Πρωινό Παρασκευής και στη γειτονιά των Πετραλώνων έχω ραντεβού για συζήτηση με την Αλεξάνδρα Αιδίνη, την πρωταγωνίστρια της μεγάλης θεατρικής επιτυχίας «Μεγάλη Χίμαιρα» η οποία βασίζεται στο μυθιστόρημα του Καραγάτση. Την συνάντησα ευδιάθετη και χαμογελαστή και αφού περπατήσαμε λίγο, κάτσαμε σ’ ένα ήσυχο – συνοικιακό μαγαζί και ξεκινήσαμε την κουβέντα μας….
Η πρώτη μου ερώτηση αφορούσε το πώς νιώθει που συμμετέχει σε μια παράσταση με διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς….μ’ ένα αμήχανο χαμόγελό τόνισε ότι “θέλει να κάνει ταμείο” στο τέλος όμως δεν έκρυψε ότι νιώθει συγχρόνως και ευλογημένη που είναι μέλος αυτού του θιάσου. Ταυτόχρονα μας μίλησε και για την κεντρική ηρωίδα, την Μαρίνα την οποία υποδύεται. Μου είπε πως αφέθηκε στο Δημήτρη Ταρλοου λόγω του ότι ο χαρακτήρας είναι αρκετά πολύπλοκος, ενώ όσον αφορά την τραγικότητα που ορισμένες φορές θύμιζε η πρωταγωνίστρια μας είπε ότι άφησε να την παρασύρει. Συνεχίζοντας την συζήτησή μας προσπαθήσαμε να βρούμε κοινά στοιχεία ανάμεσα στην ίδια και την Μαρίνα, τόνισε ότι αναγκαστικά τα έψαξε και αυτά ήταν η όρεξη για μάθηση, λατρεία και γράμματα ενώ μας αποκάλυψε ότι ίσως τη διάλεξε λόγω του ότι και εκείνης η μητέρα της είναι απ’ το εξωτερικό, και έτσι ήταν πιο εύκολα. Όσον αφορά τον Καραγάτση και το έργο του επισήμανε την διαχρονικότητά του και ότι της θυμίζει Ντοστογιέφσκι ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις ανθρώπινες αδυναμίες που τονίζει στα έργα του.
Τελειώνοντας την κουβέντα μας για το έργο, η Αλεξάνδρα ανέφερε επίσης το πόσο σημαντική ήταν για εκείνη η συνεργασία της με τον Τάρλοου… -αφήσαμε έναν αμοιβαίο χώρο , είχε ένα πλάνο, ενώ αυτά που πίστευε σε συνδυασμό με τα δικά μου πιστεύω δημιούργησαν την Μαρίνα.
Αφού έμαθα όσα ήθελα, την πήγα λίγα χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στην συνεργασία της με τον Θ. Αγγελόπουλο στην ταινία «Το λιβάδι που δακρύζει»… “Ηταν μια απαιτητική πρακτική. μια πλήρης αφοσίωση στο έργο του. Το βίωνε ο ίδιος και ήθελε να μας το μεταφέρει. Εκεί έμαθα να είμαι επαγγελματίας ηθοποιός” είπε η Αλεξάνδρα.
Κάπου εδώ τελείωσε η κουβέντα μας για την ηθοποιό Αλεξάνδρα και συνεχίσαμε να μιλάμε με σκοπό να μάθουμε την γυναίκα αυτή εκτός σανιδιού. Μας είπε ότι στην καθημερινότητά της επικρατεί ησυχία, της αρέσει να βγαίνει με τους φίλους της, ενώ στο σπίτι έχει θέση και ο γάτος. Είπε και τη γνώμη της για τη χώρας μας, όπου θέλει να κρατάει μια ελπίδα. Τα πράγματα είναι στο όριο και πιστεύει ότι οι διαπραγματεύσεις θα μας βγάλουν σε κάτι καλό.
Η συζήτηση έφτανε στο τέλος…. όπου η μοναδική αυτή ταλαντούχα ηθοποιός μας έστειλε μια ευχή-μότο της… «Όλα θα πάνε καλά στο τέλος αν δεν είναι καλά δε θα είναι το τέλος».
Να σαι καλά Αλεξάνδρα. Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ….
του Γιάννη Βανταράκη για το Κάθε Μέρα
