Γράφει ο Απόστολος Μοσχόπουλος*:
(Το κάτωθι άρθρο αποτελεί προϊόν δημιουργικής
σκέψης στον τόπο που λέγεται «Ελλάδα, χώρα του φωτός»)
Βρισκόμαστε
μια εβδομάδα μετά την εφαρμογή του δεύτερου lockdown.
Οι αριθμοί και ρυθμοί της
πραγματικότητας είναι όλο και πιο τρομακτικοί. Κάθε μας πρόταση έχει μια από
τις λέξεις «Κρούσμα», «σύμπτωμα», «Χαρδαλιάς» και «Netflix».
Τα διαγγέλματα με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης έχουν όλο και πιο αυστηρό τόνο,
και η Πρωτοψάλτη δε βρίσκει φορτηγό για να μοιράσει χαρά και αισιοδοξία.
Σήμερα,
λοιπόν κι εγώ, αντίθετα στο κλίμα των ημερών λέω να μην εστιάσω στην ανάλυση
της κατάστασης, αλλά να προτείνω διάφορες, ανέξοδες και χαλαρωτικές,
δραστηριότητες για όλη την οικογένεια που θα μπορούσε να κάνει ο καθένας μας
για να περάσει όσο γίνεται πιο παραγωγικά αυτό το «νεκρό» διάστημα και,
παράλληλα, να βγάλει για λίγο από το μυαλό του τους περιορισμούς, τα μηνύματα
της πολιτικής προστασίας και τα αντισηπτικά.
Μια
πολύ καλή ιδέα, λοιπόν, είναι το παιχνίδι «Μάντεψε ποιος φταίει». Οι κανόνες είναι
απλοί. Το παιδί συνδέεται στο Webex για να παρακολουθήσει
το μάθημα του σχολείου του και κάθε φορά που πέφτει η σύνδεση, προσπαθεί να
μαντέψει αν φταίει κάποιος από τους γονείς του που δουλεύει από το σπίτι,
κάποιο από τα μεγάλα αδέρφια που βλέπει την αγαπημένη του σειρά στο Netflix,
η γιαγιά του που ξαναβλέπει τα ζώδια με τη Λίτσα Πατέρα ή ο παππούς που
προσπαθεί να στείλει μέιλ στον Σάκη Αρναούτογλου για το πόσα χιλιοστά βροχής θα
πέσουν την επόμενη βδομάδα στο χωράφι του.
Μια
άλλη πολύ ενδιαφέρουσα δραστηριότητα είναι το «Βρες τον Υπουργό». Βασισμένο στο
γνωστό παιχνίδι “Where‘s
Waldo?”, με τη μεγάλη διαφορά ότι αυτό παίζεται στην
τηλεόραση, ψάχνεις να βρεις σε ποιο πάνελ, ποιου σταθμού ξημεροβραδιάζεται το
εκάστοτε «μπουμπούκι». Δεν είναι τόσο εύκολο παιχνίδι, καθώς τα κανάλια μπορεί
να είναι λίγα, αλλά οι υπουργοί εξαφανίζονται με το που παρουσιαστεί υποψία
αντιλόγου ή τους επισημαίνεται ότι φάσκουν και αντιφάσκουν, ανάλογα με την
εκάστοτε συγκυρία.
Στην
ίδια λογική, παίζεται και το «Εδώ Παπάς, εκεί Παπ(π)άς». Το συγκεκριμένο
παιχνίδι έχει δυο παράλληλες δράσεις. Στο πρώτο μέρος, αναζητάει κανείς τους
ιερείς που εξακολουθούν να λειτουργούν χωρίς τη χρήση μάσκας και λοιπών
προστατευτικών μέσων. Στο δεύτερο μισό, αναζητείται ο καταζητούμενος υπαρχηγός
της Χρυσής Αυγής. Και στις δύο περιπτώσεις των παπ(π)άδων, δεν τίθεται ζήτημα
πρόστιμού και ποινών για την απείθειά τους, καθώς αυτή εφαρμόζεται κυρίως σε
περιπτώσεις ηλικιωμένων και μουσικών του δρόμου.
Φυσικά,
πάντα υπάρχει και το ψυχαγωγικό παιχνίδι «Χαρωπά τα δυο μου χέρια». Ο σκοπός
είναι με το χειροκρότημα να ενισχύεται το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της
χώρας. Προτείνεται δε, να παρατείνετε το χειροκρότημα σας, για όσο περισσότερο
γίνεται, για να παρηγορηθούν τόσο αυτοί για το γεγονός της πλήρους αναστολής των αδειών
τους, όσο και εμεις για την έλλειψη εξοπλισμού,
μονάδων εντατικής θεραπείας, και ιατρικού προσωπικού. Παίζεται μόνο το βράδυ,
βέβαια, συνήθως στα μπαλκόνια, οπότε είναι καλό να ρίξετε κάτι πάνω σας για να
μην κρυώσετε.
Ακόμη,
το παιχνίδι της Monopoly, πιο
επικαιροποιημένο από ποτέ, αναμένεται να αποτελέσει μια πολύ ενδιαφέρουσα
δραστηριότητα για όλη την οικογένεια. Μάθετε στα παιδιά σας βιωματικά τι
σημαίνει υποθήκη, εξηγώντας τους τον νέο πτωχευτικό κώδικα ή τις οδυνηρές
συνέπειες του να κυκλοφορούν χωρίς άδεια, τιμωρώντας τα με κάθε είδους
πρόστιμα, και την ίδια στιγμή τονώστε την ψυχολογία σας, νιώθοντας πιο πλούσιοι
από ποτέ με τα χάρτινα λεφτά του παιχνιδιού.
Τέλος,
μάθετε στα παιδιά σας την αξία της αποταμίευσης. Όχι με εκθέσεις, όπως αυτές
που γράφαμε στο σχολείο κάποτε, κάθε 31 Οκτώβρη, αλλά με αφορμή το lockdown.
Παίρνοντας παράδειγμα από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και τις δηλώσεις του,
μαθαίνουμε πως να μην επιδιδόμαστε σε αλόγιστες σπατάλες με τα 534 ή 800 ευρώ
των μηνιαίων αποζημιώσεων για την περίοδο του lockdown και
να στηρίζουμε το τραπεζικό σύστημα της χώρας. Η δραστηριότητα αυτή, ωστόσο, δεν
προτείνεται για ελεύθερους επαγγελματίες και υπερτασικούς.
Και
αν αυτά όλα που γράφτηκαν ανωτέρω σας μοιάζουν αναίσθητα, αφελή ή κάποιου
είδους κακό χιούμορ για όσα ζούμε εν μέσω της πανδημίας, η πραγματικότητα
εντέλει ίσως να είναι κάποιου είδους χειρότερο αστείο μιας και, αυτή
τουλάχιστον, δεν είναι προϊόν της δικής μου φαντασίας.
//
