Καθώς πλησιάζει μια απ’ τις πιο ιστορικές στιγμές της χώρας μας η «Επέτειος του ΟΧΙ» θυμίζοντάς μας τις μεγάλες νίκες του ελληνικού στρατού το 1940 και το Αλβανικό Έπος, θα ήθελα να παραθέσω ορισμένες ταινίες απ’ τον ελληνικό κινηματογράφο που αξίζει να δεις κανείς….

1.      “Το μπλόκο”  1965

Μια απ’ τις πιο σπάνιες ελληνικές παραγωγές με θέμα ταμπού για εκείνη την εποχή, που λίγοι σκηνοθέτες έχουν ασχοληθεί, το ζήτημα των Ελλήνων που συνεργάζονταν με τους Γερμανούς. Το στόρι της ταινίας είναι αληθινό και αφορά τις περιοχές του Πειραιά και την σκληρή έως και απάνθρωπη αντιμετώπιση που είχαν από βαριά οπλισμένους στρατιώτες του γερμανικού στρατού. Η αναπαράσταση είναι πέρα ως πέρα αληθινή και με τα πενιχρά μέσα που είχε στην διάθεσή του ο Άδωνις Κύρου καταφέρνει να φτιάξει μια εξαίσια αντιπολεμική ταινία με την συνδρομή βεβαίως και του καστ που απαρτίζεται από μεγάλα ονόματα όπως ο Μ. Κατράκης, ο Κων/νος Καζάκος, ο Γιάννης Φέρτης κ.α. Ενώ τέλος η ταινία συνοδεύεται απ’ τη μουσική του Μ. Θεοδωράκη.

Σκηνοθεσία: Άδωνις Κύρου

Πρωταγωνιστούν: Μάνος Κατράκης, Κώστας Καζάκος, Ξένια Καλογεροπούλου, Γιάννης Φέρτης, Ζωρζ Σαρρή

2.      “Ο ουρανός”  1963

Επίσης μια απ’ τις ταινίες που δεν βλέπουμε συχνά εκείνη την ημέρα, ο Ουρανός του Τάκη Κανελλόπουλου. Αντιπολεμικό αριστούργημα που την χρονιά εκείνη υμνήθηκε ακόμα και απ’ τον Φ. Φελλίνι. Βασισμένο στις αναμνήσεις ανθρώπων που πολέμησαν το ’40. Το σενάριο απλό: η Ανθούλα αγαπά τον Γιάγκο ενώ ο Στράτος τη Σοφία, τον έρωτα όμως αυτόν θα τον διαλύσουν τα σύννεφα του πολέμου. Σ’ αυτήν την ταινία θα παρατηρήσουμε και θα προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε στον συναισθηματικό κόσμο του στρατιώτη που ανά πάσα στιγμή βρίσκεται αντιμέτωπος με το θάνατο και την απώλεια ενός γνωστού του. Σ’ αυτό βοηθάει πολύ και η ασπρόμαυρη εικόνα που διάλεξε ο σκηνοθέτης. Σίγουρα μια ταινία που αξίζει να δεις.

Σκηνοθεσία: Τάκης Κανελλόπουλος

Πρωταγωνιστούν: Φαίδων Γεωργίτσης, Αιμιλία Πίττα, Ελένη Ζαφειρίου, Τάκης Εμμανουήλ, Νίκος Τσαχιρίδης

Μικρά μυστικά

Βραβείο φωτογραφίας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Επίσημη συμμετοχή: Φεστιβάλ Καννών

3.      “Ξυπόλητο τάγμα” 1953

Μια απ’ τις πρώτες απόπειρες Έλληνα σκηνοθέτη που αποφάσισε να δώσει νεορεαλισμό σε ταινία ακολουθώντας το παράδειγμα των Ιταλών συναδέλφων του. Γυρισμένο το 1953 απ’ τον Γκρέγκ Τάλλας. Και εδώ το σενάριο είναι αληθινό και πραγματεύεται μια ιστορία στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια της κατοχής όπου μια ομάδα ορφανών βλέποντας τους κατακτητές να επιτάσσουν τα κτίρια αποφασιζόσουν να φτιάξουν και εκείνα ένα υποτιθέμενο «στρατό» και έτσι ξεκινάνε να μοιράζουν τρόφιμα σε πολίτες. Ξανά εδώ η χρήση της ασπρόμαυρης φωτογραφίας ενώ ακόμα πιο πολύ βοηθάει η μουσική του Μ. Θεοδωράκη.

Σκηνοθεσία: Γκρεγκ Τάλλας

Πρωταγωνιστές: Νίκος Φέρμας, Μαρία Κωστή, όλοι οι υπόλοιποι είναι ερασιτέχνες.

Μικρά Μυστικά

Ο Ντε Σίκα βλέποντας την ταινία είπε στο σκηνοθέτη ότι αν εκείνος είχε γυρίσει την ταινία πριν απ’ τον «Κλέφτη των ποδηλάτων» τότε αυτός θα ήταν ο Ντε Σίκα.

4.      “Οι Γερμανοί ξανάρχονται”   1948

Θα κλείσω το αφιέρωμα με μια σατιρική ματιά του Αλέκου Σακελλάριου πάνω στις συνέπειες του πολέμου. Εδώ ο σκηνοθέτης μας μεταφέρει λίγο καιρό έπειτα απ’ την απομάκρυνση των Γερμανών όπου ο πρωταγωνιστής Θόδωρος Γκινόπουλος ερχόμενος στην γειτονιά του βλέπει τους γείτονες να μαλώνουν για τις δεξιές και αριστερές πεποιθήσεις τους. Καθισμένος στη καρέκλα τον παίρνει ο ύπνος και κάπως έτσι ξεκινάει το σατυρικό στόρι, βλέποντας τους Γερμανούς να ξανάρχονται.

Εκπληκτικοί διάλογοι, φοβερές ερμηνείες από  μια πλειάδα αστεριών και το μήνυμα να είναι ότι ο χειρότερος πόλεμος είναι ο εμφύλιος. Καθώς όσο ενωμένος ήταν ο ελληνικός λαός στις μάχες κατά του εχθρού τόσο εύκολα στράφηκε και ο ένας εναντίον του άλλου. Συγκινητικός ο μονόλογος του Β. Λογοθετίδη προς το τέλος της ταινίας. Αλλά και οι εύστοχες ατάκες του Χρήστου Τσαγανέα που αν και τρελός στην ταινία μας υπενθυμίζει πως το χειρότερο ζώο είναι ο άνθρωπος.

Σκηνοθεσία: Α. Σακελλάριος

Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Λογοθετίδης, Λαυρέντης Διανέλλος, Ντίνος Δημόπουλος, Γεωργία Βασιλιάδου, Ίλια Λιβύκου

Αυτό ήταν λοιπόν το μικρό αφιέρωμα γι’ αυτό το ένδοξο κομμάτι ελληνικής ιστορίας. Και τις 4 ταινίες τις προτείνω ανεπιφύλακτα και είμαι σίγουρος ότι στο τέλος κάτι θα σας έχει μείνει…

Υ.Γ. : Στο συγκεκριμένο αφιέρωμα αποκλείεται να βρίσκατε την Υπολοχαγό Νατάσα.

του Γιάννη Βανταράκη