Η Νalyssa Green αυτό το καιρό πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Υβόννη” που ανεβάζει η Ομάδα Γέφυρα σε σκηνοθεσία Μιχάλη Γιγιντή στο Ξενοδοχείο Μπαγκειον. Συνάντησα την Νalyssa και μας παρουσίασε αυτό το περίεργο-αλλόκοτο και συγχρόνως γοητευτικό πλάσμα που υποδύεται. Επίσης μας τόνισε ότι είναι ένα έργο παντος καιρού και αναλύσαμε κατά πόσο η διαφορετικότητα ενοχλεί τον σύγχρονο άνθρωπο σε σημείο να την σκοτώνει.
1)Ποια είναι η Υβοννη που βλέπουμε στην παράσταση;
-Η Υβόννη είναι ένα περίεργο πλάσμα για τους υπόλοιπους που εμφανίζεται στην βασιλική αυλή και τους αναστατώνει όλους χωρίς η ίδια ουσιαστικά να κάνει κάτι. Είναι πολύ αδρανής,δεν μιλάει πολύ,δεν κινείται πολύ και παρ’όλα αυτά δημιουργεί στους άλλους πολύ έντονα συναισθήματα χωρίς να κάνει κάτι η ίδια. Επειδή ο ρόλος αυτός είναι αρκετά βουβός και χωρίς πολλή δράση δεν νομίζω ότι είναι προφανής η προέλευση και τι είναι αυτός ο χαρακτήρας,οπότε ο καθένας μπορεί να φανταστεί μόνος του ποια είναι η Υβόννη.
2)Πώς νιώθεις γι’αυτήν την παράσταση και το πέρασμα σου σ’ένα πρωταγωνιστικό ρόλο;
-Επί σκηνής η πρώτη μου φορά ήταν στο “4:48 Ψύχωση Σάρα Κέην”της Άντζελας Μπρούσκου που έπαιζα live μουσική και διάβαζα ένα μικρό κείμενο,και αργότερα στον “Άγγελο εξολοθρευτή”πάλι της Μπρούσκου στο Φεστιβάλ Αθηνών επομένως τώρα η τρίτη μου φορά αλλά συγχρόνως και αυτή που έπρεπε να δουλέψω περισσότερο υποκριτικά. Για να επανέλθω στην ερώτηση,όταν μου έγινε η πρόταση από τα παιδιά εγώ δεν είχα χρόνο για να το κάνω αυτό γιατί είχα ήδη κλείσει δουλειές. Όταν όμως διάβασα το κείμενο ένιωσα ότι δεν μπορώ να μην το κάνω γιατί μ’ ενδιαφέρει το performance και ήθελα να ξαναπαίξω. Πιστεύω ότι αυτός ρόλος μου ταιριάζει πάρα πολύ και ήταν ένας χαρακτήρας που μόλις τον διάβασα κατάλαβα ότι μπορώ να ερμηνεύσω.
3)Πες μας λίγα λόγια για την συνεργασία σου με τον Μιχάλη Γιγιντή;
-Γενικά αυτή η δουλειά ήταν πολύ αναζωογονητική γιατί είχε κάτι ομαδικό και ένα πολύ όμορφο κλίμα το οποίο ξεκινά από το σκηνοθέτη και συνεχίζει στους ηθοποιούς. Με το Μιχάλη συνεργαστήκαμε πάρα πολύ όμορφα,μου άρεσε που ένιωσα μέλος μιας ομάδας και επίσης άφηνε χώρο για την δημιουργικότητα όλων μας πράγμα πολύ σημαντικό. Αυτό είχε σαν κέρδος να πάρει απ’όλους μας τον καλύτερο του εαυτό για την παράσταση. Ήταν απ’τις λίγες φορές που δούλεψα με τόσα πολλά άτομα τόσο ισότιμα,δημιουργικά και με μεγάλη χαρά.
