Η Αργεντινή επιστρέφει στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου! Τότε ήταν η Ιταλία, τώρα η Ολλανδία. Η “αλμπισελέστε” νίκησε 4-2 στη διαδικασία των πέναλτι, μετά από το 0-0 των 120 λεπτών και θα διεκδικήσει το τρόπαιο απέναντι στη Γερμανία. Δύο εκτελέσεις απέκρουσε ο Ρομέρο, ευστόχησαν όλοι οι Αργεντινοί.
Στο 3-5-2 του Φαν Χάαλ ο Σαμπέγια απάντησε μ’ ένα ιδιόμορφο 4-4-2 που ήθελε τον Λαβέτσι ν’ αμύνεται αριστερά και να επιτίθεται δεξιά για να δημιουργεί υπερφόρτωση στην πλευρά του ευάλωτου Ίντι. Όπως αναμενόταν η Ολλανδία άφησε στην Αργεντινή την μπάλα και έψαχνε για την κόντρα, αλλά δεν έκανε κλεψίματα για ν’ αποκτήσει πλεονέκτημα.
Ο Μαστσεράνο οργάνωνε ποικιλοτρόπως από πίσω και, μολονότι ο Μέσι, έχοντας σκιά τον Ντε Γιονγκ που ανέκαμψε από τραυματισμό, δεν πήρε πολλές πάσες (16 σε 45′) η “αλμπισελέστε” έφτανε πιο εύκολα μέχρι την αντίπαλη περιοχή. Εκεί σε αρκετές περιπτώσεις υπήρχαν 6-7 “οράνιε” για να εμποδίσουν τις κατά μέτωπο επιθέσεις, με αποτέλεσμα οι ευκαιρίες της Αργεντινής να προέλθουν από δύο στημένες μπάλες: το σουτ του Μέσι στο 13′ (μπλόκαρε ο Σίλεσεν) και την κεφαλιά του Γκαράι στο 24′ (λίγο πάνω από το οριζόντιο).
Η είσοδος του Γιάνματ (αντί του “κιτρινισμένου” Ίντι) στο 46′ και οι εσωτερικές αλλαγές δεν μετέβαλαν τον προσανατολισμό της Ολλανδίας, η οποία πρώτα δεν ήθελε να απειληθεί και μετά ν’ απειλήσει. Εξ ου και ο Ρόμπεν ήταν σταθερά εκτός αγώνα και το σύνολο του Φαν Χάαλ αναπόφευκτα ακίνδυνο. Η αψεγάδιαστη εμφάνιση πάντως εμφάνιση του Φλάαρ στα μετόπισθεν δεν άφηνε τους Αργεντινούς να γίνουν απειλητικοί.
Ο Μέσι είχε νέο… αντίπαλο (Κλάσι αντί Ντε Γιονγκ), το ίδιο κλεισμένος όμως δεν βρήκε περίοδο δράσης. Ο Πέρες παρέμεινε δραστήριος ως τη στιγμή που αντικαταστάθηκε από τον Παλάσιο, μόνο που στην ασίστ για γκολ που έδωσε από δεξιά ο Ιγκουαΐν σούταρε άουτ στο 75′. Ο Σαμπέγια δεν βρήκε αυτό που ήθελε ούτε από τον προερχόμενο Αγουέρο που επιστρατεύτηκε στο τελευταίο τέταρτο και η παράταση δεν αποφεύχθηκε από τη στιγμή που ο Μαστσεράνο στο 91′ πρόλαβε, με τρομερό τάκλιν, να μπλοκάρει τον Ρόμπεν προτού “εκτελέσει” τον Ρομέρο.
Ορμώμενοι από αυτή τη φάση οι “οράνιε” κέρδισαν σε αυτοπεποίθηση και έβγαλαν μεγαλύτερη σιγουριά στο γήπεδο. Απέναντι σε μια Αργεντινή που “άνοιξε” από δεξιά μετά την αποχώρηση του Πέρες βρήκε χώρους και ανέβηκε. Ο Ρόμπεν είχε δυνάμεις, ο Κάιτ το ίδιο και ο Ρομέρο απέκτησε δουλειά. Ήταν σε καλή θέση πάντως στο 99′ για να μπλοκάρει το σουτ του Ρόμπεν. Με την είσοδο του Μάξι ο Σαμπέγια διόρθωσε σε μεγάλο βαθμό το λάθος του, αν και “θυσίασε” τον Λαβέτσι, και η Αργεντινή έγινε ξανά συμπαγής. Οι “οράνιε” οπισθοχώρησαν, αλλά μην έχοντας καθαρό μυαλό απειλήθηκαν σοβαρά. Ούτε όμως ο Παλάσιο στο 115′ ούτε ο Ροντρίγκες στο 117′ τέλειωσαν όπως θα έπρεπε τις φάσεις και τα πέναλτι ήταν ο μόνος τρόπος για να λυθούν οι διαφορές των δύο.
Ο Φαν Χααλ δεν είχε… Κρουλ (είχε κάνει τις τρεις αλλαγές), ο Φλάαρ και ο Σνάιντερ έπεσαν πάνω στον Ρομέρο και με τις εύστοχες εκτελέσεις των Μέσι, Γκαράι, Αγουέρο και Μάξι η Αργεντινή προκρίθηκε στον τελικό του Μουντιάλ μετά από 24 χρόνια!
Οι συνθέσεις
Ολλανδία: Σίλεσεν, Ντε Φράι, Φλάαρ, Μάρτινς Ίντι (46′ Γιάνματ), Κάιτ, Μπλιντ, Ντε Γιονγκ (62′ Κλάσι), Βαϊνάλντουμ, Σνάιντερ, Ρόμπεν, Φαν Πέρσι (96′ Χούντελααρ)
Αργεντίνα: Ρομέρο, Σαμπαλέτα, Ντεμιτσέλις, Γκαράι, Ρόχο, Μαστσεράνο, Μπίγλια, Πέρες (81′ Παλάσιο), Μέσι, Λαβέτσι (101′ Ροντρίγκες), Ιγκουαΐν (82′ Αγουέρο)
Πηγή: contra.gr
