέροιας,  που σύμφωνα με γλωσσολόγους, η κατάληξη -ροια είναι παράγωγο του ρήματος ρέω και προσδίδεται σε πόλεις πλούσιες σε υδάτινα αποθέματα, πράγμα το οποίο ισχύει για την περιοχή της Βέροιας, όπως και η εκδοχή να γράφεται η Βέρροια με τα δυο ρ που σήμαινε τη ροή από τα πολλά νερά. Ένα από τα ωραία παραδείγματα είναι αυτή στο Βήμα Απ. Παύλου, όπως υπάρχουν και σημεία με τέτοιες βρύσες που δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Μια μελέτη σχετική θα ήταν επιθυμητή για να γίνει σωστή κατανομή στον αστικό ιστό. Δεν είναι ένα ρομαντικό ή νοσταλγικό αίτημα, αλλά μια προσδοκία της πλειοψηφίας και συγχρόνως σύμφωνο με τις νέες επιταγές του τουρισμού που χρειάζεται τέτοιες παρεμβάσεις, διότι η σύνδεση της παράδοσης (λαογραφικής- ιστορικής) με τον τουρισμό είναι πλέον η νέα τάση και σίγουρα αποδοτική μεσοπρόθεσμα. 

Παρομοίως, για τον μικρό καταρράκτη επί της οδού Κολοκοτρώνη, ο οποίος με απλές παρεμβάσεις, όπως μια επένδυση φυσικής πέτρας γύρω, μια τροποποίηση έτσι ώστε να δείχνει ότι έχει μια φυσική ροή, ένα κάγκελο στις όχθες από το ποτάμι που σχηματίζεται, μια γέφυρα, μια δεντροφύτευση και τοποθέτηση παγκάκια και φωτισμό και θα γίνει σημείο αναφοράς περιπάτου δημοτών και τουριστών με ότι αυτό συνεπάγεται.    

Το δεύτερο σημείο στο οποίο θα αναφερθώ είναι το άγαλμα ενός σπουδαίου ανθρώπου της Βέροιας του Δ. Βικέλα που βρίσκεται θεωρώ σε όχι τόσο εμφανές σημείο (δίπλα από το Delande, απέναντι από Vertigo), και αν πάτε αυτή τη στιγμή,  χάνεται ακόμα πιο πολύ, ανάμεσα σε κάδους σκουπιδιών και ένα περίπτερο. Είναι άδικο και αντιτουριστικό θα έλεγα για τη μνήμη ενός παγκοσμίου εμβέλειας πολίτη με απώτερη καταγωγή τη Βέροια να βρίσκεται εκεί και προτείνω λοιπόν την μεταφορά του σε μια περίοπτη θέση στην πόλη μας.                                                                                       

Ένα άλλο σημείο που πρέπει να προσεχθεί είναι δίπλα μας, στην πλατεία Δημαρχείου που δεν έχει την σωστή αρχιτεκτονική που θα έπρεπε. Με άλλα λόγια, θα πω ότι αυτό το σημείο ενέχει μια απότομη μεταβολή, όχι έγκαιρα ορατή περπατώντας και αποτελεί ένα επικίνδυνο πέρασμα. Είναι το σημείο που σκοτώθηκε ένα παιδί πριν από μια δεκαετία, το σημείο που από θαύμα γλίτωσε ένα άλλο παιδί μετά από πτώση πριν λίγους μήνες, ένα σημείο κρυφό από τις γύρω πλευρές με εμφανή τριγύρω κάποιων στοιχείων παραβατικότητας. Πρόκειται για τα σκαλοπάτια από την πλατεία Δημαρχείου προς τη Δημόσια Βιβλιοθήκη. Θεωρώ ότι πρέπει να γίνουν κάποιες τεχνικές παρεμβάσεις για την ομαλοποίηση του με ανάλογο φωτισμό για να αποφευχθούν παρόμοιες δυσάρεστες καταστάσεις.

Τέλος, απορώ πραγματικά εδώ και πολλά χρόνια γιατί δεν έχουν τοποθετηθεί κάγκελα στο πάρκο της Ανοίξεως από το άγαλμα του Κωττούνιου εκεί που είναι το ασανσέρ, έως τους Αγ. Αναργύρους, όπως έχει γίνει πριν και μετά αυτά τα σημεία. Δε ξέρω αν υπάρχει κάποιο στατικό πρόβλημα ή άλλο τεχνικής φύσεως γιατί θεωρώ ότι δεν είναι απαγορευτικό το κόστος του έργου. Μια τέτοια κατασκευή εκτός της ασφάλειας που θα προσφέρει  θα ομορφαίνει το χώρο και θα προσελκύσει ακόμη περισσότερα άτομα για τη βόλτα τους».