4)Πόσο βοήθησε το κτίριο του Μπάγκειον στην παράσταση;
-Από την αρχή που ο Μιχάλης και τα παιδιά ξεκινούσαν την ιδέα της παράστασης ήθελαν το Μπάγκειον. Μάλιστα επειδή το κτίριο θα ήταν ελεύθερο από Δεκέμβριο δεν είχαμε πολύ χρόνο για να ετοιμάσουμε την παράσταση πριν παρ’όλα αυτά αποφασίσαμε να το κάνουμε ταχύρυθμα γιατί ήταν σημαντικό να παιχτεί σ’αυτό το χώρο. Ταιριάζει πάρα πολύ σκηνικά στο έργο θεωρούσαν τα παιδιά και νομίζω ότι έχει δώσει πάρα πολύ ατμόσφαιρα στην παράσταση αυτός ο χώρος. Σε σχέση με το ότι είναι ένα έργο εποχής αλλά και σε σχέση με το καλλιτεχνικό της παράστασης.
5)Τί καθιστά το έργο επίκαιρο;
-Νομίζω ότι είναι ένα έργο που δεν έχει καιρό. Ασχολείται με πράγματα που αφορούν τον άνθρωπο πάντοτε και σε κάθε εποχή. Μιλάει για την διαφορετικότητα και πόσο αυτή καμιά φορά ενοχλεί και ίσως στις μέρες ακόμα περισσότερο σε σχέση με το μεταναστευτικό θέμα αλλά και τις συζητήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα που γίνονται τα τελευταία χρόνια. Μ’ αυτούς τους τρόπους είναι επίκαιρο γιατί δυστυχώς αν και γίνονται αυτές οι συζητήσεις αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε λύσει κάποια θέματα.
6)Υπάρχει κάτι το μυστηριακό και παραμύθιακο στην ιστορία και τον χαρακτήρα της Υβόννης;
-Εγώ όλο αυτό το νιώθω σαν ένα παραμύθι αυτή είναι η λέξη. Το βλέπω σαν ένα παραμυθένιο ταξίδι,παρομοιάζω την Υβόννη με κάποιες ηρωίδες της Disney και κάπως έτσι το σκεφτόμουν όταν έφτιαχνα και το soundtrack. Ήθελα να βγάζει ήχους μαγείας και παραμυθιού. Η Υβόννη σαν ενέργεια έχει κάτι το αλλόκοτο,το εξωτικό,είναι σαν να έρχεται από έναν άλλο κόσμο πιο μαγικό απ’ αυτόν που συναντάμε στην αυλή.
7)Είναι στη φύση του ανθρώπου να σκοτώνει και χλευάζει ότι τον κάνει να νιώθει άβολα;
– Πιστεύω ότι είναι απ’τις σκοτεινές τάσεις μας μέσα στον άνθρωπο,αλλά η ζωή του ανθρώπου είναι ένας συνεχής αγώνας να γίνεται καλύτερος και να έρχεται αντιμέτωπος με τα άσχημα και τα κακά ένστικτά του. Ο άνθρωπος σαν αρχέτυπο έχει την σκοτεινή και άσχημη πλευρά του το ζητούμενο είναι να την βλέπουμε να εξελισσόμαστε και να επιλέγουμε το φως.
8)Αν ήταν τραγούδι σου η Υβόννη ποιό θα ήταν;
– Προσφάτως άκουγα το δίσκο που ετοιμάζω τώρα τον καινούργιο και υπό το πρίσμα της Υβόννης συνειδητοπίιησα ότι οι περισσότεροι στίχοι από κάποια τραγούδια είναι αυτή. Ένα τραγούδι λέγεται “Ανακύκλωση” και μιλάει πολύ για κύκλους και η Υβόννη στις 5 ατάκες οι 2 είναι “ότι όλα είναι κύκλος” έτσι συνειρμικά πήγε ο νους μου σ’ αυτήν.
9)Επόμενα σχέδια;
-Γράφω μουσική για τον Εντμοντ του Μαμετ στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Καλμπαρη, μετά την “Νύχτα της ιγκουανας”στο θέατρο Πορεία και Μάιο-Ιούνιο θ’ανέβει μία παράσταση στα “Ίχνη της Αντιγόνης”σε σκηνοθεσία της Έλλης Παπακωνσταντίνου στην οποία θα παίζω κιόλας.
Του Γιάννη Βανταράκη
