Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν ο Δημήτρης Καρατζάς θέλησε να ξανασυνεργαστειτε;
-Χάρηκα πολύ γιατί συνεργαζόμαστε αρκετά χρόνια και ξέρουμε ο ένας τον άλλο. Νιώθω μια ασφάλεια και από συναισθηματική αλλά και από καλλιτεχνική άποψη,μου είναι πάντα ευχάριστο να τον ξαναβρίσκω σε συνεργασίες.
Πώς προσέγγισες τον ρόλο της Λωρας,αντιμετώπισες δυσκολίες;
-Αυτό που προσπαθήσαμε και με την καθοδήγηση του Δημήτρη ήταν ν απαλλαγούμε από μία αντιμετώπιση της Λωρας ως μια ανάπηρη και ευαίσθητη κοπέλα άλλωστε αυτό το γράφει και ο ίδιος ο Ουιλλιαμς σε σημείωση του ότι η αναπηρία της σκηνικά ήθελε μόνο να υπονοείται. Έτσι επικεντρωθήκαμε στο γιατί αυτό το κορίτσι στα 24 της δεν έχει καταφέρει να αναπτύξει τις δεξιότητες που συνήθως αναπτύσσουν τέτοια άτομα ψάξαμε την μοναδικότητα αυτού του ατόμου όχι ως ασθενούς αλλά ως μοναδικού. Έτσι και εγώ ως Ελινα έπρεπε να εστιάσω σε μια ειλικρίνεια που έπρεπε να ξαναβρώ μέσα μου.
Ποιά είναι η σχέση της Λωρας με τον Τομ,τον βλέπει σαν πατρική φιγούρα;
-Νομίζω ότι είναι πιο μπερδεμένο καθώς στα μάτια του Τομ η Λωρα βλέπει εκτός απ τον αδερφό της βλέπει τον πατέρα της αλλά και τον “σύντροφο”. Απ την άλλη η μεταξύ τους σχέση δεν είναι τόσο εμφανής σχετικά με το ποιος προστατεύει ποιον.Σε πολλές στιγμές η Λωρα λειτουργεί προστατευτικά προς τον αδερφό. Σίγουρα υποκαθιστά την έλλειψη του πατέρα αλλά πιο πολύ είναι ο ένας για τον άλλο ότι δεν έχει και του λείπει.
Πώς αντιμετωπίζει η Αμάντα την Λωρα;
-Επειδή το έχουμε αντιμετωπίσει ως σύμπλεγμα,σκηνικά προσπαθήσαμε ο χρόνος να είναι πραγματικός σε ολα τα σημεία της παράστασης.Η σχέση της Αμαντας με την Λωρα είναι μια σχέση καταπίεσης καθώς η μητέρα βλέπει συνέχεια ότι το παιδί της δεν τα καταφέρνει και έτσι αυτό στα μάτια της μοιάζει και σαν προσωπική αποτυχία. Όλα αυτά βέβαια οφείλονται στο ότι και εκείνη είναι μια γυναίκα που δεν τα έχει καταφέρει στη ζωή της.
Πιστεύεις ότι η Αμάντα βλέπει στην Λωρα τα νιάτα της και συγχρόνως τους έρωτες της;
-Σίγουρα υπάρχει αυτή η μάτια από μέρους της αλλά επειδή η Αμάντα είναι μία γυναίκα που δεν τα έχει βρει με τον εαυτό της οι τρόποι που προσπαθεί να βοηθήσει την κόρη της έχουν μέχρι και ανταγωνιστική διαδικασία έτσι υποσκάπτει το ίδιο της το παιδί. Αυτό μοιάζει τερατώδες αλλά συγχρόνως και βαθιά ανθρώπινο,μ αυτό τον τρόπο εξηγούνται τα διάφορα δίπολα που υπάρχουν στο έργο.
Γιατί η Λωρα τρομάζει και συγχρόνως φοβάται τον έξω κόσμο;
-Η Λωρα έχει μεγαλώσει σ ένα περιβάλλον που ανα πάσα στιγμή φωτίζονται οι ανικανότητες της. Αυτό σε συνδυασμό με τη λαχτάρα που έχει να ζήσει ότι δεν έχει ζήσει της προκαλεί το φόβο όταν φτάνει στο επιθυμητό σημείο.Ο πρώτος που καταφέρνει να της ανυψώσει το ηθικό είναι ο Τζιμ ο οποίος βέβαια μετά την επαναφέρει στην πραγματικότητα της.
Μοιάζει η Λωρα σαν ηρωίδα με την Μπλανς καθώς φαίνεται να είναι ο πιο “αδύναμος κρίκος”στην οικογένεια;
-Δεν νομίζω ότι είναι η πιο αδύναμος κρίκος αλλά ο πιο σταθερός ο πιο συνειδητοποιημένος. Αυτό βέβαια της στερεί τη ζωή,αλλά αν προσέξεις τους χαρακτήρες και η Αμάντα παλεύει με τις ψευδαισθήσεις της χαμένης νιότης αλλά και ο Τομ προσπαθεί με τα όνειρα του να ξεφύγει απ’την πραγματικότητα.
Γιατί σαν κοινωνία αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους με κάποιο πρόβλημα υποτιμητικά και πολλές φορές χωρίς σεβασμό;
-Νομίζω γιατί φοβόμαστε. Γιατί αυτά τ άτομα λειτουργούν ως καθρέφτης σε πράγματα που εμείς φοβόμαστε ότι δεν κατέχουμε. Όταν η κοινωνία είναι προσανατολισμένη στη δύναμη στη δεξιότητα σε διάφορα πράγματα πιο “καπιταλιστικά”που η δύναμη μετριέται,ξαφνικά η ύπαρξη ατόμων που έχουν κάποιες αναπηρίες αλλά διεκδικούν την κανονική ζωή τους κλονίζει περίεργα το σύστημα και αυτό μας δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά στην κοινωνία.
Ζούμε σαν κοινωνία σ ένα “γυαλινο κόσμο”;
-Το πιστεύω με την έννοια ότι η κοινωνία έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να καταπιέζει όλα τα μεμονωμένα όνειρα των ατόμων.Και αυτό είναι μια αφελής σύμβαση που έχουμε κάνει σαν άνθρωποι.
Τα επόμενα σχέδια σου;
-Θα συμμετάσχω σε μια δουλειά που θα σκηνοθετήσει ο Άρης Μπαλης στο ΒΙΟS την άνοιξη,βασισμένη στη “Νεολιθική νυχτωδια στην Κρονστανδη”του Νίκου Καρούζου.
Πώς είναι η Ελινα εκτός θεάτρου;
-Μου αρέσει να περνάω πολλές ώρες για τη δουλειά αυτή την αγαπώ πολύ. Πολλές βόλτες για ποτά με φίλους .
Του Γιάννη Βανταράκη
