Πρωταγωνιστείς στην παράσταση “Fool for love”πες μας λίγα λόγια..

-Ψάχναμε με τον Οικονόμου διάφορα έργα και μόλις διάβασα το συγκεκριμένο είπα αμέσως αυτό είναι.. ενθουσιάστηκα παρά πολύ..ερωτεύτηκε και μελέτησα πολύ την γραφή του Sam Shepard..πιστεύω ότι είναι απ τα πολύ προσωπικά του έργα..και ενώ υπάρχουν πολλά κοινά στους ανθρώπους, εδώ βλέπουμε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο που όμως πρέπει να εξερευνήσουμε..με συναρπάζει αυτό το πάντρεμα οικογενειακών δεσμών με το ερωτικό στοιχείο..

Τι είναι αυτό που σε γοήτευσε στο ρόλο της Μει,και θέλησες να τον ερμηνεύσεις..

-Για μένα ήταν πρόκληση..το σώμα της πως περπατάει και κινείται πως χωρίς να γίνεται γραφικό μπορεί να αποτυπώσει έναν άλλο τρόπο ζωής..υπάρχει μία σκηνή στο έργο που φοράει ένα κόκκινο φουστάνι και “μεταμορφώνεται”εκεί μ’ενδιέφερε πως ξαφνικά μ,ένα φουστάνι έχει την ευκαιρία να ξαναβρεί τη χαμένη παιδικότητα..έτσι είναι σαν να υπάρχουν δυο γυναίκες σ’ενα σώμα..

Πιστεύεις ότι το έργο μιλάει για τον έρωτα σε οποιαδήποτε μορφή του..

-Δε νομίζω ότι μιλάει για τον έρωτα στην οποιαδήποτε μορφή του..μιλάει για δυο ανθρώπους που είναι ερωτευμένοι μεταξύ τους αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να είναι μαζί..δεν ξέρω την πρόθεση του Shepard αν θέλει να πει κάτι συγκεκριμένο..έχω την εντύπωση ότι τα μηνύματα είναι έξω απ τη λογική του..και έτσι περιγράφει κάτι που δε λύνεται..συγχρόνως στο έργο υπάρχει μια αλληλεπίδραση του οικογενειακού παρελθόντος με το ερωτικό παρόν..

Ο Εντι και η Μει είναι μία σχέση που σβήνει και αναζωπυρώνεται παρ’όλο που το τέλος της μοιάζει προκαθορισμένο..

-Η σχέση τους κρατάει 15 χρόνια και δεν μπορεί ν αποκοπεί ο ένας απ τον άλλο..γιατί στην ουσία μ έναν παράδοξο τρόπο ο καθένας τούς μόνο τον άλλο έχει..είναι ένα ζευγάρι που δεν μπορεί να είναι μαζί άλλα συγχρόνως δε μπορεί ν αποκόψει τους δεσμούς του,επαναλαμβάνοντας έτσι την ίδια ιστορία..

Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να μεταφερθεί το σκηνικό που είχε ο Shepard στο μυαλό του στο σανίδι..

-Το σκηνικό δεν ήταν πολύ δύσκολο γιατί ουσιαστικά είναι ένα δωμάτιο μοτέλ..η ατμόσφαιρα ήταν αυτό που θέλαμε να πετύχουμε..έχω την εντύπωση ότι αποδόθηκε..είναι μικρο κλειστοφοβικό σου δίνει την αίσθηση ότι είναι στη μέση του πουθενά στο σημείο μηδέν..με το σκηνικό και τους φωτισμούς έχει γίνει εξαιρετική δουλειά..

Το 2017 έτυχε να φύγουν απ τη ζωή ο Shepard αλλά και ο Stanton σας πρόσθεσε κάποιο “βάρος” αυτό..

– Το αίσθημα ευθύνης είναι πάντοτε το ίδιο..απλώς ήταν λίγο περίεργη αυτή η παράδοξη συγκυρία..εγώ διάβαζα εκείνο το καιρό κάποια πράγματα για εκείνον και ξαφνικά ακούω ότι ο Shepard έφυγε απ τη ζωή..ένιωσα κάπως περίεργα,αλλά κάποιους ανθρώπους τους αγαπάς εξ αποστάσεως..

Διαβάζοντας το σενάριο και τους χαρακτήρες σου φάνηκαν καθόλου οικεία τα πρόσωπα σε συνδυασμό με την σημερινή κοινωνία..

-Νομίζω ότι είναι χαρακτήρες που θα μπορούσαν να υπάρχουν σε οποιαδήποτε κοινωνία,δε νιώθω ότι είναι ένα έργο κατ εξοχήν αμερικάνικο..για μένα όσο υπάρχουν άνθρωποι που ερωτεύονται και βιώνουν έρωτες αδιέξοδους όσο υπάρχουν υπάρχουν άνθρωποι που κουβαλάνε πληγές του παρελθόντος τότε το έργο είναι απολύτως επίκαιρο..

Συγχρόνως πρωταγωνιστείς και στην παράσταση Τσάρλι Τσάπλιν..

πως συνδυάζεις αυτά τα δυο ετερόκλητα μεταξύ τους έργα..-Με κάποιο τρόπο αυτή η διαφορετικότητά του ενός απ’του άλλου με ξεκουράζει..κάπως έχει λειτουργήσει ώστε να αποφορτίζομαι, αυτό που με δυσκόλεψε μόνο ήταν η περίοδος των προβών και πως θα μπορέσω να δίνω το 100% και στα δύο έργα..9)Επόμενα σχέδια στο μέλλον..-Δεν έχω την παραμικρή ιδέα είμαι πολύ ανοιχτή και με πολύ περιέργεια για το τι θα έρθει..ήταν μια χρονιά που πήγε πολύ καλά ελπίζω να συνεχιστεί..

Γιάννης Βανταράκης για το Κάθε Μέρα